Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

dag kwamen duizenden heiligen der laatste dagen bij
elkaar in de Tabernakel in Salt Lake City om hem eer te
bewijzen. Er werden gepaste woorden gesproken door
zijn raadgevers en andere algemene autoriteiten. Hij
kreeg een verzilverde wandelstok van de tempelwerkers.
Alle aanwezigen zongen: “Wij danken U, Heer, voor
profeten”. Toen hij thuiskwam, schreef president
Woodruff zijn indrukken van die dag in zijn dagboek.
“Ik was volledig overweldigd door het evenement. Ik
moest terugdenken aan gebeurtenissen uit mijn tijd als
jongere en jongvolwassene. Ik kon me nog goed herinneren
dat ik aan de Heer vroeg of ik in mijn leven een
profeet of apostel mocht ontmoeten die me in het
evangelie van Christus zou onderwijzen. En hier stond
ik in de grote Tabernakel met tienduizend kinderen,
profeten, apostelen en heiligen. Mijn hoofd was een
bron van tranen. Toch sprak ik die enorme groep aanwezigen
toe.’ (Preston Nibley, The Presidents of the
Church [1974], pp. 132–133.)
Een van de geschenken die president Woodruff op zijn negentigste
verjaardag kreeg, was deze mooie bedsprei, gemaakt van zijde uit Utah.
HIJ WAS EEN MAN MET EEN
VOORUITZIENDE BLIK
Wilford Woodruff had een heldere kijk op het leven
en was daar trouw aan. Hij heeft eens gezegd: ‘Want wat
baat het een mens de gehele wereld te winnen en aan
zijn ziel schade te lijden? Niet veel. Want wat zou een
mens kunnen geven in ruil voor zijn ziel als hij zich aan
de andere kant van de sluier bevindt? Ik verbaas me er
enorm over hoe weinig interesse de bewoners van de
aarde over het algemeen voor hun toekomstige staat
hebben. Iedereen die hier vandaag aanwezig is, zal aan
de andere kant van de sluier verder leven, net zo lang als
zijn Schepper — tot in de eeuwigheid, en de eeuwige
bestemming van ieder mens is afhankelijk van de manier
waarop hij of zij de korte periode van het leven op aarde
besteedt. Ik vraag, in de naam van de Heer, wat populariteit
voor u of mij betekent? Wat betekenen goud of
zilver, of andere wereldse goederen voor ons — meer dan
middelen om eten, drinken en kleding te kopen, en het
Foto: Don O. Thorpe
Wilford Woodruff Hoofdstuk 4
koninkrijk van God op te bouwen? En het is het toppunt
van dwaasheid als wij niet meer bidden en uit alle
macht naar de rijkdommen van de wereld streven. Als
je ziet hoe sommige mensen leven, zou je kunnen denken
dat ze hier voor eeuwig zullen leven, en dat hun
eeuwige bestemming afhankelijk is van de hoeveelheid
geld die ze hebben. Ik vraag de heiligen der laatste
dagen soms hoeveel we hadden toen we op aarde kwamen?
Hoeveel hadden we bij ons, en waar kwam dat
vandaan? Ik denk niet dat iemand van ons een vrouw
of een stenen huis bij zich had. Ik denk niet dat iemand
van ons op een paard of in een rijtuig is geboren, of
dat we aandelen, vee en huizen bij ons hadden. We zijn
net zo naakt geboren als Job, en ik vermoed dat we
allemaal net zo naakt als hij dit leven zullen verlaten.’
(Discourses of Wilford Woodruff, pp. 243–244.)
HIJ STOND BEKEND ALS ‘WILFORD
DE GETROUWE’
President Wilford Woodruff, augustus
1898
Toen het grote hart
van president Wilford
Woodruff op 2 september
1898 ophield met kloppen,
hadden de heiligen
van God voldoende reden
om in de rouw te zijn,
want een edel leven was
uit hun midden weggenomen.
Het was een edel
leven omdat het was toegewijd
aan de opbouw
van Zion. Jaren eerder
had president Woodruff
in zijn dagboek geschreven:
‘Ik verklaar dat ik,
Wilford Woodruff, uit vrije wil een verbond met mijn
God sluit dat ik mijzelf en al mijn bezittingen volmondig
aan de Heer toewijd, ter bevordering van de opbouw
van zijn koninkrijk en Zion op aarde, en dat ik zijn wetten
zal naleven. Ik stel alles ter beschikking aan de bisschop
van zijn kerk, zodat ik een wettige erfgenaam van
het celestiale koninkrijk van God kan worden.’
(Geciteerd in Cowley, Wilford Woodruff, p. 45.)
Wilford Woodruff was een man die in zijn jeugd
gedroomd had dat hij op een dag een apostel van de
Heer Jezus Christus zou ontmoeten. Hij leefde als een
profeet en uiteindelijk werd hij geroepen om de heiligen
te presideren. Het was zijn wens om tot het eind van
zijn leven op alle gebieden trouw te blijven. Hij stond
bij veel mensen bekend als ‘Wilford de Getrouwe’. In
een openbaring had de Heer hem ‘mijn dienstknecht’
genoemd (LV 118:6). Wat een fantastisch grafschrift
voor een zoon van God.
77