commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

137 CAPUT XII. 138
refero, ut significet Paulum non habere hic sui respectum,
sed Christum solum in tuer i. Quod se fatetur
nescire, in corporene, an extra corpus: eo
melius exprimit revelationis magnitudinem. Intelligit
enim Deum ita secum egisse, ut modum ipse
non caperet. Neque vero id incredibile videri
debet: siqnidem nobis interdum se manifestât, ut
modus tarnen sensum nostrum lateat. Neque tarnen
hoc quidquam eertitudini fidei derogat: quae hoc
uno constat, si Deum sentiamus nobis loqui. Quin
potius hic discamus, eorum modo quae necessaria
sunt cognitu expetendam esse scientiam, reliqua
Deo commendanda. Dicit ergo se nescire utrumne
totus corpore et anima sublatus in coelum fuerit:
an anima tantum rapta fuerit.
Ante annos quatuordeeim. Quaerunt nonnulli
etiam de loco : sed eorum curiositati satisfacere non
est nostrum. Initio manifestavit se Paulo Dominus
per visionem, quum a Iudaismo ad evangelii sui
fidem convertere eum voluit: sed nondum ad haec
arcana tunc fuit admissus: qui etiam ab Ânania
erudiri in primis elementis debuit. Yisio igitur
illa nihil aliud quam praeparatio fuit, qua docilis
redderetur. Fieri potest ut nunc visionem attingat,
cuius meminit etiam apud Lucam Act. 22, 17. Sed
in his ooniecturis non est quod multum laboremus:
quando videmus Paulum ipsum per annos quatuordeeim
taouisse: nee verbum fuisse facturum, nisi
importunitas malignorum coegisset.
Usque in tertium coelum. Coelos hic non distingua
philoBophico more : ut singulis planetis suum
assignet. Sed numerus ternarius xax' ê£o)(?)v positUB
est pro summo et perfectissimo. Imo coelum
per se hic significat beatum et gloriosum Dei regnum,
quod sphaeris omnibus et ipso firmamento,
adeoque universa mundi machina superhls est. Sed
non contentus simplici appellatione Paulus addidit,
usque ad summam altitudinem et intima penetralia
se pervenisse. Nam fides nostra coelum conscendit
et intrat: gradu vero et altitudine superant qui
cognitione prae aliis excellunt. Sed in tertium
usque coelum penetrare, paucissimis datum fuit.
4. In paradisum. Quoniam hortus Dei in scripturis
vocatur amoenissima quaeque et beatissima
regio: inde usus apud Graecos invaluit, ut paradi-
8US coelestem gloriam significaret : etiam ante Christi
adventum, quemadmodum patet ex Ecclesiastico
(40, 17. 28). Atque in hunc sensum capitur apud
Lucam in responso Christi ad latronem: Hodie
mecum eris in paradiso: hoc est, frueris Dei praesentia,
in conditione vitaque beatorum.
Audierit verba ineffabilia. Verba hic non acoipio
pro rebus, ut interdum more hebraico solet
nomen hoc acoipi: nam verbum audiendi non conveniret.
Nunc si quis roget quaenam fuerint: responsio
brevis est, non abs re vocari ineffabilia,
et quae nefas sit proferre. Verum excipiet quispiam,
supervacuum igitur et inutile fuisse, quod
Paulus audierit. Quorsum enim audiebat, quod
esset perpetuo silentio premendum? Respondeo, id
factum fuisse Pauli ipsius causa. Nam quern manebant
tarn arduae difficultates, et quae frangendis
mille pectoribus essent pares, eum oportuit singulari
modo confirmari, ne usquam eederet, sed perstaret
invictus. Beputemus paulisper quot adversaries
habuerit eius doctrina, et quales: deinde
quam varus machinis impetita fuerit. Non mirabimur
amplius cur plus audierit quam effari liceret.
Hino porro colligamus utilissimam admonitionem de
adhibendo scientiae modo. Natura proclives ad
curiositatem sumus. Itaque omissa aut leviter et
ueglectim gustata, quae ad aedificationem valet,
doctrina, ad quaestiones frivolas abripimur. Accedit
deinde audacia ac temeritas: ut de rebus incognitis
et occultis non dubitemus statuere. Ex duobus his
fontibus nata est nobis bona pars scholasticae theologiae,
et quaecunque nugator ille Dionysius de
coelestibus hierarchiis comminisci ausus est. Quo
magis sobrios esse nos convenit, ne quid scire appetamus,
nisi quod revelare ecclesiae suae Dominus
voluit. Sit hic scientiae nostrae terminus.
5. De eiusmodi homme. Perinde valet ae si
dixisset: Habeo iustum gloriandi argumentum, sed
non libenter utor. Nam hoc magis instituti mei
proprium est, gloriari in meis infirmitatibus. Quod
si me ulterius lacessant isti nialevoli, et plus iactantiae
extorqueant quam vélim, sentient sïbi cum, homine
esse negotium, quem Deus ad refutandas eorum ineptias
magnifiée ornavit, et in sublime extiüit.
6. Nam si voluero gloriari, non ero insipiens.
Veritatem enim dicam. Sed supersedeo: ne quis de
me cogitet supra id quod videt esse me, aut quod
audit ex me. 7. Et ne excellentia revelationum supramodum
efferrer, datus mihi fuit stimulus carni,
nuntius Satanae, qui me colaphis caederet, ne supramodum
efferrer. 8. Super hoc ter Dominum rogavi,
ut discederet a me: 9. et dixit mihi: Suffice tibi
gratia mea. Nam virtus mea in infirmitate perficitur.
Libentissime igitur gloriabor super infirmitatibus meis:
ut inhabitet in me virtus Christi. 10. Quamobrem
placeo mihi in infirmitatibus, in contumeliis, in necessitatibus,
in persequutionibus, in anxietatibus pro
Christo. Quum enim imfirmus sum, tunc robustus sum.
6. Nam si voluero. Ne in calunmiam traheretur
quod dixerat, se nolle gloriari, atque exciperent
malevoli: Non vis, quia non potes: praeoocupat.
Iure, inquit, possem: neque vanitatis coarguerer:
habeo enim unde. Sed abstineo. Insipientiam hie
alia signification aeeipit quam prius: nam inepti
sunt et putidi, etiam qui vere gloriantur, si qua iac-