Marius Bourrelly - Université de Provence

L’ours arribo, e, li dis: — Mi plagni pas, moun mèstre,
Iéu mi tròvi bèn fa, de la proumiero man!
E li ajusto que l’elefant,
Es mau basti e pòu mies l’èstre,
A d’auriho tròu longo, uno tròu courto couet,
Anarié pas pu mau en n’i’ajustant un troue ..
L’elefant vèn, drèisso la troumpo,
Li fa faire de zigo-za,
E li respouende: — L’ours si troumpo,
De mau-dire es toujour eisa;
Siéu countènt d’èstre ansin; mai, ço que mi fa peno,
Es de vèire que la baleno
Manjo tròu e béu tròu; e fenira, pu tard,
Pèr avala touto la mar,
Pèr-fin de s’empli la bedeno!...
La fournigo, sénso façoun,
Si plagne que lou courgoussoun
Es tròu pichot... Quinto bagasso!. . .
Mai pèr l’ome chanjè de faço;
Dìsi l’ome e fremo peréu.
Aquéu si, n’en troubè d’ouesse dedins lou lèu...
Aquelo, la veguè la paio
Dins l’uei de soun vesin... Coumo sian coustumié,
Degun vòu vèire lou soumié
Qu’es dins lou siéu, e s’amourraio.
Jupitèr enmandè toutei leis animau
En cargant l’ome d’uno biaço
Qu’avié douei pocho, dous gros trau.. .
Perço que touei cassan de raço:
Aquelo de darrié sieguè pèr sei defaut,
Aquelo de davans pèr lei defaut deis autre.
Sian fa coumo acò toutei nautre. . .
Vian lei defaut dei gènt, e Diéu saup se n’i’a proun
La biaço vèsso, es toujour pleno,
Mai lei nouestre soun tant pichoun
Que de vous n’en parla n’en vaudrié pas la peno,
E tau estrasso soun vesin,
Emé lei dènt lou descourduro,
Que se si regardavo aurié mens de verin
E li farié pas tant de gròssei mourdiduro,
Car, atou, cregnirié leis escarpinaduro.