Marius Bourrelly - Université de Provence

Mai leis espoungo si gounflèron
E pau à pau s’espoumpissèron;
L’Ase e l’ome anavon au foun.
Se l’autre si sauvè d’un bound,
Lei dous radié, paure! beguèron.
Urousamen enca que lei gènt, en passant,
Li dounèron un còup de man
E d’aquéu dangié lei tirèron,
Senoun li sarien mouert touei dous en si negant.
Quand voulès fa ço que vias faire,
Souvènt vous enganas e fès routo de caire.
Fau toujour segui lou camin,
E pas faire atencien ei pas de soun vesin.
Es coumo iéu, quand fau lei Fablo
De La Fountano, en prouvençau:
Leis escùri, pàssi la sablo
Sus mei vers, pèr lei fai lusi, mai es egau,
Saran jamai tant bouen coumo l’ouriginau.
FABLO XI
Lou Lien e lou Gàrri.
Entre vesin, quouro poudès
Si fau toujour réndre servìci,
Dins esto vido, es que sabès
Ço que pòu arriba? Un Gàrri sènso vìci,
Un pau mabouli, viéu, sènso malo intencien,
Un matin, en anant rouda dins lou campèstre,
Toumbè dins lei pato d’un Lien
Que l’aurié enfrumina, s’avié vougu. Lou mèstre
Èro tròu grand pèr éu e milo fes pu fouert,
Li fè veire qu’avié de couer,
En li fènt gràci de la vido.
Lei benfa soun jamai perdu,
E nouesto Ratouno estourdido,
Au bout de quauquei jour li v’ aguè lèu rendu.