Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

leren. Sinds die pogingen heb ik herhaaldelijk geprobeerd
te zingen als ik alleen was en vele kilometers bij
andere mensen vandaan. Maar ik kon geen wijs houden,
ook niet als ik een enkel vers, of zelfs maar een regel,
van een bekende lofzang probeerde te zingen.
‘Zo’n 25 jaar geleden zei professor Sims dat ik best
wel kon zingen, maar daar voegde hij aan toe: “Maar
dan wil ik wel minimaal zestig kilometer bij je vandaan
zijn.” (...)
‘Tijdens mijn laatste reis naar Arizona vroeg ik de
ouderlingen Rudger Clawson en J. Golden Kimball of
zij er bezwaar tegen hadden als ik die dag honderd lofzangen
zou zingen. Ze dachten dat ik een grapje maakte
en zeiden dat het ze een genoegen zou zijn. We waren
onderweg van Holbrook naar St. Johns, een kleine
honderd kilometer. Toen ik zo’n veertig lofzangen had
gezongen, zeiden ze dat als ik de andere zestig ook zou
zingen, ze een zenuwinzinking zouden krijgen. Ik schonk
geen aandacht aan hun smeekbede, maar hield hen aan
onze afspraak en zong de volledige honderd lofzangen.
115 liederen op een dag en vierhonderd in vier dagen
is het grootste aantal dat ik ooit heb geoefend.
‘Nu [1900] begint mijn toondoofheid te verdwijnen.
En als ik op een piano de melodie speel, kan ik de
lofzang in minder dan een tiende van de tijd leren als
toen ik voor het eerst begon te oefenen.’ (Gospel
Standards, pp. 351–352, 354.)
HIJ TROUWDE MET LUCY STRINGHAM
Heber en Lucy Grant met hun familie
toen zij tien jaar getrouwd waren (1887)
‘Toen zijn zakelijke
carrière goed op weg
was, begon Heber zijn
aandacht op doelen te
richten die verder in de
toekomst lagen. Ook
begon hij zich op persoonlijke
doelen te richten
die hij al jaren in zijn
achterhoofd had. In zijn
memoires geeft hij ons
het volgende inzicht in
het proces en de omvang
van zijn doelstellingen:
“Ik had mezelf als jongeman
beloofd dat ik voor
mijn 21 e zou trouwen als ik een goed meisje kon vinden
dat met me wilde trouwen, zodat ik als volwaardige man
aan mijn volwassen leven kon beginnen. Tegelijkertijd
stelde ik doelen tot in mijn dertiger jaren en besloot
ik wat ik in mijn leven wilde bereiken.”’ (Francis M.
Gibbons, Heber J. Grant: Man of Steel, Prophet of God
[1979], pp. 27–28.)
Heber was vastbesloten
om zijn doelen te
bereiken. Hij vond dat
zijn sociale vaardigheden
te zwak waren en nam
zich voor om daaraan te
werken. Dansen was een
probleem, maar uiteindelijk
werd het een van zijn
lievelingsactiviteiten. Hij
hielp zelfs bij het organiseren
van dansavonden
en gebruikte die gelegenheden
om een vrouw te
zoeken. Tijdens zijn uitgaansleven
ontmoette hij
Emily Wells, de dochter
Heber J. Grant Hoofdstuk 7
Heber J. Grant werd op 23-jarige leeftijd
als ringpresident geroepen en op 25jarige
leeftijd als apostel.
van Daniel H. Wells, een vooraanstaand leider in de kerk.
Zij hadden veel gemeen en het leek erop dat ze zouden
gaan trouwen. Maar ze kwamen erachter dat ze allebei
een andere mening over het meervoudig huwelijk hadden.
Heber kwam uit een gezin waar het gepraktiseerd
werd en was verbaasd over de sarcastische opmerkingen
die Emily erover maakte. Hij vroeg de Heer in gebed
over zijn plannen met Emily en was verbaasd over het
negatieve antwoord dat hij zo duidelijk ontving. Hij
huilde bittere tranen omdat hij haar zo had bewonderd.
Maar toen werd zijn aandacht getrokken door Lucy
Stringham. (Zie Gibbons, Heber J. Grant, pp. 29–31.)
‘Hebers eerste avances werden door Lucy niet erg
enthousiast ontvangen. Hij liep met haar mee naar huis
van de zondagavondbijeenkomsten, een gebruikelijke
manier in die tijd om naar iemands hand te dingen.
Het was echter ook gebruikelijk dat de jongedame haar
begeleider in de huiskamer uitnodigde, waar ze onder
streng toezicht van haar ouders en wellicht onder het
genot van een versnapering een serieus of verliefd
gesprek konden hebben. Maar iedere zondag kreeg hij
bij het hek een onverschillig en kil “prettige avond” te
horen in plaats van een uitnodiging om in de huiskamer
van de familie Stringham plaats te nemen. Dat hij zich
hierdoor niet uit het veld liet slaan, was weer een bewijs
van de kenmerkende volharding van Heber J. Grant.
‘Het keerpunt in deze koele relatie vond plaats
op een zondagavond, toen Rodney C. Badger langs het
hek van de Stringhams liep en Lucy net tegen Heber de
gebruikelijke woorden “prettige avond” had gesproken.
Terwijl deze twee vrienden samen naar de hoek liepen,
ging Heber niet naar het zuiden richting zijn huis, maar
zei hij tegen Rodney: “Ik ga naar de hoek bij de Wells
om daar met wat meisjes te praten.”
121