Marius Bourrelly - Université de Provence

N’ai un tout lèst, e vau foueço mai qu’éu.
— Mi marida em’ un autre? pu lèu
Mouri cènt còup! Mi parlés pas, ma maire,
D’acò; belèu, vous mandariéu fa jaire.
Ièu, l’oublida, moun paure ome! jamai!
Viéuriéu cènt an, que cènt an l’amarai.
Vous cresès dounc que ma resoun es trebo?
De li pensa, moun couer, gounfle, si crebo.
Amariéu mies mi jita dins un pous,
Dins un couvént ana feni ma vido
Que de n’en prendre un autre. Cresès-vous
Que d’aquéu mau sariéu jamai garido.
Se mouere, vès, vouéli mouri, peréu,
Car l’ami tròu! Lou malaut partè lèu,
Vue jour après lou metèron en caisso.
Dias de ploura, la Vèuso! èro uno raisso:
Bagnè, lou mens, cinquanto moucadou.
L’ausias ploura dou founs dou courredou;
Lou jour, la nue, faguè tant d’escaufèstre,
Que dins l’oustau n’en sieguèron plus mèstre,
E de la vèire ansin li fasié pòu.
Manjavo plus, si tirassavo au sòu,
En si tirant lei pèu de la tignasso,
S’escarpinavo, e jamai èro lasso
De bassela sus la paret. Lei gènt
Cresien, enfin, qu’avié perdu lou sen.
Acò durè pròchi d’uno vuecheno;
Dins quinge jour s’estanquèron sei peno.
La Vèuso, alor, sout sei viésti de dòu
Recoumencè de mai faire babòu
Dins la carriero. Au bout d’uno mesado
Dien que sieguè à mita counsoulado;
Manjavo bèn e dourmiè ‘ncaro mai:
Reprenguè lèu, coumo avans, soun èr gai.
Sièis mes pu tard, en vesènt que sa maire
Parlavo plus dou nouvèu maridaire,
Li fè veni la cavo de luenchour,
E fenissè pèr li dire, un bèu jour:
— M’avias pas di, dou tèms de moun paure ome,
Que n’avié un, ma maire, de tout lèst?