28,8 MB - Euskaltzaindia

AURELIA ARKOTXA
Sagartzeak, lilitan jarten
Bad'eta, lilitu-ondoan
Orstatzen ere, gero ekarten
Du frutua ber'aroan
Nik hatsean lili-orde, zutan
Bat' ukan ditut karezak,
Gero ere bai orsto lekutan,
Aski handirik promesak;
Bana zer probetxu azkenean
Haltza bezalakaturik,
Lilitu, orstatu zarenean
Ezpadakarzu fruturik. (XXVII)
Altzaren itxurak agertzen duen bezala, Oihenart batzuetan euskal iturri
herrikoietaz baliatzen da, nahiz eta bertsu horiek gogo arazten dizkiguten ere
bertze oihartzun batzuk:
Adibidez, sagarraren itxura Ronsard-en bertsu honetan:
J'avois l'esprit tout morne & tout pesant,
Quand je receu du lieu qui me tourmente
La pomme d'or comme moy jaunissante
Du mesme mal qui nous est si plaisant.
Les pommes sont de l'Amour le present:
Tu le sais bien, ô guerrière Atalante,
Et Cydipé qui encor se lamente
D'elle & d'Aconce & d'Amour si nuisant.
Sasoinen kurritzeak amodioaren esperantza gabetasuna gehi dezake, denboraren
ezin geldituzko zirriztatzeak zoradura bat sortaraz, indar handiko neurtitz
hauek irakurtzean:
Geroz oihana lilitu da
Bait' ar' orstatu lauretan
Ud'ere negu, negi'uda
Gerthatu da hain berzetan (I)
Petrarca-k ere dio, ez lau, baizik eta zazpi urtez, badabilela, bazter batetik
bertzera, gau eta egunez, beroan eta elurrean 11, Lauraz «kexeri eta deitore»:
«chè, s'al contar non erro, oggi ha sett'anni
che sospirando yo di riva in riva
la notte e 'l giorno, al caldo ed a la neve». (Dal Canzoniere, XXX)
11 Beroa eta hotzaren arteko jokoa, negua eta udarena bilaka daiteke ere OIHENARTen
I. poeman bezala (11.neurtitza).
426 [26]