Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

HIJ HIELD VAN GOEDE LITERATUUR
President David O. McKay was goed opgeleid en
hield van de grote Engelstalige auteurs. Als hij het
evangelie verkondigde, citeerde hij vaak Shakespeare,
Carlisle of Robert Burns. Hij had een duidelijk talent
als leerkracht en hij communiceerde niet alleen met de
kerk maar ook met de wereld.
HIJ BEZAT DE GAVE VAN GENEZING
In 1954 schreef een
man een brief aan ouderling
Mark E. Petersen, die
lid van het Quorum der
Twaalf Apostelen was,
over een ervaring die een
vriend in een van de tempels
met president David
O. McKay had gehad. Dit
is wat hij schreef:
‘Mijn vrouw is raadgeefster
in de ZHV van
onze wijk en zuster Nina
Penrod is de andere
raadgeefster. Toen presi-
President David O. McKay, augustus
1957
dent McKay zuster Penrod de hand schudde, vroeg ze
hem of hij zich haar moeder herinnerde, zuster Graham
uit Ogden Valley. Hij antwoordde: “Ja, natuurlijk”, en
hij legde zijn linkerhand bovenop haar hand die hij al
met zijn rechterhand vasthield. Op dat moment zag ik
dat zuster Penrod bloosde. Ze zei dat ze zich onthutst
en nederig voelde, want toen president McKay met beide
handen haar rechterhand beethad, voelde ze een schok,
en ze vroeg zich af of de anderen het geluid hadden
gehoord dat met die schok gepaard ging, want het leek
erg luid. Ze zei dat ze zich verzwakt voelde. En dat is
vreemd, want president McKay bleef haar rechterhand
met zijn linkerhand vasthouden, terwijl hij veel andere
mensen met zijn rechterhand een hand gaf. Zuster
Penrod zei dat ze een uitermate nederig gevoel had,
toch voelde ze zich opgetogen omdat er iets bijzonders
met haar gebeurd was, want de pijn van haar artritis
was verdwenen. (...)
‘Toen president McKay vertrok, zoals mij verteld
werd, probeerde zuster Penrod ook weg te gaan, maar
ze moest geholpen worden omdat ze te zwak was om
alleen te gaan. Ze liepen langzaam, en toen ze de trap
afliep, huilde ze en zakte ineen. Ze werd naar een bed
in een kleedkamer gebracht waar ze na enige tijd weer
op krachten kwam. Toen stond ze op, draaide zich met
haar rug naar de anderen toe, legde eerst de ene en
toen de andere hand op haar rug en raakte haar schouderbladen
aan en zei: “Dat heb ik al jaren niet kunnen
David O. McKay Hoofdstuk 9
doen.”’ (Geciteerd in McKay, Cherished Experiences,
pp. 156–157.)
HIJ GENAS EEN BLINDE MAN
Broeder Melvin T. Mickelson vertelde dat hij zijn
gezichtsvermogen terugkreeg toen hij een zegen van
president David O. McKay had ontvangen. Broeder
Mickelson had een ernstige oogontsteking gehad en
was aan een oog helemaal blind geworden en grotendeels
aan zijn andere oog. Zijn ogen gingen steeds verder
achteruit totdat de arts zei dat hij het rechteroog
moest verwijderen. Broeder Mickelson legde uit:
‘Zo’n twee uur nadat
we bij de arts waren
geweest, kwam president
McKay aan de deur en zei
dat hij van mijn ziekte had
gehoord. Hij vroeg of ik
een zegen wilde hebben.
Niemand kon het vredige
gevoel ontkennen toen
hij binnenkwam. Toen hij
me een zegen gaf, werd
de pijn minder en verdween.
Toen president
McKay de kamer uit was
gegaan, zei mijn vrouw
heel gelovig: “Het komt
wel goed.” (...)
‘De volgende ochtend ging ik terug naar de arts.
President David O. McKay
Nadat hij mijn ogen had onderzocht, zei hij: “Er is een
wonder gebeurd. We hoeven het oog niet te verwijderen.
U zult waarschijnlijk vijftien tot twintig procent
van uw gezichtsvermogen terugkrijgen.” De volgende
dag zei hij dat ik 75 procent van mijn gezichtsvermogen
zou terugkrijgen, en op de derde dag waarschijnlijk
mijn hele gezichtsvermogen. (...)
‘Toen een oogarts twee of drie jaar later mijn ogen
onderzocht, zei hij: “U hebt een hoop littekenweefsel
in uw ogen, maar ik heb nog nooit zo’n goed gezichtsvermogen
gezien.”’ (Geciteerd in McKay, Cherished
Experiences, pp. 163–164.)
HIJ BEZAT DE GAVE VAN
ONDERSCHEIDING
Bisschop Robert L. Simpson, die toen raadgever
in de Presiderende Bisschap was, heeft over zijn eerste
ontmoeting met president McKay in 1958, tijdens de
inwijding van de Hamiltontempel (Nieuw-Zeeland) het
volgende verteld:
161