More documents

Recommendations

Info

จดหมายข่าว เดือนมิถุนายน ๒๕๕๒ ตีความได้ว่ารัฐบาลพยายามที่จะดึงมวลชนทั้งหมด ๙๐ คนมาอยู่ข้างรัฐ จากการพัฒนาคุณภาพชีวิตผ่านโครงการต่างๆ โดยที่กลุ่มขบวนการอีก ๑๐ คนจะ “ฝ่อ” ไปเอง หรือหากไม่สลายไป ก็จะสามารถจับกุมปราบ ปรามกลุ่มขบวนการที่เหลือให้หมดสิ้นไปได้ แน่นอนที่สุด คงไม่มีใครปฏิเสธว่ามาตรการในการแก้ไขปัญหา ที่จำเป็นต้องทำส่วนหนึ่งคือการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในพื้นที่ ที่สอดคล้องกับวิถีชีวิต ให้ประชาชนทุกหมู่เหล่ากินดีอยู่ดี สามารถ ปฏิบัติศาสนกิจตามความเชื่อของตนได้อย่างเสรี ซึ่งเป็นแนวทางถูกต้อง เหมาะสมแล้วและควรได้รับการสนับสนุนส่งเสริมอย่างเต็มที่ แต่อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนก็ไม่แน่ใจว่างานการเมืองที่เน้นการพัฒนา เพียงอย่างเดียวจะเพียงพอหรือไม่ในการยุติความรุนแรงโดยที่ไม่ต้อง มีการพูดคุยกับกลุ่มที่ใช้ความรุนแรงอย่างจริงจังและต่อเนื่องเพื่อ ทำความเข้าใจว่าคนกลุ่มนี้ต้องการอะไร และไม่แน่ใจว่ารัฐบาลจะ สามารถจับกุม ปรับความคิด หรือปราบปรามกลุ่มขบวนการนี้ได้อย่าง เบ็ดเสร็จเด็ดขาดตามสมมติฐานข้างต้น เมื่อดูจากความรุนแรงรายวันที่ ยังคงเกิดขึ้นยืดเยื้อมากว่า ๕ ปีแล้วท่ามกลางความพยายามแก้ปัญหา จากทุกภาคส่วนและการทุ่มเทงบประมาณซึ่งเป็นภาษีประชาชนไปกว่า แสนล้านบาท โดยที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการสูญเสียลงได้ ความไม่ แน่ใจดังกล่าวนี้ทำให้เกิดคำถามขึ้นว่าถึงเวลาแล้วหรือยังที่รัฐบาลจะต้อง คุยกับกลุ่มขบวนการด้วยการมอบหมายหน่วยงานหรือกลุ่มบุคคล เฉพาะเพื่อดำเนินการอย่างจริงจังและต่อเนื่อง การพูดคุยเพื่อสันติภาพ (Peace Talks) นี้ถือเป็นงานการเมือง เชิงรุกที่เป็นรูปธรรมอีกประการหนึ่ง ความขัดแย้งในหลายกรณีทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นที่แคว้นบาสก์ อาเจะห์ ไอร์แลนด์เหนือ หรือมินดาเนา ก็เริ่ม ต้นคลี่คลายลงด้วยแนวทางนี้ทั้งสิ้น การพูดคุยนี้เป็นการทำความเข้าใจ ความต้องการของผู้ก่อความไม่สงบ เพื่อนำมาวิเคราะห์และพิจารณา หาทางออกร่วมกันที่เป็นประโยชน์ต่อคนส่วนใหญ่ในพื้นที่และมีความ เป็นไปได้ในทางปฏิบัติ ซึ่งจะเป็นการแก้ไขปัญหาที่ตรงจุดในการลด ความรุนแรงผ่านการสื่อสารกับผู้กระทำโดยตรง เพื่อยุติการสูญเสียชีวิต ของทุกๆฝ่ายให้ได้โดยเร็วที่สุด ทั้งนี้ การพูดคุยดังกล่าวนี้ไม่ใช่การหา ข่าวอย่างที่เคยปฏิบัติกันมา และที่สำคัญคือไม่ใช่การเจรจาแต่อย่างใด หากแต่เป็นการทำความเข้าใจกับคนไทยด้วยกันที่มีความเห็นต่างจาก รัฐ ๓ หากนโยบายการเมืองนำการทหารของรัฐบาลมีการดำเนินงานสองขา คู่ขนานกันไปคือการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่และการ พูดคุยเพื่อสันติภาพกับกลุ่มขบวนการในการทำความเข้าใจว่าทำไมจึง ต้องใช้ความรุนแรง ก็น่าจะเป็นแนวทางการแก้ปัญหาที่เข้าเป้ามากยิ่ง ขึ้น ทั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีการบังคับใช้กฎหมายต่อผู้กระทำ ผิด ซึ่งต้องดำเนินไปตามกระบวนการยุติธรรมและพยานหลักฐานอยู่ แล้ว หรือไม่ได้หมายความว่าจะงดใช้การทหาร เพียงแต่ต้องเป็นการใช้ การทหารเพื่อสนับสนุนงานการเมืองเท่านั้น ในเมื่อเป้าหมายสูงสุดของรัฐบาลคือสันติสุขในพื้นที่ หากทางเลือก ใดที่อาจจะนำมาซึ่งเป้าหมายนี้ได้ ก็น่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่คุ้มค่า ต่อรัฐบาลที่จะลองหันมาพิจารณา ๓ รายงานปัญหาความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้: บทวิเคราะห์และแนวทางการแก้ปัญหาเชิงรุกที่ยั่งยืนด้วยสันติวิธี โดยนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตร ชั้นสูง “การเสริมสร้างสังคมสันติสุข” รุ่นที่ ๑ สำนักสันติวิธีและธรรมาภิบาล สถาบันพระปกเกล้า, หน้า ๔๓
เดือนมิถุนายน ๒๕๕๒ จดหมายข่าว การพัฒนาการสื่อสารในสมัยรัชกาลที่ ๗ ม.ร.ว.พฤทธิสาณ ชุมพล* เมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๕๒ นี้ สถาบันพระปกเกล้าให้ผมไปบรรยาย เกี่ยวกับพระราชประวัติพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ให้ ผู้บริหารระดับต้นของสำนักงานคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคม แห่งชาติ (กทช.) ฟัง ผมจึงได้ลองหาข้อมูลเรื่องกิจการสื่อสารในสมัย รัชกาลที่ ๗ เตรียมไว้บ้าง แต่เอาเข้าจริงไม่ได้ใช้ จึงขอนำเกร็ดความรู้ บางประการมาเล่าสู่กันฟัง ณ ที่นี้ เชื่อหรือไม่ว่า ไทยเราวางสายโทรศัพท์ก่อนที่เราจะสร้างทางรถไฟ เสียอีก เท่ากับว่าการสื ่อสาร (สมัยใหม่) มาก่อนการคมนาคม (สมัยใหม่) กล่าวคือ เมื่อพ.ศ. ๒๔๑๘ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่ หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้วางสายโทรเลขจากกรุงเทพฯถึง สมุทรปราการและต่อกับประภาคารปากน้ำ ต่อมาใน พ.ศ. ๒๔๒๑ สร้าง สายที่ ๒ กรุงเทพฯบางปะอิน-อยุธยา และใน พ.ศ. ๒๔๒๖ กรุงเทพฯ- ปราจีนบุรี-อรัญประเทศ-ศรีโสภณ (ชายแดนสยาม-กัมพูชา) และ กรุงเทพฯ-กาญจนบุรี-เมาะลำเลิง (Moulmein) (ในพม่า) ส่วนโทรศัพท์ นั้นเริ่มทดลองใน พ.ศ. ๒๕๒๔ ทั้งหมดนี้ภายใต้การดำเนินงานของกรม กลาโหม ต่อมาเมื่อวันที่ ๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๒๖ จึงได้ทรงพระกรุณา โปรดเกล้าฯ ให้ตั้งกรมโทรเลข (ซึ่งรวมโทรศัพท์ไว้ด้วย) และกรม ไปรษณีย์ ในขณะที่รถไฟนั้นเริ่มใน พ.ศ. ๒๔๓๔ เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น สรรพสิริ วิริยศิริ วิเคราะห์ไว้ว่า ในการพัฒนาประเทศนั้น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงระมัดระวังเรื่องผล กระทบที่อาจมีต่อความมั่นคงของชาติมาก แม้ว่าจะทรงตระหนักดีถึง ความสำคัญของการสื่อสารคมนาคมต่อการพัฒนาประเทศ โดยทรง อุปมาอุปไมยว่า พระนครเหมือนหัวใจ สูบเลือดไปทั่วร่างกาย ก็ตาม ในเรื่องรถไฟ ก่อนที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจะ ทรงบรรลุพระราชนิติภาวะ อังกฤษก็ได้ขอสัมปทานรถไฟ ซึ่งสยามได้ อนุญาต แต่ปรากฏว่าอังกฤษดำเนินการไม่สำเร็จ ต่อมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๑๘ อังกฤษได้ขออีกครั้ง คราวนี้ทรงบริหารราชการแผ่นดินด้วย พระองค์เองแล้ว ไม่ทรงอนุญาต เพราะมีพระราชวินิจฉัยว่าจะทำให้เสีย เปรียบอังกฤษ สยามจึงตอบไปว่า ดำริจะทำเองอยู่แล้ว อันที่จริง สยามยังรีรอเรื่องรถไฟ แต่กำลังทำเรื่องโทรเลขดังกล่าว แล้ว โดยกรมกลาโหมรับผิดชอบ และทำไปยังจุดใกล้ชายแดนแทบ * กรรมการพิพิธภัณฑ์พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ทั้งสิ้น ซึ่งเห็นได้ว่าเป็นไปเพื่อการส่งข่าวสารเกี่ยวกับภัยคุกคามจาก เจ้าอาณานิคมให้ทันกาล สายโทรเลขเหล่านี้ย่อมเดินไปตามทางเกวียน แทบทั้งสิ้น ส่วนรถไฟนั้น มาเริ่มใน พ.ศ. ๒๔๓๔ โดยทรงพระกรุณาโปรด เกล้าฯให้เดนมาร์คมาทำ เพราะเดนมาร์คสนใจแต่เรื่องการค้า ไม่ล่า อาณานิคมในภูมิภาคแถบนี้ ทางรถไฟสายแรก กรุงเทพฯ-ปากน้ำ สร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๖ เพียงสามเดือนก่อนเหตุการณ์ ร.ศ. ๑๑๒ ที่เรือรบฝรั่งเศสตีฝ่าป้อมและเรือรบของไทยที่ปากน้ำเข้ามาที่กรุงเทพฯ ได้ บีบบังคับไทยให้จำยอมสละดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง และจ่ายค่า ปฏิกรรมสงครามจำนวนมากให้แก่ฝรั่งเศส ยังความหนักพระราชหฤทัย แก่สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงเป็นที่ยิ่ง ปรากฏในพระราชหัตถเลขาถึง เสนาบดีสภาว่า “ถ้าความเป็นเอกราชของกรุงสยามได้สิ้นสุดไปเมื่อใด ชีวิตรฉันก็คงจะสิ้นสุดไปเมื่อนั้น” ครั้นวันที่ ๘ พฤศจิกายน ปีเดียวกันนั้นเอง (ร.ศ. ๑๑๒ หรือ พ.ศ. ๒๔๓๖) พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวก็พระราชสมภพ กลับมาเรื่องโทรเลข ใน พ.ศ. ๒๔๔๗ ซึ่งเป็นปีพระราชสมภพของ สมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินีในรัชกาลที่ ๗ สยามได้ ให้บริษัท B.Grimm &Co.ของชาวเยอรมันเป็นตัวแทนบริษัท Telefunken ติดตั้งเครื่องวิทยุโทรเลข ๒ ชุด ชุดหนึ่งบนภูเขาทองใกล้ๆ กับที่ตั้งในปัจจุบันของพิพิธภัณฑ์พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว อีกชุดหนึ่งที่เกาะสีชัง เพื่อทดลองการส่งและรับวิทยุโทรเลขระหว่างกัน ผลเป็นอย่างไรยังหาหลักฐานไม่ได้ ในปีเดียวกันนั้นเอง เจ้านายพระองค์หนึ่ง ซึ่งทรงมีบทบาทสำคัญยิ่ง ในการพัฒนาการสื่อสารและการคมนาคมในสมัยรัชกาลที่ ๖ และที่ ๗ คือ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าบุรฉัตรไชยากร (ทรงพระกรุณาโปรด เกล้าฯ สถาปนาเป็นกรมพระกำแพงเพ็ชรอัครโยธิน ในรัชกาลที่ ๗) ได้ เสด็จกลับจากทรงศึกษาด้านวิศวกรรมในยุโรป ในรัชกาลที่ ๖ รักษาการ ในตำแหน่งเจ้ากรมการรถไฟสายเหนือใน พ.ศ. ๒๔๕๓ และทรงเป็น ผู้บัญชากรมรถไฟหลวงใน พ.ศ. ๒๔๖๐ ควบคุมกิจการรถไฟทั่ว ประเทศ ทรงขยายเส้นทางเดินรถและทรงนำรถจักรดีเซลเข้ามาใช้ใน สยามประเทศ เป็นประเทศแรกในทวีปเอเซีย ครั้น พ.ศ. ๒๔๕๖ กระทรวงทหารเรือได้ตั้งสถานีวิทยุโทรเลขถาวร ที่ศาลาแดงและที่สงขลา เพื่อใช้ในราชการกองทัพเรือโดยเครื่องรับส่ง
Page 1 and 2: ปีที่ ๑๐ ฉบับ
Page 3: ∂“∫—πæ√-ª°‡°≈â
Page 7 and 8: เดือนมิถุนา

à¹à¸£à¸·à¹à¸­à¸à¹à¸à¸à¸à¸±à¸ - à¸ªà¸à¸²à¸à¸±à¸à¸à¸£à¸°à¸à¸à¹à¸à¸¥à¹à¸²

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

à¹à¸£à¸·à¹à¸à¸à¹à¸à¸à¸à¸±à¸ - à¸ªà¸à¸²à¸à¸±à¸à¸à¸£à¸°à¸à¸à¹à¸à¸¥à¹à¸²