Marius Bourrelly - Université de Provence

FABLO VIII
L’Ome e l’Idolo de boues.
Mi sèmblo pas d’avis, quand li pènsi, de-fès,
Que leis ome sieguen encaro tant espés
Au siecle ounte si viéu. Vous diran: — Nouéstei rèire
Èron foueço en retard! Gardas-vous de va crèire;
Es nous-autre, arreira, que si cresèn pu fin:
Avèn pas, dins cènt an, fa ‘n pouce de camin.
Nous meton, dins lou brès, l’amoussouer sus la tèsto,
E fai tira d’aqui; se voues pas marcha, rèsto.
Se de-fés n’i’a quaucun que mando lou capèu
En l’èr, pèr regarda de fàci lou soulèu,
Subran, quauque bedot, marchand d’aigo signado,
En vous fasènt de crous li mando d’espouscado,
E touei lei faus devot li escupon sus lou nas,
Lou vade retro Satanas!
Car voudrien aplanta lou prougrès pèr carriero,
E jamai fa lusi lou lum dins la sourniero.
Fau que la verita si fague jour pertout
E que li veguen clar d’un bout à l’autre bout.
Perqué vougué teni lou lume sout l’emino?
Lou soulèu es pas fa pèr vira dins l’oumbrino;
Fau sourti de la nue ount sian enmaiouta.
Avèn toutei besoun d’èr emé de clarta,
E se la verita pèr nous-àutreis es facho,
Durben leis uei; doutour, tratas lei cataracho.
Un Pagan adouravo uno Idolo de boues;
S’èro pintourleja quàuquei moussèu de pouest
En guiso d’estatuo. Aquelo mareviho,
Facho pèr li pourta bounur dins la famiho,
En aduènt lou soulas e la joio à l’oustau,
Sauvavo de la mouert, fasié fugi lou mau
Coumo lou para-tron planta sus la téulisso
Dei castèu, dei palais e dei gràndei bastisso.
Em’ éu riscavias rèn, e lou marrit devot
Mandavo touei sei sòu dins aquel esquipot;
Li avien di que lou sant èro bouen à la grato,
E s’ero fa ‘no lèi de li vougne la pato.