commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

135 EPI8T. PAULI AD CORINTHIOS II 136
minister, omnium personas induat, quo se accommodât
omnibus.
30. Si gloriari oportet, in iis quae infirmitatis
meae sunt, gloriàbor. 31. Beus et pater Domini
nostri Iesu Christi novit, qui est benedictus in saecula,
quod non mentiar. 32. Bamasci Aretas regius gentis
praefectus custodiebat urbeni Bamascenorum, voîens
nie appréhendere: 33. et per fenestram demissus fui
in sporta per mur os, atque effugi inanus eius.
30. Si gloriari oportet. Clausula est omnium
superiorum, libentius Paulum gloriari in us quae
sunt infirmitatis suae: hoc est, quae mundi opinione
contempt um illi magis afferre poterant quam gloriam.
Qualia sunt fames, sitis, carceres, lapidationes,
verbera et eiusmodi: quorum scilicet non aliter
nos vulgo pudet atque magnorum dedecorum.
31. Beus et pater. Quoniam egregium stratagema
relaturus erat et tarnen non adeo notum:
iureiurando interposito illud confirmât. Nota autem
qualis sit forma pii iuramenti: nempe quum asserendae
veritatis causa Deum testem reverenter citamus.
Porro haec persequutio fuit quasi primum
tyrocinium Pauli: quemadmodum ex Luca patet.
Quod si talibus rudiments exercitatus fuit adhuc
tyro, quid de veterano milite iudicandum est? sed
quum in fuga nullum sit specimen generosi spiritus,
quaeri potest quorsum fugam suam commemoret.
Respondeo, clausas portas regiae civitatis argumenta
fuisse quanto furore adversus eum ardèrent impii:
quem non de nihilo conceperant. Nisi enim nova
et insolita strenuitate pro Christo pugnasset Paulus,
nunquam ita tumultuati fuissent impii. Sed rara
in primis constantia eius inde enituit, quod tam
dura persequutione elapsus non destitit, opus Domini
intrépide persequendo, totum mundum in se pro-
Tocare. Tametsi fieri potest ut eludere pergat ambitiosos
illos, qui, quum nihil unquam experti essen t
praeter applausus, favores, honorificas salutationes,
mollia hospitia: excellentissimi haberi volebant. Nam
ex adverso refert se fuisse inclusum, ut misera et
ignominiosa fuga salutem aegre sibi quaesierit. Quod
autem rogant quidam, quum capitale esset, transsilire
muros, num Paulo licitum fuerit: respondeo,
primum non constare an ea poena legibus sancita
fuerit in oriente: deinde si fuerit, 'Paulum tarnen
nihil deliquisse: quia neque hostiliter, neque per
ludibrium id agebat, sed necessitatis causa. Lex
enim hominem non puniet, qui per muros se deiiciens
vitam suam eripnerit ex incendio. Et quid
differt incendium a latronum truculentia? Consideranda
semper est in legibus ratio et aequitas.
Haec consideratio Paulum eximet ab omni culpa.
CAPUT XU.
1. Gloriari sane non expedit mihi. Veniam enim
ad visiones et revelationes Bomini. 2. Novi hominem
in Christo ante annos quatuordecim (sive in corpore,
nescio: sive extra corpus, nescio, Beus novit) eiusmodi,
inquam, hominem raptum fuisse usque in tertium
coelum: 3. scio de eiusmodi homine (sive in corpore,
nescio: sive extra corpus, nescio, Beus seit) 4. quod
raptus sit in paradisum et audierit verba ineffabüia,
quae non licet homini loqui. 5. Be eiusmodi homine
gloriàbor: de me ipso non gloriabor, nisi in infirmitatibus
meis.
1. Gloriari non expedit. Nunc quasi in medio
oursu manum sibi iniieit, ne longius provehatur.
Atque hoc modo aemulorum impudentiam aptissime
coarguit: seque invitum facere testatur, ut hoc génère
certaminis cum illis contendat. Cuius enim
vereeundiae erat hinc inde corrogare Tel potius
emendicare laudes, ut pares essent tanto viro?
Quod ad secundum pertinet, admonet suo exemplo,
quo pluribus et praestantioribus unusquisque nostrum
gratiis abundat, eo minus de sua excellentia
debere illi venire in mentem. Est enim valde periculosa
cogitatio: quod tanquam labyrinthum ingressus
mox perstringitur, ut sua dona nimis acute
cernât, se vero ipsum ignoret. Id ne sibi contingat,
veretur Paulus. Agnoscendae sunt quidem Dei
gratiae, ut primum ad gratitudinem, deinde ad rectum
earum usum expergefiamus : verum inde sumere
gloriandi argumentum, id vero non caret ingenti
periculo.
Veniam enim ad visiones. Non repam humi,
sed conscendere in altum cogar. Ita timeo ne altitüdo
donorum me abripiat in oblivionem mei. Et
oerte si ambitiöse gloriatus fuisset Paulus, ex alto
fastigio in praeeeps deeidisset. Sola enim est humilitas
quae magnitudinem nostram stabiliat coram
Deo. Inter visiones et revelationes hoc est
discriminis, quod revelatio saepe contingit vel per
somnium, vel per oraculum in quo nihil ooulis appareat:
visio autem nunquam fere sine revelatione
datur : hoc est, quin Dominus patefaoiat quid sibi
voluerit.
2. Novi hominem in Christo. Quia modum statuere
sibi volebat, unum modo exemplum deligit,
qûod etiam ita tractât, ut demonstret se non cupide
in medium proferre. Cur enim alienam potius quam
suam personam inducit? perinde hoc valet ac si
diceret: Mallem tacere, mallem suppressum apud
me hoc totum tenere: sed illi non sinunt. Dicam
igitur tanquam balbutiens, ut oonstet me invitum
loqui. Partioulam in Christo aliqui assertionis
causa interpositam putant. Ego potius ad affectum