Marius Bourrelly - Université de Provence

Mai se lou vòu quicha dins d’estanaio,
Mouse de-longo e teni sout la man,
Pèr li suça, pau à pau, tout lou sang,
Pòu pas dura. Lou pople prèn paciènço,
Un tèms, e dous, mai pièi acò lou fiènço,
Demando plus quant couesto ni quant vòu:
Parte d’aqui e ficho tout au sòu.
Sarié-ti pas pus uman e pu sàgi,
Pèr noun avé tout aquel embuiàgi,
De va mena plan-plan, coumo lei buou?
S’es jamai fa d’oumeleto sènso uou!
Anen, lei réi! dreissés pas leis espalo,
E rigués pas: vous fau ges de mouralo;
V’ai deja di, siéu enca tròu pichoun…
Mai, escoutas mei pichòtei resoun.
FABLO IV
Jupitèr e lou Meinagiè.
Lei Diéu èron, antan, touei d’ome de meinàgi,
Autant dire de mie-faudiéu;
A bèn chanja, despièi. Jupitèr, rèi dei Diéu,
Avié sus lei bras un masàgi
Que cercavo à louga; mai èro un pau catiéu.
Mercuro s`enanè dins toutei lei vilàgi
Pèr va li troumpeta; lei païsan soun fin,
Es pas toujour tout-un de lei metre dedin;
Un dis acò, l’autre lou rèsto,
E cercon toutei de countèsto.
Qu troubavo qu’èro tròu grand,
Qu tròu pichoun, e tant e tant
D’àutrei defaut. Pèr fin finalo,
Un Meinagié prenguè lou bèn,
Pèr ço que li fasié sa balo,
E si n’en carguè pas pèr rèn.