Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

voor zijn reis.” [Dagboeken van Wilford Woodruff, 24
juli 1847.]
‘Later heeft Wilford Woodruff uitgelegd dat toen
ze uit de bergkloof kwamen hij de wagen zo draaide
dat president Young de hele vallei kon zien. “Terwijl hij
het landschap voor ons aanschouwde, werd hij enkele
minuten helemaal door het uitzicht in beslag genomen.
Hij had de vallei in een visioen gezien, en nu zag hij de
toekomstige heerlijkheid van Zion en van Israël, die in
de valleien van deze bergen gevestigd zouden worden.
Toen hij het visioen gezien had, zei hij: ‘Genoeg. Dit is
de juiste plaats. Ga maar verder.”’ [‘Pioneers’ Day’,
Deseret Evening News, 26 juli 1880, p. 2.]
‘(...) Op 28 juli staat Brigham Youngs beslissing
over de locatie van de stad vast. Tussen twee takken van
de City Creek wijst hij de plaats aan waar de tempel zal
worden gebouwd. Vandaar uit zullen de straten van de
stad in de richting oost-west en noord-zuid aangelegd
worden.’ (De geschiedenis van de kerk in de volheid
der tijden, p. 333.) President Young noemde de omgeving
‘Deseret’, wat volgens het Boek van Mormon
‘honingbij’ betekent. (Zie Ether 2:3.)
HIJ WAS EEN GROOT LEIDER EN
KOLONISATOR
Met het gezag van God leidde president Brigham
Young de heiligen naar het westen; hij gaf leiding aan
de verkenning en vestiging van grote gebieden, grondvestte
steden en dorpen, en sloot vrede met de indianen.
Hij richtte scholen op en begon met de aanleg van
wegen, transportmiddelen, telegraafverbindingen,
irrigatie, boerenbedrijven, industrieën en handelsondernemingen.
Hij gaf leiding aan het groeiende zendingsprogramma
en was de eerste gouverneur van het
gebied Utah. Gedurende zijn hele leven werkte hij met
zoveel vertrouwen dat veel mensen met bewondering
zeiden dat ‘broeder Brigham’ vanaf het begin precies leek
te weten wat hij deed. En dat was ook zo! Deze uitstekende
handwerksman en bouwer had de volmaakte
blauwdrukken gekregen om van te werken — niets
minder dan de hemelse orde van het koninkrijk van God.
Het waren niet alleen zijn leidinggevende vaardigheden
waardoor hij zo geliefd was bij zijn gezin en de
heiligen. Hij was een voorbeeldig vader, die altijd vriendelijk
en zorgzaam was. Samen met de heiligen en zijn
gezin hakte hij hout, zaagde hij planken, bouwde hij
bruggen, ontgon hij land en legde hij wegen aan. Tijdens
de uittocht stond hij altijd als eerste op en ging hij als
laatste naar bed, en deed hij de ronde om te zien of
iedereen het zo comfortabel mogelijk had. Maar bovenal
was hij een profeet van God. Hij kon berispen, maar ook
liefhebben en inspireren, eisen en geven, leiden en volgen.
De moed en humor waarmee hij beproevingen
Brigham Young Hoofdstuk 2
tegemoet trad, waren een anker en een voorbeeld voor
de vervolgde en vermoeide heiligen.
HET EERSTE PRESIDIUM WERD
GEORGANISEERD
Het Eerste Presidium: Heber C. Kimball, Brigham Young en Willard Richards
Ruim drie jaar na de dood van de profeet Joseph
Smith werd de kerk door het Quorum der Twaalf
Apostelen geleid. Na veel overleg en gebed werd eindelijk
de beslissing genomen en de goedkeuring gegeven
dat Brigham Young als president van de kerk zou worden
gesteund, en dat hij twee raadgevers zou voorstellen
om met hem het Eerste Presidium te vormen. Op 7
december 1847, tijdens de algemene conferentie in
Kanesville (Iowa), werd Brigham Young als de tweede
president van de kerk gesteund, met Heber C. Kimball
en Willard Richards als zijn raadgevers.
HIJ BEGON MET DE BOUW VAN DE
SALT LAKETEMPEL
Op 28 juli 1847 liepen Brigham Young en enkele andere leiders van de kerk
noordwaarts van hun kamp naar een plek die president Young vier dagen
eerder in een visioen had gezien. Hij duwde zijn wandelstok in de grond en
verklaarde: ‘Hier zullen we de tempel van onze God bouwen.’ (Foto tussen
1870 en 1873 door een onbekende fotograaf genomen.)
President Brigham Young had in 1847, kort na de
aankomst in de vallei, de plaats aangewezen waar de
Salt Laketempel gebouwd zou worden. Onder zijn leiding
werden op 6 april 1853 de hoekstenen van de Salt
35