Marius Bourrelly - Université de Provence

FABLO XV
Lou Cèrvi e la Vigno.
Souto uno Vigno en espalié,
Espesso, vèrdo e bèn ramado,
Un Cèrvi s’escoundè, e sieguè pas couié,
Car sa vido èro menaçado
Pèr lei cassaire e pèr lei chin.
Lei defautè dins leis autin.
Quouro ause plus japa, si cresènt d’èstre escàpi
Trisso lei pampo emé lei dènt,
Coumo se maujavo un brout d’àpi,
E la despampo tant que li rèsto plus rèn.
S’enanavo d’aqui; lei chin lou destousquèron,
Vague de lou bourra. Li revenguè mai lèu,
E lei cassaire lou tueguèron
Souto lei vìsi de gavèu.
Ai merita moun sort, dis la bèsti perdudo
Que venié de toumba, traucado pèr lou ploumb,
E pàgui moun ingratitudo;
Qu’acò vous serve de liçoun.
Fau avé de recouneissènço
A-n-aquéu que vous fa de bèn:
Un servìci rendu merito recoumpènso.
Vous n’en fan un, rendès n’en cènt.