Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

mijn stem kunt horen: “Harold, ga daar niet heen.” Ik
keek om me heen om te zien wie dat tegen me gezegd
had. Ik vroeg me af of het mijn vader was, maar die kon
mij niet zien. Er was niemand te zien. Ik besefte dat
iemand me voor een onzichtbaar kwaad waarschuwde.
Ik weet niet of het een nest ratelslangen was of dat het
verrotte hout op me zou zijn ingestort. Maar vanaf die
tijd heb ik zonder twijfel aanvaard dat er processen zijn
die de mens niet kent waardoor we stemmen uit de
onzichtbare wereld kunnen horen die ons zicht op de
eeuwigheid kunnen geven.’ (Conference Report,
gebiedsconferentie Manchester (Engeland), 1971, p.
141; of Ensign, november 1971, p. 17.)
ZIJN MOEDER REDDE HEM VAN TWEE
BIJNA DODELIJKE ONGELUKKEN
Harold (zittend) en zijn oudere
broer Perry
‘In de patriarchale
zegen van Louisa stond
dat ze de gave had om te
genezen, en door inspiratie
kon ze het leven van
Harold verscheidene
malen redden. Toen hij
acht was, vroeg zijn moeder
hem of hij een blik
loog van een hoge plank
wilde pakken om zeep
van te maken. Hij gleed
uit, het blik viel om en
de dodelijke inhoud viel
over hem heen. Louisa
greep Harold beet zodat
hij niet weg kon rennen. Ze schopte het deksel van een
groot vat zure bieten af en gooide de ene na de andere
kop rode azijn over zijn hoofd en lichaam om het loog
te neutraliseren. Door haar geïnspireerde reactie werd
een tragisch gevolg vermeden.
‘Toen hij als tiener op het veld aan het werk was,
sneed hij aan een gebroken fles een slagader open.
Louisa stelpte het bloeden, maar de wond infecteerde.
Ze nam een schone zwarte kous, verbrandde die,
opende zijn wond en wreef de as er diep in. Toen
genas de wond heel snel.’ (Jaynann Morgan Payne,
‘Louisa Bingham Lee: Sacrifice and Spirit’, Ensign,
februari 1974, pp. 82–83.)
Harold B. Lee Hoofdstuk 11
HIJ ZAG FINANCIËLE PROBLEMEN ALS
EEN MOGELIJKHEID OM TE LEREN EN
TE GROEIEN
President Harold B.
Lee legde uit hoe hij
door de problemen in
zijn jeugd begrip voor de
behoeften van anderen
ontwikkelde: ‘Ja, we leefden
wellicht dichtbij de
armoedegrens in mijn
jeugd. Maar door die
periode heb ik dingen
geleerd en zegeningen
ontvangen die volgens mij
niet mogelijk waren Harold B. Lee op de middelbare school
geweest als we in luxe hadden geleefd. We gingen niet
dood van de honger. We hadden voedsel en mijn moeder
wist hoe ze kleren voor haar jongens moest naaien.
Ik had nooit kleding die in de winkel gekocht was, totdat
ik naar de middelbare school ging, maar ik was altijd
netjes gekleed. Toen ik na mijn zending thuiskwam,
ging ik naar de University of Utah om een onderwijsakte
te halen. Ik liep meestal van en naar college. Ik had
geen geld voor vervoer omdat ik het nodig had om
boeken te kopen.’ (Ye Are the Light of the World:
Selected Sermons and Writings of President Harold B.
Lee [1974], pp. 344–345.)
DE ZORG VAN ZIJN MOEDER LIET EEN
PERMANENTE INDRUK BIJ HEM ACHTER
Vlak na zijn roeping als lid van het Quorum der
Twaalf Apostelen eerde ouderling Harold B. Lee zijn
moeder met de volgende woorden:
Harold B. Lee (voorste rij, tweede van rechts) met vrienden bij de Oneida
Stake Academy te Preston (Idaho), in 1916
‘Ik ben gezegend met een prima vader en een fantastische,
liefdevolle moeder. Ze gaf niet vaak blijk van
genegenheid, maar ze liet op tastbare wijze merken dat
185