28,8 MB - Euskaltzaindia

AURELIA ARKOTXA
Oihenarten amodiozko poemen erdia baino gehiago amodio mota horri
konsakratua dago (I, II, IV, VI, VII, VIII, IX, X, XI, XV, XVI, XXIV,
XXVII), baina amorantea beti prest da amodioz aldatzeko eta bizia kantatzeko...
* «Izterbegiak»
Amodioak bertzeen jelosia eta gogo txarra tiratzen du, bere esistentzia
bera lanjerrean erortzen da:
«Izterbegia mintzatzen
Delakoz guzaz, kexatzen
Hark zaitu, hanti datorra,
Zure niganat gogorra.
Beraz, biho'en'artizarra
Larderi'oro kanpora;
Erakutsu zutan den garra,
Eta zure bihotz gora:
Izterbegia puxatuz,
Eta zinez mehatxatuz
Etx'ezazu, edo kuluaz,
Aski ezpada mehatxuaz. (XV)
Bana herabe
Stakuru gabe
Dinat, Argia, jitera
Hir' etx' irira,
Leku agerira,
Jenten minz' erazitera»: (III)
Maitaleek beren amodioa oztopo guztietatik aparte, libertate osoan, bizi
nahi badute, gizartetik baztertzeko beharra senditzen dute.
I 3: Bakartasuna
I 3a: Bakartasun eta segeretu:
Maitalea, bere maitearen itxurak hartua, bere lagunengandik bereizten da:
«Lagun-artean,
Hel nadinean,
Elhaketan, erhogoan,
Eznun dostatzen,
Eznun mintzatzen,
Hi beti, beti, aut gogoan» (III)
Lehengo maitaleak uzten ditu:
422 [22]