Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Howards moeder
was haar hele leven actief
in de kerk en moedigde
Howard aan om aan alle
activiteiten van de kerk
in Boise deel te nemen.
Howards vader kwam af
en toe met Nellie en de
kinderen mee naar de
kerk. Howard kreeg geen
toestemming om zich te
laten dopen toen hij acht
was, omdat zijn vader
vond dat hij niet oud
Howard W. Hunter, ongeveer 5 jaar oud genoeg was om zelf zo’n
beslissing te nemen. Maar toen Howard twaalf was, sprak
hij met zijn vader en vroeg hij om toestemming om
zich te laten dopen. Hij wilde heel graag het Aäronisch
priesterschap ontvangen en het avondmaal ronddienen.
Zijn vader gaf toestemming en hij werd op 4 april
1920 gedoopt. Elf weken na zijn doop werd hij tot diaken
geordend. ‘Ik kan me nog herinneren dat ik voor
het eerst het avondmaal ronddiende’, zei hij. ‘Ik was
zenuwachtig en opgewonden. Na de dienst gaf de bisschop
me een compliment voor de manier waarop ik
me had gedragen. De bisschop was altijd zo zorgzaam.’
(Geciteerd in J. M. Heslop, ‘He Found Pleasure in
Work’, Church News, 16 november 1974, p. 4.)
ERVARINGEN UIT ZIJN JEUGD
GETUIGEN VAN ZIJN VASTBERADENHEID
EN KRACHT
Howard W. Hunter, ongeveer 12 jaar
oud, 1919
‘Vlak nadat Dorothy
[Howards zus] was geboren,
steriliseerde Nellie
wat water door het op het
fornuis in de huiskamer
in een pan te koken. Ze
had het van het fornuis
gehaald en omdat de pan
te heet was om vast te
houden, had ze die op de
grond gezet. Toen kwam
Howard aanhollen. Hij
viel voorover in de pan
en verbrandde ernstig
zijn linkerarm en -hand. Jaren later schreef hij in zijn
geschiedenis het volgende over die gebeurtenis:
‘“De dokter werd gebeld en hij raadde aan om
mijn arm met aardappelpuree te bedekken en te
omzwachtelen. Enkele buurvrouwen kwamen helpen.
Ik kan me nog herinneren dat ik op het aanrecht in de
keuken zat terwijl zij gekookte aardappels pureerden,
Howard W. Hunter Hoofdstuk 14
op mijn arm legden en er stukken stof omheenbonden
die ze in stroken hadden gescheurd. Gelukkig werd de
groei van mijn arm niet door de ernstige brandwond
belemmerd, maar ik heb er wel mijn hele leven een litteken
aan overgehouden.”’ (Knowles, Howard W.
Hunter, p. 18.)
‘De jonge Howard
verkocht kranten op een
straathoek in Boise. Het
gezin woonde vlakbij een
golfbaan, waar hij geregeld
als caddie werkte. In
een kunstwinkel lijstte
hij afbeeldingen in, hij
bezorgde telegrammen
en deed allerlei klusjes in
een warenhuis. Vanwege
zijn succes met een project
in de drogisterij waar
hij na schooltijd werkte,
verdiende hij een schrif-
telijke cursus farmacie die
hij afrondde voordat hij
zijn diploma van de middelbare school ontving.
‘Het leek wel of hij succes had in alle goede dingen
die hij zich voornam. In 1919, toen er geld werd ingezameld
voor een nieuw kerkgebouw in Boise, was Howard,
die toen diaken was, de eerste die een bijdrage leverde.
Hij schonk 25 dollar — in die tijd een groot bedrag
voor een jongen van twaalf.’ (Don L. Searle, ‘President
Howard W. Hunter, Acting President of the Quorum of
the Twelve Apostles’, Ensign, april 1986, p. 22.)
HIJ HAD VEEL TALENTEN
Howard W. Hunter, ongeveer 8 jaar
oud, met zijn zus Dorothy
‘“Mijn moeder zei
dat hij al als baby perfect
de muzikale maat hield”,
herinnert [Howard W.
Hunters] zus, Dorothy
Hunter Rasmussen, zich.
“Hij kan goed de wijs
houden en heeft een
prachtige stem.” Die
muzikale talenten bleken
later belangrijk in zijn
leven te zijn.
‘Maar ook andere
eigenschappen mani-
Howard W. Hunter
festeerden zich al vroeg
in zijn leven. “Hij is altijd een goede leerling geweest”,
zegt zuster Rasmussen. Hij had een “enorme ambitie
en een briljante geest.” En toch werden zijn ambities
en intelligentie door liefde en mededogen verzacht.
243