Sant Aloi QXP - Université de Provence

Coume fuguèron amalido
Li devoto de Broussinet,
Adès l’avès vist clar e net;
Mai quand sauprés touto l’istòri,
Veirés un pau lou purgatòri
Que lou curat, paure, a passa:
D’encaro un pau fasié soun sa.
Aquelo istòri es pas nouvello.
Basto que ligues ta gavello,
Muso, n’i’a proun, m’acoto adiéu!
Adounc pèr la Fèsto de Diéu
S’èro fa sant Aloi. Que crime!
Lou bon Diéu sèmpre fau que prime:
Es juste e tau que siegue ansin;
Mai perqué faire tau bousin
Pèr uno simplo bachiquello?
Lèu di devoto la sequèlo
S’en vai de-sèr teni counsèu:
Avien encaro lou moussèu
A la bouco:
— N’es-ti pas orre,
Fai la priéuresso, o bràvi sorre,
Ço qu’avèn vist aquésti jour?
Me sènte mounta la roujour
Au front, vès, rèn qu’à la pensado
Que siguerian tant óufensado
Quand lou curat, ‘mé soun sant plan,
Prestè lou sant Aloi au Plan
Ounte l’an mes dins uno salo
Que pudissié tant èro salo
‘mé la Mariano pèr pendènt.
Coume pas lou prene à la dènt
Noste curat que, vuei encaro.
Sènso agacha ni uei ni caro,
Coume l’autre dimenche, a fa
Soun sant Aloi pèr se trafa,
Pèr aganta la pèço blanco!
Lou manquen pas quand éu se manco!
Acò, ié vai de noste ounour
Fau que lou sache Mounsegnour!