Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Steunverlening aan nieuw Eerste Presidium: Marion G. Romney, Harold B.
Lee en N. Eldon Tanner
‘Deze ingrijpende gebeurtenis is enigszins te vergelijken
met de moeilijke tijden waarin we leven. (...)
Veel mensen zijn bang als ze zien of horen wat er allemaal
op aarde gebeurt — politieke verwikkelingen,
overal oorlog en strijd, gefrustreerde ouders die met
sociale problemen geconfronteerd worden die het gezin
bedreigen, de frustraties van kinderen en jongeren die
zien dat hun geloof en hun normen onder druk staan.
‘Alleen als u bereid bent om te luisteren en te
gehoorzamen, zoals de astronauten in de Aquarius,
kunt u met uw gezin op de manier van de Heer naar
de uiteindelijke veiligheid geleid worden.’ (Conference
Report, oktober 1970, p. 113.)
Tijdens diezelfde
algemene conferentie zei
president Lee: ‘De enige
zekerheid die wij als
leden van de kerk hebben,
is om precies te doen
wat de Heer tegen de
kerk heeft gezegd in de
tijd dat de kerk werd
gesticht. We moeten
leren luisteren naar de
woorden en geboden die
de Heer ons door zijn
President Harold B. Lee
profeet geeft, “wanneer
hij ze ontvangt, wande-
lend in alle heiligheid voor mijn aangezicht; (...) alsof
uit mijn eigen mond, in alle geduld en geloof ” (LV
21:4–5). Er is een aantal zaken die geduld en geloof
vereisen. Misschien bent u het niet eens met iets wat
van de hoofdzetel van de kerk afkomstig is. Misschien
is het wel in strijd met uw politieke opvattingen.
Misschien is het in strijd met uw maatschappelijke
opvattingen. Het kan uw sociale leven beïnvloeden.
Maar als u geduldig en gelovig naar deze dingen luistert,
Harold B. Lee Hoofdstuk 11
alsof ze van God zelf afkomstig zijn, luidt de belofte dat
“de poorten der hel u niet [zullen] overweldigen; ja,
en de Here God zal de machten van duisternis voor u
uit verjagen, en de hemelen doen schudden voor uw
welzijn en de heerlijkheid van zijn naam” (LV 21:6).’
(Conference Report, oktober 1970, p. 152.)
HIJ WERD PRESIDENT VAN DE KERK
President Joseph Fielding Smith riep ouderling
Harold B. Lee in 1970 als raadgever in het Eerste
Presidium. Twee jaar later, op 7 juli 1972, werd president
Lee geordend als president van de kerk. De leden
van de kerk hadden zijn invloed al dertig jaar als apostel
gevoeld, en nu zouden ze zijn ferme hand als president
van de kerk voelen. Hij sprak over het priesterschap als
de grootste macht op aarde, over het gezin als onze
belangrijkste prioriteit, over vijanden binnen de kerk
en over de veiligheid van de heiligen als zij de profeet
van God gehoorzamen. Hij had een combinatie van
christelijke liefde en strengheid ten opzichte van mensen
die zondigden. Hij stak de helpende uit naar de
mensen die zich wilden bekeren. Hij was bezorgd om
weduwen, invaliden en ongehuwden.
Ouderling Gordon B. Hinckley, die toen lid van het
Quorum der Twaalf Apostelen was, zei over president
Lee: ‘Trouw aan God en zijn Zoon, de herrezen Heer.
Dat was de zuivere edelsteen in de kroon van zijn leven.
Hij zei vaak: “Denk nooit aan mij als het hoofd van
deze kerk. Jezus Christus is het Hoofd van deze kerk.
Ik ben maar een mens, zijn dienstknecht.” Over Hem,
de Heiland, sprak hij met de opmerkelijke vaardigheid
van een leerkracht. Van Hem getuigde hij met een bijna
onweerstaanbare overtuiging. Een zakenman zei een
keer tegen hem: “Ik geloof in de Heer, maar ik heb geen
getuigenis van de levende Heer.” President Lee antwoordde:
“Dan kunt u op mijn getuigenis steunen terwijl
u studeert en bidt totdat uw eigen getuigenis sterk
genoeg is.”’ (‘Harold Bingham Lee: Humility,
Benevolence, Loyalty’, Ensign, februari 1974, p. 90.)
195