(1986) n°2 - Royal Academy for Overseas Sciences

— 112 —
van het algemeen middelbaar onderwijs ten voordele van een ontwikkeling van de technische,
beroeps-, landbouw- en normale vorming en het hoger onderwijs eveneens dient meer
gediversifieerd te worden en meer studenten te ontvangen. De inrichtende machten van het
onderwijs zijn de openbare diensten, de sector van de gemeenschappelijke eigendom en de
privé-sector ; slechts het basis onderwijs verstrekt in de openbare scholen is gratis. Een zeer
stricte hiërarchie wordt tussen de scholen vastgesteld volgens de kwaliteit van de vorming die
zij geven (de rang bepaalt de middelen en het bezoldigingsniveau van het personeel) en de
selectie bij de ingang in de beste scholen is bijzonder streng. Het middelbaar onderwijs van
de hogere cyclus en het eigenlijke hoger onderwijs worden bezocht door betalende leerlingen,
leerlingen van wie de studies gedragen worden door hun werkgever en door leerlingen die
beurzen toegewezen kregen ofwel in functie van academische criteria (toegang tot de beste
instellingen) ofwel in functie van verdiensten van sociale of beroepsaard of nog van politieke
aard. De keuze van beroepsmogelijkheden op het einde van de studies is ontzettend afwisselend
en alleen de beursstudenten gediplomeerd van de universiteiten of van de meest beroemde
hogere instellingen beschikken over een werkelijke keuzemogelijkheid. Kontrakten van
beperkte duur en hernieuwbaar en het wettigen van privé-initiatieven scheppen opnieuw een
kategorie van zelfstandigen en vrije beroepen.
Su m m a r y. — Education in the modernization programme of the People’s Republic of China.
— The resolution of the Central Committee of the Chinese Communist Party dated 27 May
1985 traces the lines of the reform of regular full-time education in the light of transformations
undertaken in all sectors of activity and all structures since 1977. The primary education of
9 years is to made obligatory by the end of the twentieth century ; the common trunk of
secondary general is abandoned to make place for a development of technical, professional,
agricultural and normal formation, and higher education itself must also be more diversified
and take more students. The organisers of education are the public bodies, the sector of
collective property and the private sector ; the only free education being primary education (9
years) in the public network. A very strict hierarchy is established amongst the schools
according to the quality of the education given (the ranking determining the means and the
level of remuneration of the personnel) and the entrance selection for the best is particularly
severe. Secondary education of the higher level and higher education itself are attended by
fee-paying pupils, pupils whose studies are paid for by their employer and by pupils who have
obtained bursaries granted either in function of academic criteria (access to the best establishments)
or in function of other merits : social, professional or even political. The range of
employment possibilities at the end of studies varies considerably and the only ones with a real
choice are bursary-holders who have graduated from a university or the most renowned higher
institutes. Renewable contracts of a determined duration and the legalizing of private initiatives
recreate a category of self-employed and liberal professions.
*
* *
Depuis 1978, la Chine populaire a repris le programme entamé dès 1949 en vue
de renforcer son économie, d’assurer la sécurité de son territoire et d’élever le niveau
de ses techniques et de sa recherche. L’objectif final, toujours poursuivi, est d’assurer
l’indépendance de la Chine, de la remettre sur un pied d’égalité avec les pays les plus
développés.