Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Foto: Charles R. Savage
Presidenten van de kerk
profeet, zakenman, gouverneur en patriarch van zijn
gezin — vond hij dat het zijn taak en doel was om zowel
het aardse als het geestelijke welzijn van zijn volk te
bevorderen. Volgens hem moest hij als rentmeester van
de Heer alle mogelijk middelen gebruiken — openbare
en particuliere, van de kerk en de staat — om een economische
en sociale maatschappijstructuur te ontwikkelen
waar al Gods kinderen in vrede en voorspoed
konden leven. (...)
‘Waarnemers uit die
tijd, die we met recht respecteren
— mensen met
opleiding, ervaring en
status die naar Utah reisden
om hem te observeren
— legden nadruk op
drie karaktereigenschappen:
zijn zelfvertrouwen,
zijn oprechtheid en zijn
gezonde verstand. Fitz
Hugh Ludlow, een natio-
Brigham Young, rond 1876
naal bekend schrijver en
kunstcriticus, vond dat
Brigham Young “volledig
zeker van zichzelf en zijn overtuiging was.” [The Heart
of a Continent (1870), p. 368.] Hij schreef dat gouverneur
Young ervan overtuigd was dat hij Gods werk deed,
en dat als hij en andere stervelingen alles deden wat zij
konden om het koninkrijk op te bouwen, God voor de
rest zou zorgen. Aldus kunnen we de standvastigheid,
de innerlijke rust en het onwrikbare optimisme van de
gouverneur beter begrijpen, ondanks de ogenschijnlijk
hopeloze omstandigheden.’ (Leonard J. Arrington en
Ronald K. Esplin, ‘Building a Commonwealth: The
Secular Leadership of Brigham Young’, Utah Historical
Quarterly, zomer 1977, pp. 219–220.)
ALS KOLONISATOR IS HIJ UNIEK IN
DE AMERIKAANSE GESCHIEDENIS
Oregon Idaho
De voorgestelde staat Deseret
38
Californië
Grenswijziging 1861
(bij Nevada)
Grenswijziging 1862
(bij Nevada)
Grenswijziging 1866
(bij Nevada)
Utah
Río Colorado
Arizona
Wyoming
Grenswijziging 1868
(bij Wyoming)
Grenswijziging 1868
(bij Wyoming)
Grenswijziging 1866
(bij Colorado)
New
Mexico
Colorado
‘Terwijl de mormoonse buitenposten gevestigd
werden, werden er talloze stadjes gesticht op geschikte
plekken langs de waterwegen die langs de Salt Lake
Valley stromen. Geleidelijk aan werd de ene na de andere
vallei door de kolonisten ontgonnen, aanvankelijk alleen
naar het zuiden toe, omdat ze dachten dat daar het klimaat
beter was voor de landbouw dan in het noorden.
(...) Tijdens de eerste tien jaar werden er zo’n honderd
stadjes gevestigd. De nederzettingen bevonden zich
voornamelijk ten oosten en ten zuiden van het Great
Salt Lake, de Jordan River, en het Utah Lake, met een
rij gemeenschappen in zuidwestelijke richting vanaf
Juab County [in het midwesten van de staat] tot in de
zuidwestelijke hoek van Utah. Naast deze grote groep
kolonies woonden er enkele mormonen in Sanpete
County [in het midden van de staat] en in [andere]
buitenposten. (…)
‘Dus binnen tien jaar nadat de heiligen in het
westen waren aangekomen, hadden ze nederzettingen
gevestigd in een gebied van 1.600 kilometer van noord
naar zuid en van 1.200 kilometer van oost naar west.
Het plan van Brigham Young om in het westen land te
bemachtigen, werd gerealiseerd. (...)
‘Gedurende de dertig jaar dat hij in de vallei
woonde, vestigde de mormoonse leider Brigham Young
met succes nederzettingen in bijna elke vallei in de huidige
staat Utah, maar ook in het zuiden van Idaho, in
Arizona en in Nevada. De meeste nederzettingen die de
mormonen vestigden, bevonden zich in een rechthoekig
gebied van zo’n 800 kilometer lang en 640 kilometer
breed, de nederzettingen in Arizona niet meegerekend.
Maar sommige nederzettingen lagen wel 1.600 kilometer
ten oosten van Salt Lake City in Iowa en Nebraska;
San Bernardino [Californië] lag zo’n 1.200 kilometer ten
zuidwesten, terwijl Fort Lemhi in het noorden van Idaho
lag. Ten tijde van het overlijden van Brigham Young
(1877) bestond de totale mormoonse bevolking uit
zo’n 140 duizend mensen.’ (Milton R. Hunter, Brigham
Young, the Colonizer [1940], pp. 354–355, 357.)
HET PERMANENT EMIGRATIEFONDS
WERD OPGERICHT
Het Permanent Emigratiefonds werd in 1849
opgericht om de heiligen te helpen die financiële hulp
nodig hadden om zich uit vele plekken op aarde in het
westen te vergaderen. In een algemene brief aan de kerk
verklaarde het Eerste Presidium in 1853: ‘Met de zegen
van God zullen de meeste, of alle van deze middelen
over een jaar gebruikt worden om arme emigranten te
helpen. Daarom mogen de heiligen hun middelen niet
achterhouden, en moeten ze royaal zijn. De bijdragen
worden in ontvangst genomen door de verschillende
zendingspresidenten over de hele wereld, voor het