Marius Bourrelly - Université de Provence

FABLO XXI
Lei Cabridan e leis Abiho.
De Cabridan èron pèr orto,
Tout en vounvounejant coumo de disavert,
Anèron destrauca dins lou cantoun d’uno orto
Un brus qu’avien leissa dubert.
Rintron, li avié degun; l’eissame èro à la couelo,
Sus lei mato de roumaniéu,
D’espi, de farigoulo e d’erbo dei judiéu.
Vers lou sero, au moumen que lou soulèu trecouelo,
En arribant sus lou tremount,
Prenguè soun vòu d’aperamount,
E filè tout dre sus sa bresco;
Mai leis Abiho, en arribant,
Troubèron soun oustau cafi de Cabridan,
E, n’en voulès uno pu fresco?
Li diguèron qu’èro tout siéu,
Lou mèu emé l’oustau. Es de tron de pas diéu,
Aquélei Cabridan! Que respouendre e li faire?
Si gagno rèn emé lei laire.
Anèron au jùgi de pas;
Aquéstou li vesié pas pu luen que soun nas,
E coumprengué rèn à l’afaire.
Pér n’en feni, eis un li voulié coupa ‘n bras,
Em’ uno cambo eis autre, enmanda lei partido
Ansin, touteis adoulentido;
Mai leis Abiho, lèi de Diéu!
Partèron dou repaus coumo un marrit fusiéu,
E sénso mai n’ausi, pourtèron
La cauvo en d’àutrei tribunau;
E leis avoucat pleidejèron,
Leis un leis autre si pougnèron,
Cadun parlè, tant bèn que mau.
Fèron ni pu bas ni pus aut