Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

antwoordde hij: ‘Jazeker meneer, door en door, onwrikbaar,
in hart en nieren.’ De agressieve man werd door
het moedige en aarzelloze antwoord volledig ontwapend,
en verbijsterd kon hij alleen maar de hand van
de jongeman schudden en hem prijzen voor zijn moed.
Vervolgens reden de mannen weg en deden hun verder
geen kwaad. (Zie Smith, Life of Joseph F. Smith, p. 189.)
Drie jaar later, in
1860, gaf Joseph F.
opnieuw blijk van de
kracht van zijn overtuiging.
Deze keer was hij
onderweg om een zending
in Engeland te vervullen.
Toen hij en zijn
collega’s Nauvoo naderden,
waar zij een tijdje
wilden blijven, merkten ze
dat er een agressieve en
moordlustige sfeer heer-
Joseph F. Smith
ste. Hoewel Joseph F. en
zijn collega’s niet hadden
bekendgemaakt wie zij waren, om problemen te vermijden,
vroeg een katholieke priester of zij mormoonse
zendelingen waren. Op dat moment was de verleiding
groot om de waarheid te verloochenen. Maar Joseph F.
weerstond de verleiding en sprak de waarheid. Het antwoord
stelde de priester tevreden en de andere mensen
werden niet kwaad. Toen ze in Nauvoo aankwamen,
merkten ze dat ze in hetzelfde gebouw als de priester
verbleven. Joseph F. Smith heeft later over die ervaring
gezegd: ‘Ik voelde me bijzonder gelukkig (...) toen ik
de priester daar zag, omdat ik wist dat we hem de
waarheid over onze zending hadden verteld.’ (Gospel
Doctrine, p. 534.)
TOT HET APOSTELSCHAP GEROEPEN
‘Op 1 juli 1866 bevond Joseph F. Smith zich met
president Brigham Young en enkele apostelen in de
bovenkamer van het kantoor van de kerkhistoricus. Ze
hielden een raadsvergadering en een gebedsbijeenkomst
volgens het gebruik van de presiderende broeders.
Joseph F. was de secretaris van deze raad. Na de gebedskring
draaide president Brigham Young zich plotseling
om en zei tegen zijn broeders: “Wacht even, zal ik gehoor
geven aan de Geest? Ik doe altijd graag wat de Geest van
me verwacht. Volgens mij moeten we broeder Joseph F.
Smith tot apostel ordenen, en als een van mijn raadgevers
aanstellen.” Toen vroeg hij de aanwezige broeders
wat zij daarvan vonden. Eenieder van hen antwoordde
dat ze het daar volledig mee eens waren. Vervolgens
legden de broeders hun handen op het hoofd van
Joseph F.’ (Smith, Life of Joseph F. Smith, pp. 226–227.)
Joseph F. Smith Hoofdstuk 6
Ruim een jaar nadat
hij tot apostel was geordend,
werd ouderling
Smith als lid van het
Quorum der Twaalf
Apostelen aangesteld. Als
apostel is hij raadgever in
het Eerste Presidium
geweest, president van
het zendingsgebied
Europa, raadgever in de
OOV, raadslid in de
gemeenteraad van Salt
Joseph F. Smith, rond 1874 Lake City en van Provo
en lid van de wetgevende macht van het territorium.
Hij presideerde ook het territoriaal grondwettelijk congres
van 1882.
HET GEZIN IS DE HEILIGSTE
HEMELSE INSTELLING
Joseph F. Smith was geroepen om het meervoudig
huwelijk te praktiseren. In de loop der jaren trouwde
hij met vijf vrouwen. Hij was zorgzaam en attent en hij
hield zielsveel van zijn vrouwen en kinderen. Hieronder
staan enkele uitspraken over het belang van het gezin:
‘De grootste van al mijn aardse vreugden zijn mijn
kinderen.’ (Geciteerd in Smith, Life of Joseph F. Smith,
p. 449.)
‘Er is geen vervanging voor het gezin. Het fundament
ervan is zo oud als de wereld en de taak ervan is
al vanaf het begin door God vastgesteld. (...) Het gezin
is dan ook meer dan een woonruimte, het is een instelling
die voor bestendigheid en liefde in personen en
volken staat.’ (Gospel Doctrine, p. 300.)
‘Het ware fundament
van het koninkrijk van
God, van rechtschapenheid,
van vooruitgang,
van ontwikkeling, van
eeuwig leven en eeuwig
nakomelingschap in het
koninkrijk van God, is
gelegd in het van
Godswege geboden
gezin. En als het gezin
gebouwd kan worden op
de beginselen van rein-
heid, oprechte genegenheid,
rechtschapenheid
Joseph F. Smith, in de veertig
en rechtvaardigheid, moet het niet moeilijk zijn om er
met de grootst mogelijke eerbied en verheven gedachten
trouw aan te blijven. De man en zijn vrouw die
elkaar volledig vertrouwen en besluiten de wetten van
103