Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Presidenten van de kerk
Op 17 maart 1857 schreef hij: ‘Ik heb mijn tijd nog
nooit nuttiger voor het welzijn van de mens besteed,
dan met het schrijven in mijn dagboek. (...) Sommige
van de prachtigste toespraken, waarheden en openbaringen
van het evangelie, die God door middel van zijn
profeten Joseph, Brigham, Heber en de Twaalf aan zijn
volk heeft gegeven, zijn uitsluitend in mijn dagboeken
te vinden, en ze zijn in de kerkgeschiedenis verzameld
en worden doorgegeven aan de heiligen van God in
alle toekomstige generaties. Is dat geen betaling voor
mijn moeite? Ik vind van wel.’ (Wilford Woodruff ’s
Journal, deel 5, p. 37.)
Op 5 juli 1877 getuigde hij in zijn dagboek: ‘God
heeft me geïnspireerd om een dagboek en een geschiedenis
van deze kerk bij te houden. Ik waarschuw de
toekomstige geschiedschrijvers om geloof te hechten
aan mijn geschiedenis van deze kerk en dit koninkrijk,
want mijn getuigenis is waar en de waarheid van het
verslag zal in de komende wereld bewezen worden.’
(Wilford Woodruff ’s Journal, deel 7, p. 359.)
HIJ HAD VEEL LIEFDE VOOR HET
TEMPELWERK
Voor Wilford Woodruff was het werk voor de doden
een van de waardevolste beginselen van het evangelie.
Hij werd de eerste president van de St. Georgetempel
(Utah). Later speelde hij een belangrijke rol in het
organiseren van de Genealogical Society of Utah, die
het werk voor het heil van de mensen aan de andere
kant van de sluier bevorderde. In 1877 sprak ouderling
Woodruff over het belang van tempels en tempelwerk:
De St. Georgetempel (Utah) in 1876, waar het tempelwerk voor de stichters
van de Verenigde Staten en andere leiders werd verricht.
‘Het is onze plicht om ons te verheffen en deze
tempels te bouwen. Ik beschouw dat gedeelte van onze
bediening als een zending die even belangrijk is als het
prediken aan de levenden. De doden zullen in de
70
Foto: Jesse A. Tye
geestenwereld de stem van de dienstknechten van God
horen, en zij kunnen niet in de morgen van de opstanding
voortkomen, als voor hen niet plaatsvervangend
bepaalde verordeningen in de tempel van God worden
verricht. Er is net zoveel nodig om een dode te verlossen
als een levende. (...)
‘Voordat ik afsluit wil ik graag zeggen dat gedurende
de twee weken voordat ik St. George verliet, de
geesten van de doden zich om mij heen vergaderden
en wilden weten waarom wij ze niet verlosten. Ze zeiden:
“U hebt nu al enkele jaren het Endowment House
en toch is er niets voor ons gedaan. Wij hebben het
fundament van de huidige regering gelegd, en wij zijn
daar nooit van afgedwaald, maar we zijn er trouw aan
gebleven en we zijn trouw aan God geweest.” Dit waren
de ondertekenaars van de onafhankelijkheidsverklaring,
en zij hebben twee dagen en twee nachten hun
opwachting bij mij gemaakt. Ik vond het eigenaardig
dat er zoveel werk was verricht, maar dat er niets voor
hen was gedaan. Dat was nooit bij me opgekomen. Ik
neem aan omdat we zo met onze eigen vrienden en
naaste familieleden bezig waren. Ik ging meteen naar
de doopvont en riep broeder McAllister om mij voor de
ondertekenaars van de onafhankelijkheidsverklaring te
laten dopen, en voor vijftig andere prominente mannen,
honderd in totaal, waaronder John Wesley, Columbus
en anderen; vervolgens doopte ik hem voor alle presidenten
van de Verenigde Staten, behalve drie; en als
hun motief rechtvaardig is, zal iemand voor hen het
werk verrichten.’ (Journal of Discourses, deel 19, pp.
228–229.)
Sindsdien is het tempelwerk ook voor die drie
presidenten verricht.
Opdat wij verlost mogen worden, de stichters van de Verenigde Staten en
Wilford Woodruff
Schilderij: Harold I. Hopkinson