28.01.2014 Views

Méthodes numériques pour des systèmes hyperboliques avec terme ...

Méthodes numériques pour des systèmes hyperboliques avec terme ...

Méthodes numériques pour des systèmes hyperboliques avec terme ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

CHAPITRE 2. SCHÉMAS NUMÉRIQUES POUR LE MODÈLE SN<br />

Pour alléger les notations, on pose u j+<br />

1<br />

2<br />

Après intégration par parties, le système (2.55) devient :<br />

∂<br />

∂t u(l) j + 1 [ ]<br />

∆x l+1 ∆ + (v (j)<br />

l<br />

(x j−<br />

1)au 2 j−<br />

1)<br />

− 1 ∫<br />

2 ∆x l+1<br />

<strong>avec</strong> :<br />

= u h (x j+<br />

1,t).<br />

2<br />

∆ + v j = v j+1 −v j .<br />

C j<br />

au h (x,t) ∂<br />

∂x v(j) l<br />

(x)dx = 0, ∀l = 0,...,k<br />

(2.56)<br />

Il reste alors à caractériser au j−<br />

1 , car la solution n’est, a priori, pas définie sur l’interface x<br />

2<br />

j−<br />

1 .<br />

2<br />

Pour cela, on introduit un fluxhapprochant au définie de la manière suivante :<br />

tel-00814182, version 1 - 16 Apr 2013<br />

au j+<br />

1<br />

2<br />

Ainsi, le schéma (2.56) devient :<br />

d<br />

dt u(l) j + 1 [ ]<br />

∆x l+1 ∆ + (v (j)<br />

l<br />

(x j−<br />

1)h 2 j−<br />

1)<br />

2<br />

= h(u − ,u + j+ 1 j+ 1 2 2)<br />

= h j+<br />

1.<br />

2<br />

− 1<br />

∆x l+1 ∫<br />

C j<br />

au h (x,t) d<br />

dx v(j) l<br />

(x)dx = 0 ∀l = 0,...,k.<br />

(2.57)<br />

Puis, par définition de u h (x,t), donnée par (2.53), la solution de chaque côté de l’interface u − j+ 1 2<br />

et u + est donnée par :<br />

j+ 1 2<br />

k = 0 u − j+ 1 2<br />

k = 1 u − j+ 1 2<br />

k = 2 u − j+ 1 2<br />

= u + j+ 1 2<br />

= u (0)<br />

j<br />

,<br />

= u (0)<br />

j<br />

+6u (1)<br />

j<br />

; u + j+ 1 2<br />

= u (0)<br />

j<br />

−6u (1)<br />

j<br />

,<br />

= u (0)<br />

j<br />

+6u (1)<br />

j<br />

+30u (2)<br />

j<br />

; u + j+ 1 2<br />

= u (0)<br />

j<br />

−6u (1)<br />

j<br />

+30u (2)<br />

j<br />

.<br />

En remplaçant les expressions (2.57)-(2.52), les trois premières équations s’écrivent :<br />

d<br />

dt u(0) j<br />

+ 1<br />

∆x (h j+ 1 2<br />

d<br />

dt u(1) j<br />

+ 1<br />

2∆x (h j+ 1 2<br />

d<br />

dt u(2) j<br />

+ 1<br />

6∆x (h j+ 1 2<br />

−h j−<br />

1) = 0,<br />

2<br />

+h j−<br />

1)− 1 ∫<br />

2 ∆x 2<br />

au h (x,t)dx = 0,<br />

C j<br />

−h j−<br />

1)− 2 ∫<br />

2 ∆x 3 au h (x,t)v (j)<br />

C j<br />

1 (x)dx = 0. (2.58)<br />

Grâce à la linéarité de l’équation (2.49), les intégrales peuvent être calculées explicitement. Notons<br />

que dans le cas d’un flux f(u) non linéaire, les intégrales sont en général approchées par <strong>des</strong><br />

métho<strong>des</strong> de quadrature.<br />

En remplaçant u h (x,t) par sa décomposition dans la base <strong>des</strong> polynômes (2.53), le système (2.58)<br />

devient :<br />

d<br />

j<br />

+ 1<br />

∆x (h j+ 1 2<br />

d<br />

dt u(1) j<br />

+ 1<br />

2∆x (h j+ 1 2<br />

d<br />

dt u(2) j<br />

+ 1<br />

6∆x (h j+ 1 2<br />

dt u(0)<br />

−h j−<br />

1) = 0,<br />

2<br />

+h j−<br />

1)− 1<br />

2 ∆x au(0) j<br />

= 0,<br />

−h j−<br />

1)− 2<br />

2 ∆x au(1) j<br />

= 0,<br />

où u (0)<br />

j<br />

et u (1)<br />

j<br />

sont définis par (2.54).<br />

Afin d’assurer <strong>des</strong> propriétés de stabilité, les étatsu ± sont modifiés en introduisant <strong>des</strong> limiteurs<br />

j+ 1 2<br />

locaux de projection :<br />

u − j+ 1 2<br />

= u (0)<br />

j<br />

+ũ j , u + j− 1 2<br />

= u (0)<br />

j<br />

−ũ j . (2.59)<br />

68

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!