Remembranço QXP - Université de Provence

COUER MATRASSA
Lei blad roussejon coumo d’or;
Lou vènt gingoulo dins lei pibo;
Lei prat soun plen de boutun d’or;
Lou mentastre embaumo lei ribo,
soulet, soulet moun paure cor
Bèlo la mort!
Quand tu cantes, bèu Roussignòu,
Iéu toumbe de gròssei lagremo.
Dóu bouenur fau pourta lou dòu
Qu’es dur, moun Diéu, d’èstre uno fremo!
Ah! que sarié dous lou linçòu
Que fai tant pòu!
Souleto souto l’amourié
Qu’oumbrejo touto ma bastido,
Ma visto cerco se l’aurié,
L’àngi qu’èro touto ma vido:
Mai se li èro, lèu lou veiriéu
Car me ririé!
Dins soun fueiàgi fres e verd,
Li vese rèn que d’auceliho
Que canton soun divin councert: —
L’i ‘a que iéu qu’ai ges de famiho!
E ma vido sèmblo un desert
Que manco d’èr!
Ai tout perdu, me rèsto rèn.
M’as pres moun àngi, o mort crudèlo!
Un meina qu’èro tout moun bèn;
Qu’èro pus bèu que leis estello: —
Qu’èro bèu quand venié ‘n courrènt
Moustra sei dènt!