Remembranço QXP - Université de Provence
Remembranço QXP - Université de Provence Remembranço QXP - Université de Provence
La Baumo, aquelo bello valounado mounte subre la capello dei mouine a trelusi d’an e d’an lou diamant de la rèino Jano, e lou Buech, aquéu grand riéu mounte lei troucho nison tant voulountié! pièi lou Moular, aquelo superbo mountagno touto clafido de pin e parado de poulit bastidoun que la fan retraire à-n-uno crècho mounte un nouvèu Messìo s’atroubarié miés que Jèsus à Betelèn! II Voulès saché coumo ai couneissu de visto Pau Areno?... L’i’ avié mai de vint an que lou couneissiéu pèr agué legi de seis obro, e bèn que Manosco se tocon quàsi emé Sisteroun, jamai l’oucasien nous avié mes en presènci, e éu de-segur devié pas saupre s’eisistave. Pamens, vè, quouro quaucarèn fau qu’arribe, li a ni de o ni de noun que pouescon l’empacha. Tout lou mounde se souvèn qu’au mes d’avoust 1891, lei Felibre de Paris davalèron en Prouvènço pèr auboura Vitou Gelu, subre la fouent de la plaço Novo de Marsiho, aquélei Calignaire dóu Soulèu, aquéu vòu de Cigalo, devien, desempièi Macoun, s’arresta de païs en païs, coumo la cigalo que canto la meissoun d’un óulivié à l’autre, pèr rendre óumàgi à Jóusè Solari, à Lioun, à Antounieto de Bèucaire, à Vitou Gelu, à Marsiho, em’ à George Sand à Tamaris. Tóutei lei journau parlavon plus que dei fèsto Felibrenco que devien agué lue en Prouvènço; e iéu, pechaire, pauro cigalo espelido tardiero, que just acoumençave de zounzounia dins la Sart a n , legissiéu emé plesi aquélei novo. Tóutei lei gazeto disien que la proumièro vesito sarié pèr lou grand Lamartino, lou peirin de Mirèio; e acò me fasié trefouli de bouenur! Just en d’aquelo epoco, m’atroubave encò d’ami à Macoun, e me disiéu: Aqui lei veiras de man de mèstre aquélei Parisen que parlon nouesto bello lengo. Un noum subre tóutei beluguejavo davans meis uei, Pau Areno de Sisteroun e iéu de Manosco, tant luen de noueste païs, es coumo s’erian fraire! oh! que noueço sarié pèr iéu lou moumen mounte cade felibre aurié, ei pèd dóu grand Lamartino, pauva soun amo e clina lou ginous en li faguènt soun coumplimen! Me disiéu: M’aproucharai bèn, e quouro sara lou tour de Pau Areno, cridarai: Vivo la Rouecho-enchabanaio!... e Pau vendra t’esquicha lei cinq sardino, e la couneissènço sara facho. E me rebecave: éu de Sisteroun e iéu de Manosco, es coumo s’erian fraire! aviéu meme fa de vers mounte disiéu: La Rouecho-enchabanaio, La Tourre dóu Castèu, Quand lou soulèu lei baio, Troube rèn de pus bèu!... Mai, ai-las! èro pancaro lou jour que devian se counèisse. Lou trin rapide qu’adusié
nouéstei cantaire, s’arrestè bèn à Macoun, mai degun n’en devalè; noun sabe se lou cata-clin-cata-clan dóu camin de fèrri avié endourmi lei Cigalo, es d’efèt que n’en veguère ges. Lou siblet de la loucoumoutivo quielè mai, e lei vagoun partèron à founs de trin pèr Lioun e me leissèron nèco que noun sai!... pièi venguère dire ma preguiero ei pèd de Lamartino e li demandère de pouerge à Lazarino doues remo pèr rema Dedins la vouto bluro Clafido de soulèu, Mounte leis amo puro Bastisson de Castèu! Lou vesès, lou cop èro manca, qu saup quouro auriéu l’ur de vèire Pau Areno?… Lei journau m’adusien cade matin lei novo felibrenco, l’arribado à Lioun, la grando ciéuta en fèsto; la statuo de Jóusè Solari, lou banquet óufert pèr lei consou de la pus anciano capitalo de Prouvènço, la proumenado en batèu subre la Sono, lou tambourinaire de l’isclo Barbo que jugavo la marcho dei Rèi quand nouéstei Cigalo remountavon la Sono, la davalado dóu Rose; l’arribado en Avignoun mounte lou grand Mistral emé lei Felibre de Prouvènço, leis esperavo, Tarascoun, la Tarasco, enfin tóutei lei fèsto subre fèsto mounte coumo un gàrri-babòu lou noum de Pau Areno dardaiavo davans meis uei! mai lou còup èro manca, bèn manca. Mai, quau vous a pas di que sièis mes après, un bèu jour que noun me li esperave vese arriba Rimo-Sausso, en coumpagnié d’aquéu brave Pau, la couneissènço fuguè lèu facho. Pensas; neissu tóutei dous subre lei ribo de nouesto foulasso Durènço, agué tóutei dous en faguènt ba-bòu au mounde, alena lei sentour embaumado de la ferigoulo; èstre esta poutouna dóu mistrau lou proumié cop que bouterian lou nas à la carriero, e recebre un cop de soulèu que devié plus jamai s’esvarta de noueste cervèu, maugrat lei goubelet d’aigo qu’an pouscu faire bouli subre noueste crane, coumo voulias pas que fuguessian bèn lei meiours ami dóu mounde? A parti d’aquéu jour, cade cop qu’aquéu brave Areno, venié à Marsiho, èro dei nouestre, fasié la joio de l’oustau. Subre que lou vesian pounchounia davans la pouerto, fasian tóutei qu’un bound pèr lou recebre, noueste couer coumo noueste oustau li èro dubert à brand! èro tant brave aquéu paure mouert! N’i’a que dison qu’avié marrit caratère? ço qu’avié de marrit èro soun estouma! coumo voulès qu’un marrit caratère pouesque faire sòuco em’ un grand couer? Pau Areno, avié ‘no bello amo; vesié de mau en rèn; vo se n’en vesié soun esperit l’aubouravo talamen aut que s’arrestavo pas ei mesquinarié d’aquest mounde mounte sian que de passagié; mai n’i’a que dison que tant repepiave? mai, quand li duravo la fougno? un vira d’uei! e perqué repepiavo? pèr ço que lei tres-quart dóu tèms s’atroubavo en compagnié de gènt boudenfle de croio que disien de faribourdo pus grosso qu’élei. E Pau, que sa bello amo aurié jamai vougu devala de soun ciele blu! acò lou fasié soufri. E vaqui perqué avié de moumen d’impaciènci; mai li passavon tant vite, qu’es pas la peno de n’en parla.
- Page 1 and 2: Lazarino de Manosco Centre Internat
- Page 3 and 4: PROSO
- Page 5 and 6: Avien uno taulo qu’avié que tres
- Page 7 and 8: pouen pas triounfla de la malandro
- Page 9 and 10: anave encò de la vesino, la pauro
- Page 11 and 12: La foulo que bado, Lei pichoun, lei
- Page 13 and 14: Lei troumpeto filon Aquito davans;
- Page 15 and 16: douge Mai, qu’èro lou dimenche d
- Page 17 and 18: Li a pièi de gènt qu’an marrit
- Page 19 and 20: Aquéu boujarroun de Mèco es esta
- Page 21 and 22: Avian pòu ni dei serp, ni dei limb
- Page 23 and 24: LEI QUATRE AVUGLE DE MANOSCO A Na M
- Page 25 and 26: — Acò’s eisa de dire; mai coum
- Page 27 and 28: LEI VIHADO D’ANTAN Aquest matin,
- Page 29 and 30: egalado que l’on s’amourro au f
- Page 31 and 32: coursàgi de sedo negro garni de bl
- Page 33 and 34: Jusquo à la dindouleto se fai uno
- Page 35 and 36: Un jour, pèr soun bouenur, que nou
- Page 37 and 38: diamant coumo d’avelano pendouela
- Page 39 and 40: Marsiho, acoumpagna de sei counsei
- Page 41 and 42: LA MARCHANDO DE FLOUR Èstre marcha
- Page 43 and 44: l’espremi! Pièi, quand lou prèi
- Page 45 and 46: pèr ana bousca de verd-bouisset. A
- Page 47 and 48: Quand avian fini de soupa, qu’avi
- Page 49 and 50: Aucèu envoula de moun nis, Ai souv
- Page 51: REMEMBRANÇO A PAU ARENO I Coumo lo
- Page 55 and 56: leis uei!… sa barbo èro blanco c
- Page 57 and 58: POUËSÌO
- Page 59 and 60: LOU PASTRIHOUN A Rimo-Sausso. Ai vi
- Page 61 and 62: Se quaucun lou disié, voudrias pas
- Page 63 and 64: EI PLUS BÈU NÒVI DÓU MOUNDE A la
- Page 65 and 66: Oh! ti priva de liberta, Sènte que
- Page 67 and 68: La campano en si desvirant Pecaire
- Page 69 and 70: L’AUTOUNO Vè! l’Autouno pico
- Page 71 and 72: N***, 10 juin 1891. SOUTO L’AUBER
- Page 73 and 74: COUER MATRASSA Lei blad roussejon c
- Page 75 and 76: LETRO A MOUN FRAIRE Oh! que ma fen
- Page 77 and 78: Adounc, voudriés qù’à la basti
- Page 79 and 80: A AUBANÈU Quand dins lei boues, é
- Page 81 and 82: LA BOUSCARLETO A Dono Mistral. Quan
- Page 83 and 84: Marsiho, lou 22 setèmbre 1891. A M
- Page 85 and 86: fatigo dei fèsto de Carpentras vou
- Page 87 and 88: Ero la proumiero fes que sentiéu t
- Page 89 and 90: Me semblavo que vous aurié fa ples
- Page 91 and 92: Mai, l’anen mai agué lou Paire S
- Page 93 and 94: Marsiho, lou 29 de mars 1892. BOUEN
- Page 95 and 96: Marsiho, lou 12 d’abriéu 1892. M
- Page 97 and 98: sei beloio, iéu, ame mai un cantou
- Page 99 and 100: Lou 20 desèmbre 1892. BOUEN MÈSTR
- Page 101 and 102: pas se leissarai pas esquiha lou pr
La Baumo, aquelo bello valounado mounte subre la capello <strong>de</strong>i mouine a trelusi d’an<br />
e d’an lou diamant <strong>de</strong> la rèino Jano, e lou Buech, aquéu grand riéu mounte lei troucho<br />
nison tant voulountié! pièi lou Moular, aquelo superbo mountagno touto clafido <strong>de</strong> pin<br />
e parado <strong>de</strong> poulit bastidoun que la fan retraire à-n-uno crècho mounte un nouvèu<br />
Messìo s’atroubarié miés que Jèsus à Betelèn!<br />
II<br />
Voulès saché coumo ai couneissu <strong>de</strong> visto Pau Areno?...<br />
L’i’ avié mai <strong>de</strong> vint an que lou couneissiéu pèr agué legi <strong>de</strong> seis obro, e bèn que<br />
Manosco se tocon quàsi emé Sisteroun, jamai l’oucasien nous avié mes en presènci, e<br />
éu <strong>de</strong>-segur <strong>de</strong>vié pas saupre s’eisistave. Pamens, vè, quouro quaucarèn fau qu’arribe, li<br />
a ni <strong>de</strong> o ni <strong>de</strong> noun que pouescon l’empacha.<br />
Tout lou moun<strong>de</strong> se souvèn qu’au mes d’avoust 1891, lei Felibre <strong>de</strong> Paris davalèron<br />
en Prouvènço pèr auboura Vitou Gelu, subre la fouent <strong>de</strong> la plaço Novo <strong>de</strong> Marsiho,<br />
aquélei Calignaire dóu Soulèu, aquéu vòu <strong>de</strong> Cigalo, <strong>de</strong>vien, <strong>de</strong>sempièi Macoun,<br />
s’arresta <strong>de</strong> païs en païs, coumo la cigalo que canto la meissoun d’un óulivié à l’autre,<br />
pèr rendre óumàgi à Jóusè Solari, à Lioun, à Antounieto <strong>de</strong> Bèucaire, à Vitou Gelu, à<br />
Marsiho, em’ à George Sand à Tamaris. Tóutei lei journau parlavon plus que <strong>de</strong>i fèsto<br />
Felibrenco que <strong>de</strong>vien agué lue en Prouvènço; e iéu, pechaire, pauro cigalo espelido<br />
tardiero, que just acoumençave <strong>de</strong> zounzounia dins la Sart a n , legissiéu emé plesi<br />
aquélei novo. Tóutei lei gazeto disien que la proumièro vesito sarié pèr lou grand<br />
Lamartino, lou peirin <strong>de</strong> Mirèio; e acò me fasié trefouli <strong>de</strong> bouenur! Just en d’aquelo<br />
epoco, m’atroubave encò d’ami à Macoun, e me disiéu: Aqui lei veiras <strong>de</strong> man <strong>de</strong><br />
mèstre aquélei Parisen que parlon nouesto bello lengo. Un noum subre tóutei<br />
beluguejavo davans meis uei, Pau Areno <strong>de</strong> Sisteroun e iéu <strong>de</strong> Manosco, tant luen <strong>de</strong><br />
noueste païs, es coumo s’erian fraire! oh! que noueço sarié pèr iéu lou moumen mounte<br />
ca<strong>de</strong> felibre aurié, ei pèd dóu grand Lamartino, pauva soun amo e clina lou ginous en li<br />
faguènt soun coumplimen! Me disiéu: M’aproucharai bèn, e quouro sara lou tour <strong>de</strong><br />
Pau Areno, cridarai: Vivo la Rouecho-enchabanaio!... e Pau vendra t’esquicha lei cinq<br />
sardino, e la couneissènço sara facho. E me rebecave: éu <strong>de</strong> Sisteroun e iéu <strong>de</strong><br />
Manosco, es coumo s’erian fraire! aviéu meme fa <strong>de</strong> vers mounte disiéu:<br />
La Rouecho-enchabanaio,<br />
La Tourre dóu Castèu,<br />
Quand lou soulèu lei baio,<br />
Troube rèn <strong>de</strong> pus bèu!...<br />
Mai, ai-las! èro pancaro lou jour que <strong>de</strong>vian se counèisse. Lou trin rapi<strong>de</strong> qu’adusié