Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Presidenten van de kerk
DE GEEST VAN VERGADERING DAALDE
OP DE HEILIGEN NEER
‘Toen de apostelen
op zending gingen, had
de profeet Joseph hun de
instructie gegeven om
nog niets te zeggen over
de vergadering van het
volk. Die instructie gaf
hij ongetwijfeld vanwege
de onbestendige omstandigheden
van de kerk in
die tijd. De instructies
werden uiteraard door
de apostelen opgevolgd;
Het huis van John Taylor in Nauvoo maar zodra de mensen
gedoopt waren, kregen ze een verlangen om zich bij
de hoofdgroep van de kerk aan te sluiten. “Ik vind het
moeilijk om de heiligen iets te onthouden”, schrijft
ouderling Taylor, “want de Geest van God openbaart
het aan hen. (...) Enige tijd geleden droomde zuster
Mitchel dat zij, haar man en enkele anderen zich op
een schip bevonden, en dat er andere schepen vol heiligen
waren die ergens heen gingen. Ze voelde zich erg
gelukkig en verheugde zich in de Heer.”’ (Roberts, Life
of John Taylor, p. 96.)
Toen de problemen in Missouri door de uittocht
van de kerk naar Illinois voorbij waren, en nadat de
profeet de apostelen in Engeland had laten weten dat
de emigratie kon beginnen, werkte ouderling John
Taylor mee aan de oprichting van een permanent reisbureau
in Liverpool en hielp meer dan achthonderd
bekeerlingen met hun emigratie naar Amerika.
Het interieur van het huis van John Taylor
HIJ GAF EEN ZENDINGSVERSLAG AAN
DE BRITSE HEILIGEN
Voordat hij begin 1841 met de andere apostelen
naar Nauvoo vertrok, schreef ouderling John Taylor een
48
verslag van zijn werkzaamheden voor de heiligen in
Engeland. Daarin staat: ‘Ik ben blij en dankbaar dat
God mijn bescheiden inspanningen heeft gezegend om
zijn werk en koninkrijk te bevorderen, en voor alle
zegeningen die ik op dit eiland heb ontvangen. Hoewel
ik achtduizend kilometer heb gereisd, zonder beurs of
reiszak, en daarnaast in dit land veel afstanden heb
afgelegd, met de trein, paard en wagen, stoomboot,
vrachtkar, te paard en op andere manieren, en in een
vreemd land onder vreemde mensen heb geleefd, heb
ik nooit gebrek gehad aan geld, kleding, vrienden of
onderdak, en heb ik nooit iemand om een aalmoes
hoeven vragen. Aldus heb ik de Heer op de proef gesteld,
en ik weet dat Hij Zich aan zijn woord houdt. En nu ik
vertrek, geef ik mijn getuigenis dat dit het werk van God
is — dat Hij uit de hemel heeft gesproken — dat Joseph
Smith een profeet van de Heer is — dat het Boek van
Mormon waar is. En ik weet dat dit werk zal voortgaan
totdat de koninkrijken van deze wereld de koninkrijken
van onze God en zijn Christus zullen worden.’ (‘Communications’,
Millennial Star, mei 1841, pp. 15–16.)
Gedurende zijn hele zending in Engeland verhief
ouderling Taylor de waarschuwende stem. Duizenden
mensen kwamen naar de banier der waarheid die hij
omhoog hield. Hij verkondigde en verdedigde het ware
geloof in Engeland en keerde toen terug naar Nauvoo.
HIJ DIENDE EEN VERZOEKSCHRIFT IN
BIJ HET CONGRES
Al vanaf 1831 begonnen de leden van de kerk zich
in het westen van Missouri te vestigen. Vanaf april 1832
begonnen de problemen tussen de leden en hun buren.
De heiligen der laatste dagen werden aanvankelijk van
gewest tot gewest verjaagd, en in het najaar van 1838
werden ze uit de staat Missouri naar Illinois verdreven.
In 1839 begonnen de leden van de kerk beëdigde verklaringen
op te tekenen over het onrecht dat hun was
aangedaan, in een poging om schadeloosstelling voor
hun leed te krijgen.
Nadat ze uit hun nederzettingen in Missouri waren
verdreven, ondernamen de leden van de kerk drie
pogingen om genoegdoening van het Congres van de
Verenigde Staten te verkrijgen. Ouderling John Taylor
was een van de leiders die waren aangewezen om het
Congres om genoegdoening te vragen voor al het
onrecht dat de heiligen der laatste dagen in Amerika
was aangedaan. Alle verzoeken tot schadeloosstelling
werden door de regering verworpen of genegeerd.
HIJ BEKLEEDDE VEEL AMBTEN IN
NAUVOO
John Taylor was auditeur-militair en kolonel in het
Nauvoo Legion, lid van de gemeenteraad van de stad