Télécharger le rapport (152 p.) - KCE

12 Urgences KCE reports vol. 19B
dans un délai plus long. Un certain nombre dÊétudes font allusion ou étudient
spécifiquement les cas inappropriés et/ou non-urgents.
De literatuursearch leverde 23 bruikbare referenties op, waarvan 3 overzichtsartikels 18-
20 . Twintig onderzoeksverslagen en enkele editorials, papers en comments. Meestal zijn
het retrospectieve studies 21-30 , minder vaak prospectief onderzoek. 31-33 . Ook hier is
een publicatiebias waarbij onderzoek uit de VS domineert.
Omschrijving van appropriate use
In de gevonden artikels bouwen de meeste auteurs verder op een omschrijving uit
bestaande literatuur of op een bij consensus ontwikkelde definitie. De criteria om de
patiënten in te delen in terechte en onterechte gebruikers zijn in veel gevallen niet
helder of niet precies geformuleerd.
In bijna alle studies wordt in de discussie het probleem van de afwezigheid van een
gouden standaard van wat gezien kan worden als terecht of niet terecht gebruik van
spoedgevallendiensten, aangehaald.
De appreciaties van appropriate use zijn vaak gebaseerd op beoordelingen door
zorgverstrekkers nadat de patiënt onderzocht werd en eventueel technische
onderzoeken onderging. De beoordeling van de hulpverleners over het al dan niet
terecht gebruik van de spoedgevallendienst is gebaseerd op de Âreason for encounterÊ of
op de diagnose. De gebruikte criteria zijn dan: het krijgen van een röntgenfoto, een
chirurgische ingreep of het feit dat het consult een gevolg was van een ongeval of een
ingreep ervoor 25 , 29 , 34 . Soms wordt ook gevraagd aan een arts op een
spoedgevallendienst of volgens zijn/haar mening het probleem had kunnen opgelost
worden door een eerstlijnsgezondheidswerker binnen 24 uur, zonder dat er extra
schade zou worden aangericht 25 .
Een gelijklopende vaststelling is te vinden bij Murphy 19 . Murphy selecteerde 34 studies
waarin patiënten op spoedgevallen beoordeeld werden of hun bezoek al dan niet
appropriate was. De beoordeling over appropriateness gebeurde door de auteur
zelf, door de spoedartsen of door de spoedverpleegkundigen. Tien tot 90% van de
spoedbezoeken werden als inappropriate bestempeld. De auteur vindt het design van
de gebruikte studies ontoereikend als instrument om vooraf een oordeel uit te spreken.
De beoordeling krijgt in de meeste situaties vorm nadat de patiënt onderzocht en
behandeld was. Vanaf het ogenblik dat er duidelijke medische gegevens ter beschikking
zijn, wordt het inschatten van een urgente of zorgwekkende toestand uiteraard
door andere (meer objectiveerbare) gegevens bepaald, maar geeft slechts weinig
aanknopingpunten om vooraf inschattingen te maken.
Oktay 30 wijst op het fenomeen dat: The policy is that emergency care is patientdemanded
and a patient visiting the emergency department is seriously ill, until proven
otherwise . Vanuit deze visie is elke hulpvraag terecht. Het is pas achteraf beoordeeld
of een consultatie al dan niet in-appropriate was. Dit perspectief is met andere woorden
niet bruikbaar om het oneigenlijk gebruik van spoedgevallen te bij te sturen.
Vijf auteurs hadden het expliciete doel een definitie te formuleren 19 , 25 , 35 , 36 , 37 . Twee
ervan gingen op zoek naar een definitie van inappropriate use of attendance 19 , 25 .
Meestal blijft het bij een kwantificeren van het aantal oneigenlijke
spoedgevallenbezoeken en het aankaarten van de moeilijkheid om een definitie te
formuleren. De andere auteurs trachten een definitie voor emergency te formuleren.
Wolcott presenteert een model waarin de appropriateness wordt benaderd vanuit
verschillende visies die gedeeltelijk overlappen maar anderzijds ook complementair zijn
aan elkaar als de resultante van verschillende perspectieven op de situatie 36 . Oordelen
over het al dan niet terecht raadplegen van de spoedgevallendiensten hangt af van wie
er interpreteert en zorgt ervoor dat het zeer moeilijk is een algemene definitie naar
voor te schuiven (Figuur 1) Clinicians, administrators and consumers have
heterogenous definitions of appropriate attendance of ED. Without a valid measure or
concept of inappropriate ED attendance, the absolute effectiveness of interventions to
reduce these attendances cannot be accurately assessed. 31 .