Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

President Smith in Hawaii, rond 1909
Ouderling Melvin J. Ballard, die goed bevriend
was met president Smith, heeft als lid van het Quorum
der Twaalf Apostelen gezegd: ‘Ik denk met veel plezier
terug aan mijn eerste herinneringen aan president
Smith — omdat ik hem bewonderde, omdat hij mijn
voorbeeld was, omdat ik, naarmate ik hem beter leerde
kennen, op hem wilde lijken. Als kind wist ik dat president
Smith op een dag president van deze kerk zou
worden, want de Heer had me dat geopenbaard. En
daarnaast zag ik veel dingen die president Smith zou
doen. En toen hij afgelopen oktober voor de heiligen
stond, (...) wist ik dat alles wat president Smith van de
Heer moest doen, gedaan was. Wat ik als kind had
gezien, was in vervulling gegaan, voltooid.’
(Conference Report, juni 1919, p. 68.)
Als president van de kerk bleef Joseph F. Smith
nadruk leggen op de wet van tiende, waar president
Lorenzo Snow mee was begonnen. En uiteindelijk was
de kerk schuldenvrij. Hij gaf leerstellige verklaringen
uit en was een groot hulpmiddel om haat, onverdraagzaamheid
en vervolging af te wenden.
ALS PRESIDENT VAN DE KERK
PERSOONLIJK AANGEVALLEN
Toen de felle campagne tegen het meervoudig
huwelijk was afgenomen, werd aan veel mannen die
dat aanvroegen, amnestie verleend. Joseph F. Smith was
een van die mannen. Toen hij in 1901 president van de
kerk werd, behoorden de vervolgingen van de negentiende
eeuw tot het verleden. Maar zijn beproevingen
waren nog niet voorbij. Er werd een anti-mormoonse
politieke partij in Utah opgericht. Deze partij begon
een omvangrijke aanval op de profeet en de kerk. De
belangrijkste spreekbuis was de Salt Lake Tribune.
De ‘strijdende apostel’ werd in de kranten belasterd,
gehekeld en vals beschuldigd. Maar hij schreef zelfs
Joseph F. Smith Hoofdstuk 6
geen brief om zichzelf te verdedigen. ‘In die jaren
[1905–1911] publiceerde deze krant bijna dagelijks iets
over president Joseph F. Smith, in een geest van goddeloze
en verraderlijke kwaadsprekerij. Deze kranten
werden overal in de Verenigde Staten verspreid. En
omdat er dag in dag uit, maand in maand uit over werd
gesproken, begonnen de inwoners van het land, en zelfs
mensen buiten de grenzen van de Verenigde Staten, te
denken dat de president van de kerk, Joseph F. Smith,
het meest laaghartige en verachtelijke wezen op aarde
was. Zendelingen over de hele wereld leden eronder
en werden overal op aarde vervolgd en bespot. Toch
bleef de kerk ondanks dat alles groeien.’ (Smith, Life of
Joseph F. Smith, p. 350.)
Het Eerste Presidium, 1901–1910: John R. Winder, Joseph F. Smith en John
H. Smith
‘Joseph F. Smith onderging vervolging, bespotting
en kritiek van de goddelozen, alsmede valse beschuldigingen
van de meest verachtelijke en afschuwelijke
menselijke wezens. Hij doorstond dat allemaal zonder
enige wraakzucht. (...) Hij vond dat als Joseph Smith de
mishandelingen en kwaadsprekerij kon doorstaan, als
de Zoon van God het kon doorstaan zonder wraak te
nemen, dat hij het als nederige dienstknecht van God
dan ook in stilte moest kunnen doorstaan. Hij vreesde
de arm van het vlees niet, maar de Heer, en de tijd zou
109