LIBER AMICORUM - IBR

40-JARIG BESTAAN I.B.R.
De Commissie voor het Bank- en Financiewezen of, zoals ze vroeger heette, de Bankcommissie
heeft historisch gezien steeds een uiterst nauwe band gehad met het bedrijfsrevisoraat
in Belgie en met het Instituut der Bedrijfsrevisoren.
Die nauwe band kan worden verklaard door de aard van de bevoegdheden van de
Commissie voor het Bank- en Financiewezen.
De Commissie voor het Bank- en Financiewezen zou haar opdrachten - zowel inzake
kredietinstellingen, als inzake informatieverstrekking - immers niet behoorlijk kunnen
uitvoeren indien zij niet beschikt over aan een professioneel en onafhankelijk toezicht
onderworpen financiele informatie over de ondernemingen onder haar toezicht.
De revisor van de onderneming onder toezicht is natuurlijk het best geplaatst om dit
toezicht uit te oefenen. Het is dus logisch dat in een reeks wettelijke en reglementaire
bepalingen een band werd gecreeerd tussen de Commissie voor het Bank- en Financiewezen
en de revisor van de onderneming onder toezicht van de Commissie.
De osmose tussen de Commissie voor het Bank- en Financiewezen en het revisoraat
blijkt reeds uit hun respectieve geboorteakte.
De uitdrukkingen «Bankcommissie» en «revisor» komen immers in de Belgische wetgeving
voor het eerst voor in een en dezelfde wetgevende tekst, namelijk het koninklijk
besluit nr. 185 van 9 juli 1935 op de bankcontrole en het uitgifteregime voor titels
en effecten. Hiermee werd het bankrevisoraat bedoeld, als het ware de voorloper van
het revisoraat in Belgie.
Ook in de daaropvolgende jaren bleef die osmose bestaan. Zo werd de toenmalige
Voorzitter van de Bankcommissie, de heer Eugene de Barsy, bij de oprichting van het
Instituut der Bedrijfsrevisoren in 1953 aangesteld tot Voorzitter van de voorlopige
Raad van het Instituut, waar hij een essentiele rol speelde. Bestaat er een betere iIlustratie
van de gemeenschappelijke doelstellingen van de Bankcommissie en het ontluikende
bedrijfsrevisoraat dan die benoeming?
De invoering van het statuut van bankrevisor werd als volgt verantwoord in het verslag
aan de Koning dat het koninklijk besluit nr. 185 voorafgaat: «De naleving van de
door de Bankcommissie vastgestelde verhoudingen moet door een doeltreffende controle
worden verzekerd. Daarom vermeerdert het besluit de technische bevoegdheid
van de commissarissen in de banken ( ... ). De Regering hoopt dat een goede praktische
toepassing van deze bepalingen het zal mogelijk maken in ons land een korps
onafhankelijk speciaal bevoegde deskundigen te vormen.»
De bewoordingen van het verslag aan de Koning waren bijzonder modern en baanbrekend.
Modern, omdat zij vooruitliepen op een evolutie die in de andere geTndustrialiseerde
landen slechts vele tientallen jaren later tot uiting kwam, namelijk de betrokkenheid
van de externe auditor bij de uitoefening van het prudentiele toezicht.
47