The Lion - Lions Clubs International - MD 112 Belgium

CULTUUR - CULTURE
24
DE VENICE-SIMPLON ORIENT EXPRESS
Legendarische treinen – ze rijden over de hele wereld rond. Maar als
we die ene kerel mochten geloven, die ze ongeveer allemaal al had
uitgeprobeerd, dan was de Venice-Simplon Orient-Express toch wel de
topervaring. Afgelopen zomer kozen we voor het traject Parijs-Venetië.
Op de Nationale Feestdag in België vertrekken
we, eerst met de Thalys van Antwerpen
naar Paris-Nord, dan te voet naar
Gare de l’Est. Op de infoborden daar staat
zuinig vermeld dat er een speciale trein vertrekt
naar Venetië op spoor 5. Daar prijkt
halverwege een groot ovalen tapijt met
Orient Express in geweven; aan een aparte
balie kun je alvast inchecken. Een hostess
brengt ons naar de lounge in een brasserie
van het station, waar we een glas wijn en
wat versnaperingen aangeboden krijgen.
Even vóór tien uur ’s avonds worden we
weer naar de trein begeleid, een historische
ensemble van donkerblauwe rijtuigen uit
1929. In de reisfolder die we vooraf ontvingen,
stond het vriendelijk verzoek geen
jeans of sportschoenen te dragen, maar
het allemaal een beetje elegant te houden
om in de sfeer van toen te blijven. Onze reiskoffer
wordt in een aparte wagon bewaard.
In het compartiment nemen we wat
alleen wat handbagage mee, een smoking
voor meneer en een cocktailjurk voor mevrouw,
voor het diner in één van de drie restauratiewagens.
Dat diner wordt
opgediend rond kwart voor elf, je hebt dus
exact drie kwartier de tijd om te wennen
aan de fabuleuze entourage en je om te
kleden… Het compartiment is nog kleiner
dan we ons hadden voorgesteld, en het
vergt een beetje gymnastiek om alles georganiseerd
te krijgen. Een steward legt ons
uit in een mélange van Frans en Engels hoe
alles werkt. Hij staat dag en nacht ter beschikking.
Terwijl wij ons naar het diner begeven, zal hij
de zitbank omtoveren tot een stapelbed.
Behalve de zitbank staat er nog een klein
tafeltje bij het raam – met authentiek schemerlampje
en een zilveren vaasje met orchidee.
Verder een klein krukje, een paar
kapstokken voor onze kleren, twee kamerjassen
en twee paar pantoffels, en bijna
tegen het plafond extra rekjes voor tijdschriften
en prullaria. In de hoek van het
compartiment een toiletkast, afgesloten
met houten deuren plus spiegel. In de toilethoek
bevinden zich een wastafel, nog
een spiegeltje, een karaf, twee glazen,
handdoeken en zeep. Superluxueus voor
toen – al zijn we tegenwoordig toch wat anders
gewend. Een douche of bubbelbad
hoef je niet te verwachten. Niet alles is in de
originele setting bewaard: de kandelaars
zijn bijvoorbeeld verwijderd (het kaarsvet
maakte te veel vlekken op het tapijt). En de
nachtpotten van weleer zijn vervangen
door normale toiletten van tegenwoordig.
Los van dat alles bulkt de ambiance van de
romantiek en de nostalgie – dat vind je in
geen enkele Boeing terug.
In oktober 1883 werd de originele Orient Express
gelanceerd, van Parijs via de Alpen,
Boedapest en Boekarest naar het toenmalige
Constantinopel. Al snel reisden koningen
en beroemdheden mee, want
iedereen wou getuige zijn van het nec plus
ultra in die periode.
Tot in de jaren twintig van vorige eeuw
deed de Orient Express diverse Europese
steden aan. Heel wat van de rijtuigen die
vandaag in gebruik zijn, dateren nog uit die
tijd.
Na de Tweede Wereldoorlog ging het
bergaf met de beroemde trein, want andere
prestigieuze transportmiddelen deden
hun intrede. De laatste reguliere passagierstrein
zetter en een punt achter in mei 1977.
Helemaal opgedoft waggelen we eerst
naar de beroemde bar, waar onze 168 medereizigers
als vrolijk aan hun cocktail zitten
te nippen en de huispianist aan een babyvleugel
de ene evergreen na de andere
ten beste geeft. Een regelrecht pronkstuk is
het, deze bar, met een imposante toog,
glimmende art deco lambrizering waarin je
je kunt spiegelen, uitnodigende canapé’s,
gordijntjes en sfeerlampen. De trein is van
Franse makelij, maar het interieur was beslist