Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

KINDEREN WAREN DOL OP HEM
Joseph Fielding
Smith was gevoelig en
begripvol, hij had een
hekel aan ellende en leed.
Daarom deed hij zijn
uiterste best om de naakten
te kleden, de hongerigen
te voeden en de
behoeftigen te bezoeken.
Hij was een bron van
kracht en bemoediging
voor zijn familie en de
kerk, en iedereen hield
van hem. Hij hield van
kleine kinderen, en zij
hielden van hem.
‘Na de aprilconfe-
De profeet hield van kinderen. President
Smith met zijn achterkleindochter
Shauna McConkie in de kersttijd
rentie in 1970, waarin men president Smith steun had
verleend, stond er een grote menigte mensen bij de
deur van de Tabernakel om een glimp van hem op te
vangen.
‘Een meisje maakte zich los uit de menigte en liep
op de profeet af. Al snel had hij zijn armen om haar heen
geslagen. Een fotograaf van een krant nam snel een
foto, en het meisje verdween weer in de menigte.
‘De foto verscheen zonder de naam van het meisje
in Church News. Maar de foto werd herkend door de
grootmoeder van het meisje, mevrouw Milo Hobbs uit
Preston (Idaho). En ze schreef een brief naar president
Smith.
‘Op haar verjaardag kreeg [de vierjarige] Venus
Hobbs uit Torrence (Californië) een onverwacht telefoontje
van president en zuster Smith, die zich die week
in Californië bevonden. Ze zongen “Lang zal ze leven”
voor haar door de telefoon. Venus was heel blij met dat
lied en haar ouders waren tot tranen toe bewogen omdat
de president van de kerk haar had gebeld.
‘De ouders legden uit dat Venus met twee tantes
naar de conferentie was geweest, maar dat ze haar uit
het oog waren verloren. Ze waren bang dat ze in de
menigte was verdwaald. Toen ze haar gevonden hadden,
vroegen ze: “Hoe kon je nou verdwalen?’
‘“Ik was niet verdwaald”, zei ze.
‘“Wie heeft je dan gevonden?” vroegen ze.
‘“Ik was bij de profeet”, antwoordde ze.’ (‘Joy of
Life, Activity and People’, Church News, 8 juli 1972, p. 7.)
Kinderen uit de hele wereld herkenden de warmte
en de liefde die president Joseph Fielding Smith uitstraalde.
Ze voelden zich vrij om hun liefde voor hem
open en eerlijk te betuigen. Hij had altijd en overal tijd
voor kinderen. Zij genoten van zijn oprechte omarming
en zij koesterden zich in de veiligheid van zijn liefde.
Foto welwillend ter beschikking gesteld door Joseph Fielding McConkie
Joseph Fielding Smith Hoofdstuk 10
EEN NIEUWE PRESIDENT VOORGESTELD
Het Eerste Presidium: Harold B. Lee,
Joseph Fielding Smith en N. Eldon
Tanner, rond 1970
Tijdens de algemene
aprilconferentie in 1970
steunden ruim twee en
een half miljoen leden
van de kerk voor het eerst
sinds negentien jaar weer
een nieuwe president
van de kerk. Op 93-jarige
leeftijd was president
Joseph Fielding Smith de
oudste man die ooit president
van de kerk was
geworden.
Sommige mensen
hadden verondersteld dat
de Heer een jongere man
zou uitkiezen. Ze vroegen zich af hoe president Smith
de druk kon weerstaan om de groeiende kerk over de
hele wereld te besturen. Maar door het levendige
bestuur van president Smith bestond er wat dat betreft
geen twijfel onder de heiligen. Hij koos twee ‘jeugdige’
raadgevers die hem konden bijbenen — Harold B. Lee
(72 jaar) en N. Eldon Tanner (73 jaar).
WE MOETEN ONS OP DE WEDERKOMST
VAN DE HEER VOORBEREIDEN
President Joseph Fielding Smith heeft het volgende
gezegd over onze voorbereiding op de wederkomst van
Jezus Christus:
‘Mij werd onlangs gevraagd of ik wist wanneer de
Heer zou terugkomen. Ik antwoordde: Ja. En ik antwoord
nu: Ja. Ik weet wanneer Hij komt. Hij komt
morgen. Dat heeft Hij zelf gezegd. Ik zal het voorlezen:
‘“Zie, nu wordt het
heden genoemd, tot aan
de komst van de Zoon des
Mensen, en het is voorwaar
een dag van offerande
en een dag voor de
vertiending van mijn volk;
want wie vertiend wordt,
zal bij zijn komst niet
worden verbrand.” (Nou,
dat is een goede verhandeling
over tiende.)
“Want na het heden komt
de verbranding — dit is
volgens de spreekwijze
Een hedendaags schriftgeleerde
van de Heer — want voorwaar, Ik zeg: Morgen zullen
alle hoogmoedigen en zij die goddeloosheid bedrijven
als stoppels zijn; en Ik zal hen in brand steken, want Ik
177