Remembranço QXP - Université de Provence
Remembranço QXP - Université de Provence Remembranço QXP - Université de Provence
Marsiho, lou 12 d’óutobre 1891. MOUSSU MISTRAU, D’abord que sabès despuei long-tèms que lei Manousquino parton coumo un cop de fusiéu, vous prègue de me laissa lacha lou segound! Duve vous dire bèn franchamen que sabiéu pas tout ço que m’avès di, dins vosto graciouso letro, pèr iéu es tout dóu nouvèu. N’en counèisse de vouéstei bèlleis obro, que la bello Mirèio, tout lou rèsto es coumo se l’avias pas escri (mai me lou proucurarai). Manosco, coumo me lou dias tant finamen, es tant luen!... Es pas luen es verai, mai quand escrivias la M o rt de Lamart i n o ère bèn pichouneto; e quand avès fa voueste Calendau duviéu pas èstre neissudo. Moun paire, ma maire, que noun an jamai sachu legi, poudien pas me parla de vouéstei bèlleis obro. L’escolo mounte me mandavon m’aprenien à legi e escriéure lou francés, e à l’oustau parlavian rèn que prouvençau e lou parlèn toujour (moun paire saup pas dire un mot de francés), mai, acò fasié pas que prenguèsse goust à lou legi e à l’escriéure. Ai fa quàuquei pèço de vers francihot, que duermon dins un tiradou valon pas grand causo, mai m’an rendu tant uroue quouro leis escriviéu! Ero pèr iéu lou meiou passo-tèms! Sènte que moun amo es un brasié de pouësìo, mai quand fau lou faire peteja, n’en rato mai de la mita! fai coumo les sarpentèu d’un sòu la dougeno. N’i’a que dison: Faren acò à tèms perdu. Eh bèn, iéu es à tèms vougu que fau de vers! (m’a toujour faugu gagna ma vido) urousamen pèr iéu, que quouro la bello Muso pico au fenestroun de ma cervello, me boufo vite ço que vòu me faire dire, sènso acò fariéu jamai rèn — e vaqui perqué mete ni sau ni òli i poumo d’amour. Fau coumo lei marrìdei meinagièro, que fan couire lou fricot just au moumen ounte si fau metre à taulo: acò a toujour un goust de crus! Aro voulès que vous digue perqué ai pres goust au prouvençau? L’i’a pas long-tèms coumo anès vèire: èro au tèms dóu caremo passa. Un sero intrère dins la glèiso Sant- Laurèns, i’avié un predicant (lou Paire Savié) que prechavo prouvençau, prene uno cadiero e vau m’asseta quàsi en fàci d’éu, èro lou segound sero que prechavo. Bouen Diéu! coumo l’aguèri ausi, parla ‘no minueito, diguère à ma vesiso: «Mai es Mistrau, qu’entènde!» L’i’a qu’un petinvia dei Muso pèr pousqué faire de sermoun tant bèu! Veniéu d’un autre mounde! Tóutei lei paraulo que disié èron tant flourido, èron tant siavo que me barulèron tout lou sang! moun couer batié à n’en creba!
Ero la proumiero fes que sentiéu tout ço que li a de bèu dins nosto lengo prouvençalo! Anère quàsi en tóutei lei sermoun, laissave l’oustau barco à travers pèr ana escouta la Creacioun dóu mounde. E vaqui coumo m’a pres envejo d’escriéure en prouvençau. Pèr ço qu’es dei fèsto de Lamartino, acò m’a fa fouesso peno de pas vous li vèire: La Revue Lamartine disié que duvias ié veni presida, e tout lou mounde èro countènt. Lei vièi vous counèisson mai, lei joueine n’i’a pas gaire! Digas-me dounc perqué sias pas vengu? èro perqué vous jitèsse moun bro d’aigo sus la tèsto? m’en sariéu passado! auriéu mai ama que tout lou mounde fuguèsse countènt. Tenès, vous plagne! se n’i’a fouesso que vagon vous turlututa, à l’entour coumo iéu fau! Mai, vous fès ges de marrit sang. Ai pas coumo lei mousco d’estiéu, retournarai pas au viàgi, siéu tròup countènto de voste Mourre de vendùmi, voudriéu pas lou gasta! que lou bouen Diéu vous fague viéure long-tèms sènso angouisso, e puei quand vous faudra retourna à-n-éu, amoussès-vous, sènso doulour, coumo un calèn qu’a plu ges d’òli. LAZARINO. Marsiho, lou 12 de desèmbre 1891. BOUEN MÈSTRE, Vaqui dès jour que sabe plus se vive. Ma maire, ma boueno maire, la veirai plus! Oh! quent estras de l’amo qu’es pèr iéu la despartido d’aquéu tresor, que m’amavo tant e me coumprenié tant bèn (coumo me lou dias dins vouesto boueno letro). Ah! ma maire, perqué nous quita tant lèu! Lei veirai plus belugueja, lei bèis uei de ma maire! me n’en fara plus ges d’aquélei bouen poutoun, mounte aurié vougu metre touto soun amo! misè precoucien, coumo souvèntei fes li disiéu. Me roudejara plus à l’entour, pèr chaureia se d’asard auriéu pas lei tra estrafacia pèr quauque chagrin qu’auriéu vougu li escoundre! E quand escriviéu, falié la vèire arriba de garapachoun e durbi la pouerto bèn d’aise pèr s’assegura que noun soufrissiéu. O ma maire! quent esclùssi pèr ma vido que l’envoulado de vouesto bello amo! mouri sènso qu’ague pouscu vous clucha leis uei, e sènso agué reçaupu voueste darrié soufle.
- Page 35 and 36: Un jour, pèr soun bouenur, que nou
- Page 37 and 38: diamant coumo d’avelano pendouela
- Page 39 and 40: Marsiho, acoumpagna de sei counsei
- Page 41 and 42: LA MARCHANDO DE FLOUR Èstre marcha
- Page 43 and 44: l’espremi! Pièi, quand lou prèi
- Page 45 and 46: pèr ana bousca de verd-bouisset. A
- Page 47 and 48: Quand avian fini de soupa, qu’avi
- Page 49 and 50: Aucèu envoula de moun nis, Ai souv
- Page 51 and 52: REMEMBRANÇO A PAU ARENO I Coumo lo
- Page 53 and 54: nouéstei cantaire, s’arrestè b
- Page 55 and 56: leis uei!… sa barbo èro blanco c
- Page 57 and 58: POUËSÌO
- Page 59 and 60: LOU PASTRIHOUN A Rimo-Sausso. Ai vi
- Page 61 and 62: Se quaucun lou disié, voudrias pas
- Page 63 and 64: EI PLUS BÈU NÒVI DÓU MOUNDE A la
- Page 65 and 66: Oh! ti priva de liberta, Sènte que
- Page 67 and 68: La campano en si desvirant Pecaire
- Page 69 and 70: L’AUTOUNO Vè! l’Autouno pico
- Page 71 and 72: N***, 10 juin 1891. SOUTO L’AUBER
- Page 73 and 74: COUER MATRASSA Lei blad roussejon c
- Page 75 and 76: LETRO A MOUN FRAIRE Oh! que ma fen
- Page 77 and 78: Adounc, voudriés qù’à la basti
- Page 79 and 80: A AUBANÈU Quand dins lei boues, é
- Page 81 and 82: LA BOUSCARLETO A Dono Mistral. Quan
- Page 83 and 84: Marsiho, lou 22 setèmbre 1891. A M
- Page 85: fatigo dei fèsto de Carpentras vou
- Page 89 and 90: Me semblavo que vous aurié fa ples
- Page 91 and 92: Mai, l’anen mai agué lou Paire S
- Page 93 and 94: Marsiho, lou 29 de mars 1892. BOUEN
- Page 95 and 96: Marsiho, lou 12 d’abriéu 1892. M
- Page 97 and 98: sei beloio, iéu, ame mai un cantou
- Page 99 and 100: Lou 20 desèmbre 1892. BOUEN MÈSTR
- Page 101 and 102: pas se leissarai pas esquiha lou pr
- Page 103 and 104: Marsiho, lou 7 de janvié 1895. BOU
- Page 105 and 106: Marsiho, lou 30 d’óutobre 1895.
- Page 107 and 108: Marsiho, lou 17 de desèmbre 1896.
- Page 109 and 110: Marsiho, lou 29 de Janvié 1897, BO
- Page 111 and 112: Marsiho, lou 9 d’avoust 1897. BOU
- Page 113: Tèste integrau Còpi interdicho Re
Ero la proumiero fes que sentiéu tout ço que li a <strong>de</strong> bèu dins nosto lengo prouvençalo!<br />
Anère quàsi en tóutei lei sermoun, laissave l’oustau barco à travers pèr ana escouta la<br />
Creacioun dóu moun<strong>de</strong>. E vaqui coumo m’a pres envejo d’escriéure en prouvençau.<br />
Pèr ço qu’es <strong>de</strong>i fèsto <strong>de</strong> Lamartino, acò m’a fa fouesso peno <strong>de</strong> pas vous li vèire: La<br />
Revue Lamartine disié que duvias ié veni presida, e tout lou moun<strong>de</strong> èro countènt. Lei<br />
vièi vous counèisson mai, lei joueine n’i’a pas gaire! Digas-me dounc perqué sias pas<br />
vengu? èro perqué vous jitèsse moun bro d’aigo sus la tèsto? m’en sariéu passado!<br />
auriéu mai ama que tout lou moun<strong>de</strong> fuguèsse countènt.<br />
Tenès, vous plagne! se n’i’a fouesso que vagon vous turlututa, à l’entour coumo iéu<br />
fau! Mai, vous fès ges <strong>de</strong> marrit sang. Ai pas coumo lei mousco d’estiéu, retournarai pas<br />
au viàgi, siéu tròup countènto <strong>de</strong> voste Mourre <strong>de</strong> vendùmi, voudriéu pas lou gasta! que<br />
lou bouen Diéu vous fague viéure long-tèms sènso angouisso, e puei quand vous faudra<br />
retourna à-n-éu, amoussès-vous, sènso doulour, coumo un calèn qu’a plu ges d’òli.<br />
LAZARINO.<br />
Marsiho, lou 12 <strong>de</strong> <strong>de</strong>sèmbre 1891.<br />
BOUEN MÈSTRE,<br />
Vaqui dès jour que sabe plus se vive. Ma maire, ma boueno maire, la veirai plus! Oh!<br />
quent estras <strong>de</strong> l’amo qu’es pèr iéu la <strong>de</strong>spartido d’aquéu tresor, que m’amavo tant e me<br />
coumprenié tant bèn (coumo me lou dias dins vouesto boueno letro). Ah! ma maire,<br />
perqué nous quita tant lèu! Lei veirai plus belugueja, lei bèis uei <strong>de</strong> ma maire! me n’en<br />
fara plus ges d’aquélei bouen poutoun, mounte aurié vougu metre touto soun amo! misè<br />
precoucien, coumo souvèntei fes li disiéu. Me rou<strong>de</strong>jara plus à l’entour, pèr chaureia se<br />
d’asard auriéu pas lei tra estrafacia pèr quauque chagrin qu’auriéu vougu li escoundre!<br />
E quand escriviéu, falié la vèire arriba <strong>de</strong> garapachoun e durbi la pouerto bèn d’aise<br />
pèr s’assegura que noun soufrissiéu.<br />
O ma maire! quent esclùssi pèr ma vido que l’envoulado <strong>de</strong> vouesto bello amo! mouri<br />
sènso qu’ague pouscu vous clucha leis uei, e sènso agué reçaupu voueste darrié soufle.