Marius Bourrelly - Université de Provence

Bèn entendu qu’éu, de soun caire,
La boutavo pas de cousta,
Aquelo boueno e vièio maire,
Car li leissavo de que faire
Sei tres bouen repassoun pèr jour e lou gousta.
Lou paire mouert, van au noutàri
Si fa legi lou testamen:
Mai, l’ome de lèi, tron d’un gàrri!
Ni degun, coumprenguèron rèn.
De paga, quand avès d’argènt,
Es tròu eisa; mai coumo faire
Quand n’avès ges? Degun si prèn
L’embourigou dou bout dei dènt.
Coumo pagaran à la maire
Esto pensien? Cadun mando sa lengo ei chin.
Van vèire leis ome d’afaire,
Que li perdon mai soun latin,
Car va coumprenon autant gaire.
Lei barjaco, leis avoucat,
La lèi souto leis uei, emé lou vént en poupo,
Semblavon de gat dins l’estoupo,
E leis aurias toutei mouca.
Dounèron pèr counsèu ei fiho,
Sènso ana querre ansin lou nas darrié l’auriho,
De partaja lou bèn, de manda ‘n sòu en l’èr,
E de fa vèire à crous e pielo
En qu vèn lou madur, en qu toumbo lou vèrd,
Pèr servi la pensien à-n-aquelo que fielo.
Sieguèron lèu toutei d’acord,
E lei cavo arrenjado, anavon tira ‘u sort.
Si fè tres part: uno, la croto,
Lei barriéu, lei boutiho e ço qu’èro dou vin;
La terraio, lei got, leis oulo, lei toupin,
Ço que servié pèr lei riboto.
Doues, aquelo dou moubilié,
Coumodo, canapè, cadiero, mirau, lié,
Gardo-raubo, pendulo e toutei lei beloio
Qu’agradon tant ei bouènei-voio!
Vous pàrli pas dei libre e nimai dei tablèu:
Lei fremo, en tout acò, li trobon rèn de bèu.