Presidenten van de kerk - The Church of Jesus Christ of Latter-day ...

deze getrouwe jongen kende, terwijl de meeste jongens
aan sport en spel deden.’ (Smith, Life of Joseph F.
Smith, p. 164.)
TIJDENS ZIJN ZENDINGEN KWAM HIJ
VEEL BEPROEVINGEN TE BOVEN
Vlak na zijn vijftiende verjaardag werd Joseph F.
Smith tot ouderling geordend en geroepen om drie
jaar in Hawaï op zending te gaan. Tijdens zijn zending
overwon hij vermoeidheid, ernstige ziekte en verlies
van bezittingen door overstromingen en branden. Hij
predikte, genas de zieken, wierp duivels uit en presideerde
vele gemeenten van de kerk.
Ouderling Charles W. Nibley, die toen presiderende
bisschop van de kerk was, sprak over de moeilijkheden
die de vijftienjarige ouderling had overwonnen: ‘Tijdens
deze zending op het Sandwich Island [het huidige
Hawaï], moest hij zware ontberingen doorstaan. Ik kan
me onze eerste reis naar de eilanden nog herinneren;
ik ben daar vier keer met hem geweest. We bezochten
de verschillende eilandjes waar hij me op verschillende
plekken wees: “Hier heb ik zo lang in een strohut
gewoond” — die afbrandde of door een overstroming
werd vernietigd. Hier was een plek waar hij ziek was
geweest en waar de goede mensen van Hawaï voor hem
hadden gezorgd. Hij vertelde onderweg over deze en
andere ervaringen, die allemaal, als ik de tijd had om
ze te vertellen, geloofsversterkend en inspirerend waren
en wezen op de volwassenheid van deze jongeman —
want hij was toen pas vijftien of zestien.’ (Conference
Report, juni 1919, p. 62.)
Vlak nadat hij op
de eilanden aankwam,
werd ouderling Smith
ernstig ziek. Met de liefdevolle
hulp van zijn
vrienden herstelde hij.
Onverschrokken
gebruikte hij zijn
herstelperiode om de
Hawaïaanse taal te leren.
Ouderling Parley P. Pratt
Joseph F. Smith, rond 1857
had hem geleerd dat hij
de taal door middel van
geloof en studie machtig zou worden. Hij paste beide
toe en binnen honderd dagen sprak hij de taal vloeiend.
Enige tijd later werd hij weer ziek en duurde het
drie maanden tot hij herstelde. Maar ondanks dat bleef
hij het evangelie bestuderen en aan zijn taalvaardigheid
werken. Tijdens zijn tweede ziekte werd hij verzorgd
door een jonge, plaatselijke broeder en zijn vrouw. De
vrouw des huizes werd een keer door de macht van de
tegenstander bevangen waardoor ze allerlei afgrijselijke
Joseph F. Smith Hoofdstuk 6
verkrampingen kreeg. Hoewel hij aanvankelijk bang
was, bad de jongen en vond hij de kracht waarmee hij
de boze geest met succes kon uitwerpen.
Joseph F. Smith ging voor het eerst op zending toen hij vijftien was — naar
Hawaï. Hij verbleef vaak in een dergelijke Hawaïaanse grashut.
Vele jaren later vertelde bisschop Charles W. Nibley
hoe president Joseph F. Smith door de heiligen werd
ontvangen toen hij jaren na zijn zending naar Hawaï
terugkeerde. De leden kwamen bij elkaar om de profeet
te begroeten toen zijn boot in de haven van Honolulu
aankwam. Hij werd overladen met bloemenkransen en
vele tranen. Tijdens de festiviteiten zag bisschop Nibley
‘een arme, oude, blinde vrouw, wankelend vanwege
haar negentig jaar. Ze werd geleid [naar de plaats waar
de heiligen zich verzameld hadden]. Ze had enkele
prachtige bananen in haar hand. Dat was alles wat ze
had — haar offergave. Ze riep: “Iosepa, Iosepa!” Toen
hij haar zag, rende hij meteen naar haar toe, omhelsde
haar, kuste haar telkens weer, aaide haar over haar
hoofd en zei: “Mama, mama, mijn lieve oude mama!”
‘Terwijl de tranen over zijn gezicht stroomden,
wendde hij zich tot mij en zei: “Charley, zij heeft mij
verpleegd toen ik nog een jongen was, toen ik ziek was
en niemand had om voor me te zorgen. Ze nam mij in
huis en was als een moeder voor me!” (Geciteerd in
Smith, Life of Joseph F. Smith, p. 186.)
HIJ KREEG OP ZIJN ZENDING HOOP
DOOR EEN DROOM
Als jonge zendeling — nederig, ziek en ontmoedigd
— werd hij versterkt door een droom over zijn
vader en moeder, en over de profeet Joseph Smith en
anderen. Later heeft hij geschreven:
‘Ik heb inderdaad een keer gedroomd. Voor mij
was het echt en werkelijk.
‘Ik was tijdens een zending een keer zeer terneergedrukt.
Ik was bijna naakt en had geen vrienden,
behalve de vriendschap van een arm, onwetend en vernederd
volk. Ik had het gevoel dat ik aan lagerwal geraakt
was in mijn armoede, en door mijn gebrek aan
101