Marius Bourrelly - Université de Provence

Lei bastimen, sus mar, en desplegant sei vello,
Bindaussa pèr leis èrso, au grat dei venloulet,
Vous cresès bounamen que caminon soulet?
Astralò, fau clina la tèsto,
Davans ço qu’es tròu au-dessu;
Es de cavo que soun en fouero de countèsto
E tròu prefounso pèr toun su.
Lei miracle soun plus de modo;
Antan, leis Astralò si n’en servien pas mau,
Troubavon la cauvo coumodo
Pèr faire pita lei badaud.
Rescountras bèn enca, dins lei marrit vilàgi,
Quàuquei gènt qu’an de crèire ei masco em’ ei sourcié,
Tambèn d’escounjuraire; au founs de sei masàgi,
Aquélei gariran, dien, leis agalancié,
Leis estoussudo e macaduro!
Es de bràvei pacan, emé la tèsto duro,
Mai soun pas ‘spés coumo creirias.
A Pouciéu, se n’en parlavias,
Vous dirien: — Merentié, lou pastre,
Garissié toutei lei malastre,
Lei gènt venien dou fue de Diéu
Counsulta lou sant de Pouciéu!
Mai lou mandèron à l’escolo
Dintre lei presoun de Brignolo,
E garis plus degun, despièi; gardo l’avé,
Merentié, dins lei couelo; acò’s mies soun devé.
Aquélei sant de pacoutiho,
Garissèire, medecin fèr,
S’esvarton coumo la seniho
Souto lou vènt, dins lei desért;
E lei pacan, lei bouénei tèsto,
Si laisson plus fassi coumo fasien antan,
Vuei an la repartido lèsto,
De-bado agon la grosso vèsto,
Va vien plus negre ço qu’es blanc.
N’en troubas quàuqueis-un encaro dins lei vilo,
E lou zouabro Jacob es aqui pér un còup,
Mai lei fau pas counta se n’i’a ren qu’un sus milo,
Qu’es acò? Rèn! Es enca tròu.