Marius Bourrelly - Université de Provence

FABLO XIV
L’Ase pourtant de Relicle.
Un Ase pourtavo à la glèio
Lei Relicle de quauque sant,
E caminavo dins la lèio
Rege e fièr coumo un Artaban;
Tout lou mounde
S’aginouiavo,
E li levavon lou capèu;
Noueste briquet lei chaurihavo,
De cade caire si viravo,
En toutei fasié lou bèu-bèu.
Quaucun li dis: — Gros estournèu!
Ti saludon pas tu, as tròu marrido mino,
Mai saludon lou sant que pouertes sus l’esquino.
L’Ase es pas lou soulet dins aquéu cas; avèn
En Franço, vuei, abord de gènt
Que pouerton uno crous, pas toujour meritado:
Se lei saludon, en passant,
Soun fièr d’acò. Ti creses grand?
Mai es pas tu, moun cambarado,
Que saludon, es lou riban!