commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

145 CAPUT XII. 146
captare, sed de animarum salute duntaxat esse sollicitnm.
Plus tarnen leporis habet quod dicit: valet
enim perinde ac fli dixisset: Ego ampliorem mercedem
quam putetis requiro: non sum opibus
vestris contentus, sed vos quaero totos, ut sacrificium
ex ministerii mei proventu Domino offeram.
Quid autem si quis ex labore suo pasoatur? an ille
quaeret populi substantiam? certe si fidelis est pastor,
semper ovium salutem quaeret, non aliud. Stipendium
quidem accessio erit : sed nonnisi eum, quern
dixi, scopum spectare debet. Yae alio collimantibus.
Parentes filiis. Ergo pater non erat Philippensium,
qui eum etiam absentem alebant? ergo ex
reliquis apostolis nullus erat pater, quibus victum
ministrabant ecclesiae? Nequaquam id voluit: nam
et parentes in senectute ali a filiis, non est novum.
Non ergo protinus indigni patrum honore, qui ex
ecclesiae sumptibus vivunt: sed Paulus tantum ex
communi naturae lege ostendere voluit, provenire
ex paterno affectu quod fecerat. Quare non debet
argumentum hoc in contrariam partem retorqueri.
Fecit enim hoc tanquam pater: sed aliter agendo
pater esse non desiisset.
15. Ego vero Hbentissime impendam. Hoc vero
pietatis magis quam paternae testimonium, quod
non suam operam modo et quidquid habet facultatis
impendere paratus est erga eos, sed vitam quoque:
imo quum frigide ametur, in hoc nihilominus
affectu pergat. Quam vel ferrei pectoris duritiem
non emolliat aut frangat tantus amoris ardor, oum
tali constantia praesertim coniunctus? Caeterum
non praedicat hie Paulus de se quod miremur tantum,
sed quod etiam imitemur. Quare hinc discant
universi pastores quid ecclesiis suis debeant.
sua ulna (quod aiunt) alios metiebantur. Nam hoc
improbis solenne est, quidquid facturi essent, si daretur
facultas, in servos Dei impudenter torquere.
Cogitur ergo Paulus, ut crimen impudenter confictum
a se depellat, eorum quos misit integritatem
tueri: nam si quid pecoassent, fuisset ei imputatum.
Nunc quis miretur in eleemosynis tarn fuisse circumspeotum,
qui tarn iniquis iudiciis, postquam
omnia caverat, premebatur? Caeterum eius persona
nobis sit exemplo, ne tarn novum aut intolerable
nobis videatur, si quando ad similes calumnias respondendum
sit. Imprimis autem sit haec nobis
religiosae cautionis admonitio: ne quam maledicis
ansam praebeamus. Videmus enim non satis esse,
si fidem nostrae integritatis faciamus : nisi tales deprehendantur,
quorum usi fuerimus opera. Quare
delectus habendus est non levis neque perfunotorius,
sed exquisitae diligentiae.
19. Bursum arbitramini. Quoniam anxie prae
aliis excusare se interdum soient qui sibi male sunt
conscii: verisimile est, id quoque versum fuisse in
calumniam, quod superiore epistola incubuerat Paulus
in defensionem sui ministerii. Deinde hoc vitiosum
est in servis Christi, de sua existimatione nimis
esse sollicites. Has igitur duas calumnias ut repellat,
primum testatur, se in conspectu Dei loqui,
quern malae conscientiae semper reformidant. Secundo,
asserit non tarn sui rationem se habere quam
illorum. Per infamiam et bonam famam incedere,
adeoque exinaniri paratus erat: sed utile erat Corinthiis
ipsum retinere existimationem quam merebatur,
ne vilesceret eius ministerium.
20. Nam metuo. Déclarât qualiter pertineat ad
ipsorum aedifioationem, suam integritatem vendioari :
16. Sed esto: ipse non gravavi vos: verum quum nam eo quod in contemptum venerat, multi quasi
essem astutus, dolo vos cepi. 17. Num per quem- excussis habenis lasciviebant. Reverentia autem
quam eorum, quos misi ad vos, expilavi vos? 18. Bo- causa illis fuisset resipiscentiae: quia eius monitiogavi
Titum, et una cum iMo misi fratrem: num quid nibus auscultassent. Timeo, inquit. Timor hie ex
a vobis extorsit Titus? amnion eodem spiritu ambtda- amore erat: nam nisi illi curae fuisset ipsorum salus,
vimus? annon iisdem vestigiis? 19. Eursum arbi- facile id totum neglexisset, ex quo nihil privati
tramini quod nos vobis excusemus? in conspectu Dei commodi captabat: nam alioqui timetur offensio, quae
in Christo loquimw. sed omnia, carissimi, pro vestra damnosa fore prospkitur.
aedificatione. 20. Nam metuo ne qua fiat, ut si ve­ Et reperiar a vobis. Secundus timor, ne sevenero,
non quales velim reperiam vos: et ego reperiar rius agere cogatur. Hoc vero non amoris modo,
a vobis qualem nolitis: ne quo modo sint contentiones, sed etiam indulgentiae signum, refugere severitatem
aemulationes, irae, concertationes, obtrectationes, suet
lenioribus remediis studere. Perinde est ac si
surri, rumores, seditiones. 21. Ne Herum, ubi venero, diceret: Quod nunc de asserenda mea autoritate
humiliet me JDeus meus apud vos, et lugeam multos contendo et in obedientiam reducere vos conor: id
eorum qui ante peecaverunt, nee poemtentiam egerunt facio ne in vestram contumaciam durius sit anim-
immundUiae, Mbidinis et impudicüiae quam patrarunt. advertendum, si venero, et nihil in vobis deprehendero
correotionis. Ergo suo exemplo docet mode-
16. Sed esto. Significant haec verba, Paulum rata semper remédia quaerenda esse pastoribus,
fuisse insimulatum a malevolis, quasi per homines quibus vitia corrigant, priusquam ad praecisam se­
subornatos emunxisset quod per se accipere recuveritatem ferantur : et simul monendo et obiurgando
saverat. Non quod tale quidquam fecisset: verum antevertendum esse ultimum rigorem.
Ccdvini opera. Vol. L.
10