Questions et réponses écrites Schriftelijke vragen en ... - de Kamer

31798 QRVA 51 16323 - 4 - 2007relatif au permis de conduire ne rentre cependant pasnon plus dans cette limitation et peut en d’autrestermes conduire un véhicule sur la base d’un permis deconduire européen ou étranger reconnu.En ce qui concerne le permis européen, il faut bienentendu examiner la réglementation européenne en lamatière, principalement la reconnaissance mutuelleobligatoire des permis de conduire européens.Le premier règlement en la matière au niveau européendate de 1980. Il s’agissait d’une Directive duConseil du 4 décembre 1980 relative à l’instaurationd’un permis de conduire (80/1263/CEE). Cette Directivea permis aux ressortissants États membres desimplement échanger leur permis valide contre unpermis national lorsqu’ils s’établissaient dans un autreÉtat membre, et ce sans devoir passer d’examen. Lepermis original devait être effectivement rendu pourensuite être renvoyé à l’autorité qui l’a délivré.L’échange devait se faire dans un délai d’un an aprèsl’établissement sur le territoire. Cette obligation a étéreprise par la suppression de l’arrêté royal du 6 mai1988. Cela a duré jusqu’à la Directive du Conseil du29 juillet 1991 relative au permis de conduire (91/439/CEE), avant l’obligation de reconnaître le permis d’unautre État membre et de supprimer l’obligation del’échanger. La possibilité d’échanger le permis existeencore mais n’est plus obligatoire. Il reste toutefoisencore des disparités. Les législations nationalesrèglent encore (la périodicité des) les examens médicauxet la validité des permis de conduire.La reconnaissance mutuelle doit être placée dans laperspective de la libre circulation des personnes.L’harmonisation de la réglementation relative auxpermis de conduire a en outre pour objectif la luttecontre la fraude ainsi que la sécurité routière.La Cour de Justice des Communautés européenness’est exprimée à ce sujet entre autres dans un arrêt du29 octobre 1998 (C-230/97) suite à une question préjudiciellede la Cour de cassation. Dans cet arrêt, laCour a explicitement indiqué que l’article 1 er , alinéa 2de la Directive de 1991 (relative à la reconnaissancemutuelle) a un effet direct.Il existe cependant une exception à cette obligationde reconnaissance. En effet, cette Directive stipuleexplicitement que lorsqu’un ressortissant d’un Étattiers s’établit sur le territoire d’un État membre et yobtient son permis et déménage ensuite dans un autreÉtat membre, ce dernier n’est pas obligé de reconnaîtrele permis. La Directive du 20 décembre 2006 reprendégalement cet élément.1998 betreffende het rijbewijs, valt echter ook nietonder de beperking ervan en kan met andere woordeneen motorvoertuig besturen op grond van een Europeesof een erkend buitenlands rijbewijs.Wat betreft het Europees rijbewijs moet vanzelfsprekendgekeken worden naar de Europese regelgeving opdit vlak, waarbij voornamelijk de verplichte wederzijdseerkenning van Europese rijbewijzen dient teworden opgemerkt.Op Europees niveau dateert de eerste regeling hierovervan 1980. Het ging om een Richtlijn van de Raadvan 4 december 1980 betreffende de invoering van eenEuropees rijbewijs (80/1263/EEG). Deze Richtlijnmaakte het voor de onderdanen van een lidstaat mogelijkom, wanneer zij zich in een andere lidstaat gingenvestigen, hun geldig rijbewijs gewoon om te wisselentegen een nationaal rijbewijs, zonder testen te moetendoen. Het in te wisselen rijbewijs moest wel wordeningeleverd, waarna het wordt opgestuurd naar deautoriteit die het heeft afgegeven. De omwisselingdiende te gebeuren binnen het jaar na de vestiging.Deze verplichting werd overgenomen door het vervallenkoninklijk besluit van 6 mei 1988. Het duurde totde Richtlijn van de Raad van 29 juli 1991 betreffendehet rijbewijs (91/439/EEG), alvorens de verplichtingwerd opgelegd het rijbewijs van een andere lidstaat teerkennen en de verplichting dit om te wisselen teschrappen. De mogelijkheid om het rijbewijs in tewisselen blijft bestaan, maar is geenszins verplicht.Toch blijft de ongelijkheid bestaan. De nationalewetgevingen staan nog steeds in voor de regeling metbetrekking tot de (periodiciteit van de) medische onderzoekenen de geldigheid van de rijbewijzen.De wederzijdse erkenning moet gezien worden inhet streven naar vrij verkeer van personen. De harmoniseringvan de regelgeving inzake rijbewijzen heeftdaarnaast ook de strijd tegen fraude en de verkeersveiligheidtot doel.Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappenheeft zich hierover onder andere uitgesproken ineen arrest van 29 oktober 1998 (C-230/97) naar aanleidingvan een prejudiciële vraag van het Hof van Cassatie.Hierin heeft het Hof expliciet bepaald dat artikel1, tweede lid van de Richtlijn van 1991 (metbetrekking tot de wederzijdse erkenning) rechtstreeksewerking heeft.Op deze verplichte erkenning bestaat echter een uitzondering.Deze richtlijn bepaalt immers expliciet datwanneer een onderdaan van een derde staat zichvestigt op het grondgebied van een lidstaat en daar eenrijbewijs verkrijgt en vervolgens verhuist naar eenandere lidstaat, deze laatste lidstaat niet verplicht isom dit rijbewijs te erkennen. Ook de Richtlijn van20 december 2006 neemt dit over.CHAMBRE • 5e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2006 2007 KAMER • 5e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE