Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

‘De eerste kans die ik kreeg nadat de verordening
van de doop voor de doden was geopenbaard, gebruikte
ik om me in de doopvont van de Nauvootempel voor
hem laten dopen.’ (Geciteerd in Cowley, Wilford
Woodruff, pp. 16–18.)
HIJ BEGREEP HET DOEL VAN HET
LEVEN
Een groot deel van de wijsheid van Wilford
Woodruff was terug te voeren tot zijn voorstelling van
het ware doel van zijn leven. Hij heeft het volgende
geschreven:
‘Ik was 23 jaar oud; en toen ik op mijn leven
terugkeek, raakte ik er oprecht van overtuigd dat
gemoedsrust of waar geluk uitsluitend in dienst van
God te vinden was, en in het doen van dingen waar Hij
zijn goedkeuring aan zou geven. Voor zover mijn verbeeldingskracht
me in staat stelde, dacht ik aan alle eer,
glorie en geluk van de hele wereld. Ik dacht aan het
goud en de rijkdom van de rijken, en aan de heerlijkheid,
grootsheid en macht van koningen, presidenten,
prinsen en heersers. Ik dacht aan de militaire vermaardheid
van Alexander, Napoleon en andere grote
generaals. Ik dacht na over de ontelbare paden die de
lichtzinnige wereld bewandelt op zoek naar plezier en
geluk. Als samenvatting van het gehele visioen in mijn
geest, moest ik met Salomo zeggen: “IJdelheid der
ijdelheden! Alles is ijdelheid! zegt Prediker.”
‘Ik kon zien dat binnen enkele jaren iedereen in
het graf terecht zou komen. Ik was ervan overtuigd dat
iemand alleen oprecht gelukkig kon zijn en voedsel voor
de onsterfelijke ziel kon ontvangen als God zijn vriend
was en Jezus Christus zijn voorspraak. En ik wist dat de
mens vriendschap met Hen kon sluiten door de wil van
de Vader te doen en zijn geboden te onderhouden. Ik
besloot dat ik vanaf dat moment de wil van de Heer zou
leren kennen en naleven, zijn geboden zou onderhouden
en de influisteringen van zijn Heilige Geest zou volgen.
Ik nam mij voor op dat fundament te bouwen, en de
rest van mijn leven op die overtuiging te baseren.’
(Geciteerd in Cowley, Wilford Woodruff, pp. 26–27.)
HIJ HERKENDE DE WAARHEID EN LIET
ZICH DOPEN
Toen hij op 29 december 1833 het getuigenis van
twee mormoonse zendelingen hoorde, herkende Wilford
Woodruff meteen de waarheid. Hij liet zich twee dagen
later dopen. Vanaf dat moment was er geen weg meer
terug. Hij heeft daarover geschreven: ‘Ik had het gevoel
dat ik samen met de profeet van God kon uitroepen:
“Ik wil liever staan aan de drempel van het huis van mijn
God dan verblijven in de tenten der goddeloosheid.”
Wilford Woodruff Hoofdstuk 4
De volheid van het eeuwig evangelie was eindelijk te
voorschijn gekomen. Mijn hart was vervuld met vreugde.
Het was het fundament van een groter en glorierijker
werk dan ik ooit in dit leven verwacht had. Ik bid God
in de naam van Jezus Christus om mij in de toekomst
te begeleiden, zodat ik aan zijn eer en heerlijkheid mag
voldoen, een zegen voor mijn medemensen zal zijn, en
uiteindelijk in het celestiale koninkrijk verlost mag
worden. Amen.’ (Geciteerd in Cowley, Wilford
Woodruff, p. 36.)
HIJ NAM DEEL AAN HET ZIONSKAMP
In 1833 had de Heer de getrouwe priesterschapsdragers
van zijn kerk opgeroepen om van Kirtland (Ohio)
naar Missouri te trekken om het land Zion aan te winnen
en in ere te herstellen. (Zie LV 101; 103.) De profeet
Joseph Smith leidde de groep, en Wilford Woodruff
was een van de ongeveer tweehonderd mensen in die
groep. Toen ze vertrokken was Wilford 27 jaar oud en
was hij nog geen zes maanden lid van de kerk.
Liberty
Independence
Iowa
Missouri
Fishing River
Richmond
Jefferson City
Mississippi River
Jacksonville
Atlas
Illinois
Missouri River
De reis van het Zionskamp
I l l i n o i s R i v e r
Springfield
Michiganmeer
Indianapolis
Tijdens de tocht met de profeet Joseph Smith in
het Zionskamp werd Wilford verder verfijnd en gelouterd
— voorbereid op het grote werk in dienst van de
Meester.
36 jaar later zei hij in Salt Lake City: ‘Toen de leden
van het Zionskamp geroepen waren, hadden velen van
Embarras River
Belleville
Michigan
Indiana
Wabash River
Greenfield
Ohio River
Ohio
Springfield
Dayton
Eriemeer
New Portage
Chippaway
Cleveland
Wooster
Kirtland
Schilderij: Harold I. Hopkinson
65