Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

Presidenten van de kerk
wetten uitvaardigt en alles binnen de perken gelast en
bindt, en de eeuwigheid vervult. Hij was en is van alle
eeuwigheid tot alle eeuwigheid.” En toen ik over al die
dingen nadacht, dat dat wezen mensen zoekt die Hem
in geest en in waarheid zullen aanbidden, riep ik de
Heer aan en smeekte om zijn genade, want er was niemand
anders tot wie ik me kon richten om genade te
ontvangen. En de Heer hoorde mijn stem, roepende in
de woestijn, en toen ik in mijn vijftiende levensjaar de
Heer aanriep, daalde er een lichtkolom, die de helderheid
van de zon overtrof, geleidelijk neer tot zij op mij
viel en ik door de Geest van God werd vervuld. En de
Heer opende de hemelen voor me en ik zag de Heer
en Hij sprak tot mij, zeggende: “Joseph, mijn zoon, uw
zonden zijn u vergeven. Ga heen, wandel in mijn inzettingen,
en onderhoud mijn geboden. Zie, Ik ben de Heer
der heerlijkheid. Ik ben voor de wereld gekruisigd,
zodat een ieder die in mijn naam gelooft, het eeuwige
leven kan ontvangen. Zie, de wereld ligt momenteel in
zonde, er is niemand die goed doet, zelfs niet één. Zij
hebben zich van het evangelie afgekeerd en onderhouden
mijn geboden niet. Zij naderen Mij met hun lippen,
maar hun hart is verre van Mij. En mijn toorn
ontbrandt ten opzichte van de bewoners der aarde,
om hen te straffen voor
hun goddeloosheid en
om te vervullen wat door
de profeten en apostelen
is voorspeld. Zie, ja, zie,
Ik kom spoedig, zoals is
voorspeld, in de wolken,
gekleed in heerlijkheid
van mijn Vader.” En mijn
ziel was met liefde vervuld,
en vele dagen lang
verheugde ik mij bijzonder
en de Heer was bij
me. Maar ik kon niemand
vinden die in mijn hemelse
visioen wilde geloven.’
(Joseph Smith, ‘Kirtland
Letter Book’ [MS, LDS Historian’s Library], 1829–1835,
pp. 1–6, geciteerd in Dean C. Jessee, ‘The Early Accounts
of Joseph Smith’s First Vision’, BYU Studies, deel 9, no.
3, voorjaar 1969, pp. 279–280; de originele spelling, de
interpunctie, het hoofdlettergebruik en de grammatica
zijn aangepast aan het hedendaagse gebruik.)
JOSEPH SMITH WERD VERVOLGD EN
BESPOT VANWEGE ZIJN GETUIGENIS
DAT GOD TOT HEM HAD GESPROKEN
Openbaringen, die zo lang weg waren geweest,
waren teruggekeerd, maar de oprechte bewering van
6
Landweg naar Cumorah
Foto: Don O. Thorpe
Joseph Smith dat hij een openbaring had ontvangen,
werd met onmiddellijke en algemene woede beantwoord.
(Zie Geschiedenis van Joseph Smith 1:21–26.)
Lucy Mack Smith, de moeder van de profeet, schreef
dat Joseph vanaf het eerste visioen in het voorjaar van
1820 ‘tot aan 21 september 1823, zoals gebruikelijk met
zijn vader op het land werkte, en dat er in de tussenliggende
periode eigenlijk niets belangrijks gebeurde —
hoewel de verschillende godsdienstige groeperingen
hem enorm tegenwerkten en vervolgden.’ (History of
Joseph Smith by His Mother, p. 101.)
JOSEPH SMITH BLEEF NEDERIG
‘Ik had een visioen gezien; ik wist het, en ik wist dat God het wist, en ik kon
het niet loochenen, noch durfde ik dat’ (Geschiedenis van Joseph Smith 1:25).
De hemelen hadden zich geopend en Joseph Smith
had de Vader en de Zoon gezien. In plaats van buitengewone
heiligheid op te eisen en naar de bewondering
van de mensen te streven, schreef hij:
‘Ik zette mijn normale werkzaamheden voort (...),
hoewel ik al die tijd hevige vervolging ondervond onder
de handen van allerlei soorten mensen, zowel godsdienstige
als ongodsdienstige, omdat ik bleef volhouden
dat ik een visoen had gezien.
”... [Omdat] het mij verboden was mij bij enige
godsdienstige sekte van die tijd aan te sluiten, en [omdat]
ik nog zeer jong was en vervolgd werd door hen die
mijn vrienden hadden moeten zijn en mij vriendelijk
hadden moeten behandelen, en die mij, indien zij
dachten dat ik misleid was, op een behoorlijke en liefdevolle
wijze hadden moeten proberen terug te winnen
— stond ik aan allerlei verleidingen bloot; en daar ik
omgang had met gezelschap van allerlei aard, verviel ik
vaak in vele domme fouten, en vertoonde ik de zwakheid
der jeugd en de gebreken der menselijke natuur,
hetgeen mij, het spijt mij het te moeten zeggen, in
allerlei verzoekingen bracht, die aanstootgevend in Gods
ogen waren. Bij het afleggen van deze bekentenis hoeft
niemand mij schuldig te achten aan enige grote of verderfelijke
zonden. De neiging tot het bedrijven daarvan
Schilderij: Dale Kilbourn