Marius Bourrelly - Université de Provence

Aro es signa, riscas plus rèn:
Mounte papié soun, barbo calon!
Mai lei pichot toujour escalon,
Pau à pau si fa la clarta,
E lou lume es la liberta!
Lei loubatoun, au boues, creissèron,
Degun si tuavo plus, lei bèsti s’aumentèron,
Aquéu pople si faguè fouert,
E parlè mai d’aqui pèr samena la mouert.
Lei chin, lei Fedo emé lei pastre
Sieguèron estrangla, e li aguè ‘n tau desastre,
Que restèron mèstre dei boues.
Aro fai de trata, se voues.
Que pensarié d’acò, la Franço,
S’un jour èro dins aquéu cas?
Signarien lou trata de pas,
Mai pièi, garo au moumen de nouesto deliéuranço!...
FABLO XIV
Lou Lien devengu vièi.
Un Lien èro un espravantau
E fasié tremoula lei gènt de soun oustau
Em’ un còup d’uei soulet, dou tèms de sa jouvènço;
Si faguè vièi, toumbè malaut,
En perdènt sa vigour perdèron sa cregnènço.
Lou chivau, que pèr éu èro plen de respèt,
En lou viant coumo acò li mando un còup de pèd;
Lou Loup, d’un còup de dènt li fa sauna l’auriho,
E lou buou li trauco la pèu
Emé sei bano. Ah! paure d’éu!
Se va li aguèsse fa quand fasié meraviho...
Mai èro à mita mouert e li poudié plus rèn
Contro lei còup de pèd, contro lei còup de dènt.