Télécharger le rapport (152 p.) - KCE

64 Urgences KCE reports vol. 19B
maatschappelijke groepen tot gezondheidsvoorzieningen, is essentieel om het debat
over gepast en ongepast gebruik te voeren.
De vragen van de patiënten naar betere informatie over zowel facturatie als over
alternatieve dienstverlening zijn in overweging te nemen, wanneer het beleid het
oneigenlijke gebruik van spoedgevallendiensten wil beïnvloeden. Louter financiële
maatregelen volstaan niet, als ze niet geïntegreerd worden met de uitbouw van
beschikbare alternatieven die subjectief vertrouwen wekken, en informatieverspreiding
over deze alternatieven.
5.5.2. De additionele studies
De resultaten van de studie in Gent, dienen met de nodige omzichtigheid
geïnterpreteerd te worden omdat een weinig gevoelige onderzoeksmethode werd
gebruikt voor inschatting van sociale achterstelling (waarvan de betrouwbaarheid
overigens nog dient gevalideerd te worden). Het betreft een retrospectieve analyse
waarbij confounders niet kunnen uitgesloten worden. Bovendien werd het effect van het
forfait slechts gedurende één jaar na invoer ervan onderzocht. Er kan, op basis van de
resultaten uit de bevraging, overigens verwacht worden dat het forfait niet door idereen
gekend was (en dus geen stimulus is geweest om hun keuzegedrag bij te sturen)
Bovendien is het onderzoek beperkt tot patiënten die zich aanbieden op spoedgevallen,
zonder inzicht te verwerven in het beslissingsproces, en mogelijke verschuivingen bij
meer verfijnd afgebakende groepen.
De gekozen werkwijze stimuleert om verder te reflecteren over betere en verdere
exploitatie van indicatoren en registratiegegevens voor onderzoeks- en
beleidsdoeleinden. Vooral het meer verfijnd registreren van sociaal-economische
indicatoren en het koppelen aan consumptiegedrag is een belangrijke uitdaging.
Bovendien moet dergelijk gezondheidszorgconsumptieonderzoek meer oog hebben
voor de contextspecifieke randvoorwaarden waarin patiënten keuzes maken voor
gezondheidsdiensten: de sociologische karakteristieken van verschillende gebruikers, de
karaktersitieken van de beschikbare voorzieningen (en alternatieven) en het gevoerde
beleid in steden of regioÊs vormen een essentieel onderdeel van het begrijpen van
gezondheidszorggedrag.
De tweede deelstudie rond de alternatieve organisatie van eerstelijnsdiensten is
absoluut niet exhaustief. Er is een eerste verkenning gemaakt om voorbeelden van
alternatieve organisatievormen te schetsen voor de opvang van (spoedeisende) vragen
in de eerste lijn. De geschetste voorbeelden illustreren dat verschillende werkpraktijken
mogelijk zijn, maar²dat de werkpraktijken ook gekaderd moeten worden in de lokale
context. Bovendien zijn niet alle initiatieven alleen maar opgericht om het oneigenlijke
gebruik van spoedgevallendiensten te reduceren. Op dit ogenblik ontbreekt het
overigens aan evaluatieonderzoek om de impact van dergelijke initiatieven op het
(oneigenlijke) gebruik van spoedgevallendiensten in te schatten, waardoor ook geen
sluitende conclusies kunnen geformuleerd worden.
Kern boodschap
La recherche sur lÊimpact dÊun montant forfaitaire sur le recours aux services
dÊurgences nÊest pas représentative. La prudence dans lÊinterprétation des résultats
est donc de rigueur. Cependant notre recherche livre des indications qui
correspondent à ce qui ressort de la littérature internationale.
JusquÊ à aujourdÊhui, le forfait ne semble pas avoir un impact sur le recours aux
urgences.
La connaissance du forfait est fort limitée. Seulement un tiers des patients
consultant un service dÊurgences connaît lÊexistence du forfait. Quarante pour cent
des patients appelant un MG connaissent lÊexistence dÊun forfait .