1 couverture - Bibliothèques de l'Université de Lorraine

malefactores punire iuramento tenebantur; predicationibus autem divinis et salutaribus mandatis
libenter et humiliter intendentes, quod auribus percipiebant operibus adimplere satagebant. Quoniam
autem pauci valde in exercitu remanserant pugnatores, absque magno et manifesto periculo contra
Sarracenorum multitudinem congredi non valebant, interim autem quod poterant devotissime
faciebant: civitas populabatur, construebantur ecclesie, edificia vetustate diruta reparabantur,
seminabant agros, plantabant vineas, civitatem undique muniebant. Ex parte autem opposita civitati
super fluvium Nili ad custodiam portus et navium mirabilem cum labore maximo construxerunt
munitionem: omnes a maiore usque ad minorem supra collum et humeros sabulum deportantes et in
uno loco congregantes, quasi in collis similitudinem Toroni altitudinem erexerunt, terre argillose muro
sabulum concludentes: non enim in Egypto lapides reperiuntur, nisi a partibus Cypri vel Syrie cum
labore magno navigio deferantur. Construxerunt igitur quasi inexpugnabile castrum quod fossores vel
petrarias non timeat neque ignem grecum. In medio autem turrem ligneam mire altitudinis erexerunt,
non solum ad castri defensionem, sed ut navigantibus Damiatam tanquam signum a remotis appareret.
Construxerunt nichilominus in medio magni lacus, de quo superius fecimus mentionem, aliam
munitionem inter urbem Damiatam et castrum Thaneos medio loco sitam, quam Butavant nostri
vulgariter appellant, ob quam causam Sarraceni supra modum doluerunt eo, quod maximam lacus
partem nostri eis auferentes infinita piscium optimorum habundantia exercitum nostrum reddiderunt
copiosum et insuper cum bargis et galionibus suis sicut prius exercitum nostrum Sarraceni molestare
non poterant. Aliorum autem victualium tantam nobis dominus contulit habundantiam, quod pro
modico precio milites nostri et alii pauperes sufficienter poterant sustentari. Cum igitur IIII munitiones
haberemus in Egypto, Damiatam scilicet et Thanis et Toronum in sabulo et castrum Butavant in lacu
amplissimo, nostrorum statu semper in melius crescente, inimicorum conditio vergens ad occasum in
deterius profluebat, presertim cum inter se Sarraceni pugnam et dissensiones haberent et rex Damasci
Coradinus, qui Castrum Peregrinum obsederat, cum magna confusione, multis ex suis interemptis,
recessisset. Frater autem eius dictus Seraph audiens regem Indorum David terram suam invasisse, a
partibus nostris cum exercitu suo coactus est recedere. Hic autem rex David, vir potentissimus et in
armis miles strenuus, callidus ingenio et victoriosissimus in prelio, quem dominus in diebus nostris
suscitavit ut esset malleus paganorum et perfidi Machometi pestifere traditionis et execrabilis legis
exterminator, est ille quem vulgus presbyterum Iohannem appellant. Qui cum fratrum suorum
minimus esset, sicut de sancto rege Israel David propheta legimus, omnibus prepositus est et in regem
divinitus coronatus.
Quam mirabiliter autem dominus ipsum his diebus promoverit et eius opera magnificaverit,
gressus illius dirigens et populos innumeros, gentes, tribus et linguas eius ditioni subiciens, ex
transcripto carte subsequentis patebit, quam de Arabico in Latinum per fideles interpretes, prout
melius potuimus, transferre procuravimus.
Excerpta de historia gestorum David regis Indorum, qui presbyter Iohannes a vulgo appellatur.
In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Amen.
Hec est materia processus regis David, filii regis Israel, filii regis Sarchisi, filii regis Iohannis,
filii de Bulgaboga credentis in Christo Iesu. Rex David prefatus est minor fratrum suorum. Pater eius,
rex Israel, habuit sex filios, et hic fuit minimus omnium. Mortuo patre eius successit ei frater eius
primogenitus et tam ipse rex quam pater eius, rex Israel, et avi et proavi eius erant obedientes regi
Persarum qui vocabatur Chancana, quod dicitur lingua nostra rex regum, et terra sua erat a Chasar
usque Bellasachun, que terra est ultra flumen quod lingua persica dicitur flumen Geos. Prefatus autem
rex Persarum, congregatis astrologis suis, quesivit ab eis ut ei futura predicerent et que ventura essent
post mortem eius. Qui iuxta consuetudinem eorum ceperunt puerum unum virginem, quem minui
fecerunt utroque brachio et sanguinem eius recipientes in uno vase coniuraverunt illum et puer
antequam mortuus esset predixit eis omnia. Dixit quoque quendam regem David nomine valde
nobilem debere sibi subiugare regnum Persarum. Sic predictus Chancana rex Persarum quesivit ab eis
quid super hoc dicerent, et si scirent in provincia illa aliquem regem qui vocaretur David. Qui dixerunt
se nullum scire qui vocetur hoc nomine: tamen rex Israel habuit filium unnum parvulum qui vocatur
David, qui nullius valoris est. Dixit ergo rex prefatis astrologis: Mittamus fratri suo ut nobis eum
mittat et sic occidamus eum, et de nomine ipso nos liberabimus. Misit ergo nuncios suos ad regem
Indie, fratrem David, ut ei fratrem suum mitteret, quia ei volebat benefacere et honorifice promovere.
Frater vero David, receptis super hoc nunciis, cum quibusdam fidelibus suis, de quibus confidebat,
misit fratrem suum ad regem prefatum dubitans quid vellet facere de fratre suo. Veniente puero ad
296