Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Presidenten van de kerk
uitte de gevoelens van zijn hart. Er was een enorm
gevoel van eenheid en we waren het unaniem met
elkaar eens.” [Bruce R. McConkie, ‘The New Revelation
on Priesthood’, Priesthood (1981), p. 27.]
‘Nadat ze twee uur met elkaar hadden gesproken,
nodigde president Kimball de groep uit om gezamenlijk
te bidden en stelde hij nederig voor dat hij het gebed
zou uitspreken. Later heeft hij gezegd:
‘“Ik heb de Heer gezegd dat als het niet juist was,
als Hij niet wilde dat deze verandering in de kerk werd
doorgevoerd, ik me er de rest van mijn leven aan zou
houden en de wereld op dit punt zou bestrijden als dat
zijn wil was.
‘“(...) Maar deze openbaring en zekerheid zijn mij
zo duidelijk kenbaar gemaakt dat er geen twijfel mogelijk
was.” (‘“News” Interviews Prophet’, p. 4.)
‘President Gordon B. Hinckley was in die historische
bijeenkomst. Hij heeft later verklaard: “Er was een
heilige en gewijde sfeer in de kamer. Het leek alsof er
een kanaal openging tussen de hemelse troon en de
knielende, pleitende profeet van God, omringd door
de andere apostelen. (...)
‘“Iedere man in die kring wist, door de macht van
de Heilige Geest, hetzelfde. (...)
‘“Niemand die bij die gelegenheid aanwezig was,
is daarna dezelfde gebleven. En dat geldt in feite ook
voor de kerk. (...)
‘“Uit die manifestatie vloeien voor miljoenen op
aarde ontzagwekkende, eeuwige gevolgen voort. (...)
‘“Er gingen grote delen van de wereld open voor
de verkondiging van het evangelie. Dit is mogelijk
gemaakt opdat ‘ieder mens zou kunnen spreken in de
naam van God, de Heer, ja, de Heiland der wereld.’
218
‘“We hebben reden tot blijdschap en tot lofprijzen
van de God van ons heil dat wij deze glorierijke dag
hebben aanschouwd.” [‘Priesthood Restoration’, Ensign,
oktober 1988, pp. 70–71.]’ (De geschiedenis van de
kerk in de volheid der tijden, p. 584.)
DE KERK ROUWT OM HET OVERLIJDEN
VAN EEN REUS
President Spencer
W. Kimball overleed op 5
november 1985. Onder
zijn leiding aanvaardden
de leden van de kerk de
uitdaging om hun ‘pas te
vergroten’ in het zendingswerk,
tempelbouw
en alle aspecten van het
evangelie. Hij was dertig
jaar lang apostel voordat
hij president van de kerk
werd. Zij die met hem
samenwerkten, konden President Spencer W. Kimball
hem nauwelijks bijhouden en zij bewonderden hem
om zijn vele talenten. Hij stelde hoge eisen aan zichzelf
en aan de kerk. Zijn motto ‘Doe het’ motiveerde iedereen
om zijn uiterste best te doen en geen tijd te verspillen
die goed gebruikt kon worden aan de opbouw
van het koninkrijk van de Heer.
Zijn leven was een getuigenis van zijn advies:
‘Vergeet niet dat zij die tot hoge posities opklimmen
het niet altijd gemakkelijk gehad hebben.’ (Conference
Report, oktober 1974, p. 113.)