mededelingen der zittingen bulletin des seances - Royal Academy ...

— 81 —
In 1939 kreeg Aequatoria zijn definitieve vorm in quarto-formaat, en bevatte
elk nummer verschillende studies. In het eerste nummer van 1939 heeft
P. Hulstaert de doelstellingen van het tijdschrift als volgt omschreven :
„Aequatoria veut contribuer à la coopération et à l’entr’aide de ceux qui
s’intéressent aux études congolaises par la mise en commun des connaissances.
Elle veut atteindre ce but par la publication d ’études inédites, traitant des
sujets les plus divers : langue, us et coutumes, droit, art, enseignement,
possibilités et essais d’adaptation, etc.”
Het tijdschrift Aequatoria kende een moeilijke beginperiode, vooral wegens
de oorlog 1940-1945 : de verbreking van het contact met Europa, beperking
van de verspreiding, papierschaarste, een weinig gunstig klimaat voor wetenschappelijk
onderzoek. P. Hulstaert ging deze moeilijkheden niet uit de weg
en wist Aequatoria op een degelijk peil te brengen en te houden.
In de eerste jaargangen komen reeds aan de orde : het streven naar algemene
vorming van de Afrikanen, de vormende waarde van het Mongo als
moedertaal en cultuurtaal, de nadruk op de eigen literatuur en cultuur.
Na reeds te Boende, Boteka, Bokuma en Bamanya aan het werk te zijn
geweest, en nadat hij met verlof naar België was geweest, is P. Hulstaert in
de jaren 1947-1949 terug te Boteka waar hij overste van de missie en tevens
schooldirecteur was.
In 1945 werd P. Hulstaert lid van onze Academie. In 1950 werd hij lid
van de Commissie voor Afrikaanse Taalkunde van het Ministerie van Belgisch-
Kongo en Ruanda-Urundi, alsook van de „Commission pour la Protection
des Indigènes”. In hetzelfde jaar werd hij geassocieerd navorser van het
Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek in Centraal-Afrika (IRSAC-
IWOCA).
Tussen 1936 en 1950 verschenen van de hand van P. Hulstaert, benevens
voomoemde werken, nog een paar taalkundige studies alsook boeken voor
schoolgebruik.
Onze Academie publiceerde in 1950 zijn Carte linguistique du Congo belge.
Het is een werk met zevenenzestig pagina’s commentaar bij een kaart in
veelkleurendruk. De bij elkaar horende talen en idiomen zijn in dezelfde kleur
aangeduid. De grote groepen, zoals Mongo, Luba, Kongo, Teke, Bemba zijn
duidelijk zichtbaar.
De kaart geeft ook de grens aan tussen de Bantu- en niet-Bantutalen die
door het noorden van Kongo loopt, evenals de enclaves die zich noordelijk
en zuidelijk van deze grens bevinden.
Het register van de Carte linguistique du Congo belge bevat niet minder
dan driehonderd twintig namen van talen en idiomen die in Kongo voorkomen,
een land dat naar schatting een tweehonderdtal culturele eenheden telt.
Onze Academie heeft eveneens uitgegeven La négation dans les langues
congolaises (1950, 70 pp.). In dit werk bestudeert de auteur de negatieve verbale