Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Presidenten van de kerk
om veel tot stand te brengen. Zelfs toen hij 95 was,
‘was hij een voorbeeld van iemand die niet met pensioen
ging. (...) Hij stond iedere ochtend ruim voor zes
uur op en begon aan een dag hard werken. Dat was een
levenslange gewoonte, die hij ook zijn kinderen heeft
bijgebracht. “Mensen sterven in bed”, waarschuwde hij.
“En dat geldt ook voor ambitie.”
‘“Op de een of andere manier vond hij het immoreel
om na zes uur nog in bed te liggen”, zei zijn zoon.
“En ik heb dat maar een enkele keer geprobeerd. Daar
zorgde mijn vader wel voor.”’ (Smith en Stewart, Life of
Joseph Fielding Smith, p. 3.)
HIJ WAS EEN HARDE WERKER
Warenhuis ZCMI. Toen hij achttien was, werkte Joseph Fielding Smith als
loopjongen op de afdeling groothandel in het souterrain van ZCMI in Salt
Lake City.
‘Het was al laat op een zomeravond in 1894 in
Salt Lake City. Joseph Fielding Smith, die toen achttien
was, had er net een zware werkdag op zitten als loopjongen
op de afdeling groothandel in het souterrain van
het Zion’s Cooperative Mercantile Institution, op de hoek
van Main Avenue en South Temple. Hij spande zijn
schouders, haalde diep adem en probeerde rechtop te
staan. Dat was niet gemakkelijk. Het waren lange dagen,
het werk was vermoeiend en het inkomen was magertjes.
“Ik werkte de hele dag als een paard, ik sjouwde zakken
meel en suiker, en hammen op mijn rug. ’s Avonds
was ik afgepeigerd. Ik woog 68 kilo, maar ik moest zakken
van ruim 90 kilo optillen en op mijn schouders
dragen. Ik was een eigenwijze vent, want sinds die tijd
staan mijn schouders een beetje scheef. De rechterschouder
is wat meer gebruikt dan de linker.”
‘Maar het was niet gemakkelijk om werk te vinden
en het gezin had alle financiële steun nodig die ze van
hem en zijn broers konden krijgen. Daarom was Joseph
blij met dit werk, ondanks de slechte condities en het
lage loon. De dagelijkse lichamelijke inspanning was
op de lange termijn misschien wel goed voor hem, als
hij er niet aan overleed.
170
‘En toen liep hij zoals altijd langs de snoepafdeling
en kocht een zakje snoep voor zijn moeder en zijn
jongere broers en zussen. Hij vond het fijn om de blije
kinderen te zien als hij een traktatie meenam.’ (Smith
en Stewart, Life of Joseph Fielding Smith, pp. 65–66.)
HIJ TROUWDE VOORDAT HIJ OP
ZENDING GING
Louie E. Shurtliff (1876–1908), de eerste
vrouw van Joseph Fielding. Zij trouwden
op 26 april 1898.
Toen Joseph
Fielding Smith achttien
jaar oud was, boden zijn
ouders Louie Shurtliff,
die even oud was als hij,
aan om bij hen in te
wonen zolang ze naar de
University of Utah ging.
Louies vader en president
Joseph F. Smith waren als
kinderen in Nauvoo al
bevriend. Joseph en Louie
raakten ook snel bevriend.
Ze hielden allebei van
leren en waren toegewijd
aan het evangelie. Het
duurde niet lang voordat
ze verliefd werden. Ze hadden drie en een half jaar verkering.
In die tijd studeerde Louie aan de universiteit
en werkte Joseph Fielding voor ZCMI. Later zei hij:
‘Toen zij klaar was met haar studie, (...) wilde ik niet
dat ze naar huis ging. Ik haalde haar over om van adres
te veranderen, en op 26 april 1898 gingen we naar de
Salt Laketempel en werden we door mijn vader, president
Joseph F. Smith, voor tijd en eeuwigheid aan
elkaar verzegeld.’ (Geciteerd in Smith en Stewart, Life
of Joseph Fielding Smith, p. 75.)
Zendelingen op 28 mei 1901 in Engeland. Joseph Fielding Smith is de
tweede van links.
Een jaar na hun huwelijk liet Joseph Fielding
zijn bruid achter om twee jaar in Groot-Brittannië op
zending te gaan. Hij werd vergezeld door zijn broer,
Joseph Richards, die naar hetzelfde zendingsgebied was