LIBER AMICORUM - IBR

40-JARIG BESTAAN I.B.R.
Het jaarverslag dient een 'getrouw beeld' te geven van de gang van zaken en van de
positie van de vennootschap. Wat onder 'getrouw beeld' moet worden verstaan, is
evenwel niet onmiddellijk duidelijk. Wymeersch (1985) preciseert dit als volgt: «Men
zal hieronder verstaan dat het geheel van de informatie-elementen in het jaarverslag
tezamen genomen, de aandeelhouder en de derden een 'zinvol inzicht' geven over de
gang van zaken en de toestand van de vennootschap. Onbelangrijke zaken benadrukken
en wezenlijke gegevens in vage bewoordingen weergeven zou niet beantwoorden
aan het criterium van het getrouw beeld. Over-informatie, zeker overmatige
mededelingen van basisgegevens, moet worden geweerd. Evenmin is het de precisie
van de informatie die de voorkeur verdient, doch wel of het bestuur te goeder trouw
die elementen heeft weerhouden en samengevat die zowel voor aandeelhouders, als
voor derden het meest zinvol kunnen lijken. De beoordelingsvrijheid van het bestuur
wordt getoetst aan de ongetrouwheid, de 'unfairness', de misleidende aard van het
algemene beeld. Hiervan moet duidelijk onderscheiden worden de vraag of de informatie
ook juist moet zijn: vanzelfsprekend mag het bestuur geen onjuiste gegevens
mededelen. De vraag is veeleer of, in de samenhang uit deze op zichzelf juiste gegevens
geen misleidend beeld wordt opgehangen van de vennootschap.» (Wymeersch,
1985, blz.81). Er wordt verondersteld dat er impliciete 'beginselen van behoorlijke
verslaggeving' (Beckman, 1989) bestaan die het getrouwe beeld vorm en inhoud
geven.
Het gaat er om de belangrijkste elementen uit de jaarrekening (zowel gunstige als
ongunstige) te interpreteren en in hun onderling verband te situeren en dit op een
evenwichtige en consistente wijze, rekening houdende met de informatiebehoeften
en belangen van alle betrokkenen.
De vormgeving van het jaarverslag is niet wettelijk bepaald; er is geen schematische
voorstelling voorgeschreven zoals voor de jaarrekening. De vormgeving wordt overgelaten
aan de verslaggever. De wettelijke beperkingen rond zowel inhoud als vorm van
het jaarverslag laten dus ruimte aan de eigen inbreng en creativiteit van de verslaggever.
1.2. Het representatief karakter van het jaarverslag
Het jaarverslag is een van de weinige openbare uitingsmiddelen van de onderneming
en heeft als zodanig een representatief karakter. Het jaarverslag kan dan ook gezien
worden als een medium om een bepaald ondernemingsimago, een bepaald beeld te
vestigen of te onderhouden.
De status, bekendheid en wijde verspreiding van het jaarverslag als communicatiemedium
zijn factoren die het belang ervan als representatie-instrument doen toenemen.
J.D.deButts (1978), voormalig gedelegeerd bestuurder van de grote Amerikaanse
onderneming A TI, zegt hierover het volgende: «Two things in mind: first the authority
of the medium itself - we have no more «official» publication; and second, the
rigourous course of review and approval the annual report goes through provides a
source of ratification of legitimization, not otherwise available« (deButts, 1978,
blz.19).
83