Marius Bourrelly - Université de Provence

Se juguèsse pas dei sabato
E se lampèsse pas vite coumo un uiau,
La garissié de touei lei mau.
Degun diguè plus rèn. Acò fa, s’enanèron,
Mai en arribant à la court,
A Leissandre va recountèron,
E Leissandre faguè lou sourd
Qu’aurias fa, veguen, à sa plaço?
Toutei lei rèi casson de raço.
Lou lien es rèi, peréu. Lei loup si manjon pas
Entro élei. An resoun, quasimen; se v’aujavon,
S’entre élei lei loup si manjavon,
Farien de tròu marrit repas.
FABLO XIII
Lou Chivau s’estènt vougu venja dou Cèrvi.
Antan, lei bèsti de la raço dei Chivau
Deis ome èron pas leis esclau:
D’aquéu tèms, dins lei boues vivien en bando, e libre;
S’èro panca basti d’oustau,
S’escrivié pas de poulit libre
E degun pensavo ei journau.
Li avié ni càrri ni carrosso,
Couneissien pas lou bast de l’ai;
Lei Chivau èron pas de rosso,
Degun plegavo sout lou fai.
Mai tout acò durè pas foueço,
Bèsti e gènt èron tròu urous,
Lou bounur lei rendè ficous:
Sieguèron las de viéure en noueço.
Lou Chivau agué de resoun
Emé lou Cèrvi, fin courrèire,
E coumo pousquè pas l’aganta, dins sei bound,
Pecaire! l’ome s’en vèn vèire,
Li disènt de l’escambarla,